Mου ζητούσε 30.000 ευρώ για να μην με ξαναπεί μαλάκα.

ένα έξυπνο κείμενο "για μια μάλλον φανταστική ιστορία "από τη mantalena-parianos.blogspot.com"

Πριν λίγο καιρό, έλαβα ένα mail από κάποιον που υπέγραφε ως KillMan.
Mου ζητούσε 30.000 ευρώ για να μην με ξαναπεί μαλάκα.
Του απάντησα: "θα επιβεβαίωνα τη βρισιά σου, αν σου τα έδινα".
"Ε, τότε έχεις πολλά να δεις ακόμη..." μου ξανάγραψε.
"Γιατί ρε Killaman;" ρώτησα εγώ.
"Επειδή είμαι διάσημη και επιτυχημένη;"
"Να είσαι έτοιμη για όλα", μου το ξέκοψε αυτός.
"Ρε σάλτα και γαμήσου" του έγραψα και έστειλα το mail του στα spam.
Μετά έπεσα για ύπνο και δεν ξανασχολήθηκα, όχι μόνο γιατί θεώρησα ότι
πρόκειται για φάρσα, αλλά και γιατί είχα δει ειδήσεις στην τηλεόραση και είχα τάσεις για έμετο.
Αργότερα την ίδια ημέρα, όμως, μου έστειλε και δεύτερο e-mail, επειδή όπως φαίνεται αγωνιούσε αν το είχα χάψει.
Αυτή τη φορά υπέγραφε ως "Λουμπίνα", όμως η ηλεκτρονική διεύθυνση που εμφανιζόταν και πάλι ως killΜan@yahoo.gr, με έβαλε σε σκέψεις, όχι παίζουμε.
Είμαι τετραπέρατη εγώ που με βλέπεις (λέμε τώρα).
Αμέσως κατάλαβα ότι ήταν αυτός.
Ανέφερε:
"Θα σου αφήσω αρκετό χρόνο για να βρεις τα χρήματα"."Α, σοβαρά;
Eίσαι πολύ καλός", του απάντησα στα γρήγορα τρώγοντας μια ωμή γαρίδα από το ψυγείο (για το αληθές της κατάθεσης το αναφέρω αυτό).
"Και πώς τα θες, Vliman; " ρώτησα. "Cash;"
"Johny Cash", απάντησε χαρούμενα η Λουμπίνα. "Και θα μου τα δώσεις σε πακέτο"."Τι λε ρε παιδί μου", του ξαναέγραψα. "Δεν κάνετε ευκολίες πληρωμής;"
"Ό-χ-ι", απάντησε ορθά κοφτά.
Μιλάμε, τα χρειάστηκα! Πανικοβλήθηκα! Πήρα τηλέφωνο τη μαμά μου.
"Μέχρι τις 22 Δεκεμβρίου, τα θέλω", μου ξανάγραψε ο βδελυρός εκβιαστής.
"Θέλω να κάνω Χριστούγεννα. ΟΚ; Θα μιλάμε με mail. Και πρόσεχε μη σου φύγει κουβέντα... Εγώ βλέπω..."
Άρχισα να τρέχω.
Πήγα σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες, συμβουλεύθηκα δικηγόρους, δεν βγήκε τίποτα, ώσπου μια μέρα, μια καλή νεράιδα που εργαζόταν στους στάβλους του πρίγκηπα της παλίρροιας Αλογοσκούφη, με πήρε από το χέρι και με πήγε στην Ανώτατη Αρχή Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, Συνωμοσιών, Πλεκτανών, Ενβιασμών, Συκοφαντιών, ΚΤΕΟ, Videoγκεημών, αν είναι δυναμόν.
Ο προϊστάμενος αυτός, της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ντε (για συντομία) ήταν και πολύ γνωστός τραγουδιστής, και έλεγε το "Ο Αετός πεθαίνει στον Αέρα Περήφανος και Δυνατός" και κάτι άλλα χαρούμενα άσματα, πολύ εμπνευστικά για οποίον εκβιάζεται και θέλει να βουτήξει από τον φωταγωγό.
Εγώ όμως δεν ήθελα. Ήθελα να παλέψω!
Προς μεγάλη μου έκπληξη, ο τραγουδιστής με πληροφόρησε ότι είχε λάβει και από άλλους πολιτικούς, δημοσιογράφους, επιχειρηματίες, πακιστανούς, συνταξιούχους και απεργούς λιμενεργάτες, αντίστοιχες καταγγελίες για εκβιασμό (δεν θα ασχολιόταν όμως με αυτούς, φαίνεται του γυάλισε το τροφαντό μου στηθάκι, το απαράμιλλο κωλαράκι μου και το μυαλό μου - και ήθελε να ζαχοπουλιάσουμε μαζί).
Άλλον τον εκβίαζαν με το ψευδώνυμο "Ντόρα", άλλον με το φρικιαστικά απειλητικό "Καραμάν Αλής" και άλλον -ωιμέ- με το αποτρόπαιο και συγκαλλυμένα επιθετικό "Μάκης".
Αισθάνθηκα σημαντική - "εμένα τουλάχιστον με απειλεί η Λουμπίνα ο KillMan, κυριέ μου" είπα στον αοιδό. "Κινδυνεύω.
Η δική μου περίπτωση διαφέρει, λέμε. Περιέχει ΚΑΙ εμβιασμό και πολλά λεφτά".
"Εκβιασμό, θες να πεις", με διόρθωσε.
"Ρε, πες το όπως θες εσύ, κυρ αποτέτοιε μου" απάντησα αλαφιασμένη.
Σύλλαβέ τους όλουζ.
Κάνε κάτι μόνο γιατί μου 'χει φύγει το κλαπέτο να ψάχνω στα spam μου τρομαγμένη".
Έτσι, έκανα ένα δωράκι στον εαυτό μου εκείνες τις γιορτές:
Κατέθεσα μήνυση κατά παντός υπευθύνου, Λουμπίνες, KillMen και όποιος εμφανιζότανστο μέλλον, θα τους έπαιρνε όλους ο πως-τον-λένε.
Ζητήθηκε και η συνδρομη της Ίντέρπόλ (βάζω όλους τους τόνους για να με πιστέψετε), οι οποίοι όμως πέρασαν πολλούς μήνες μέχρι να καταλάβουν τι έλεγαν τα mail που τους στέλναμε στα αγγλικά και να εξηγήσουν στους Έλληνες τεχνικούς της Δίωξης Ηλεκτρονικού εγκλήματος τι σημαίνει "dashboard settings" και "moderation".
Μόλις διαλευκάνθηκαν όλα όμως πήραμε μπρος χωρίς χρονοτριβή!
Οι τεχνικοί ήταν πολύ χαρούμενοι και άρχισαν να ρίχνουν φως στην υπόθεση.
Συγκεκριμένα, πήραν κάτι φακούς και ένα βράδυ πήγαν και μπούκαραν στο σπίτι μιας οικογένειας στο Παγκράτι, γιατί ο πατέρας της οικογένειας όπως με πληροφόρησαν, κυκλοφορύσε αξύριστος, φορούσε γυαλιά και χρησιμοποιούσε πολύ συχνά τη φράση "καλημέρα"."