Τρίτη 17 Ιουνίου 2008
Aνοιχτή επιστολή προς ΓΑΠ
Ενα καταπληκτικό κείμενο από : http://olonos.blogspot.com/
- Κατ΄ αρχή δεν είστε ο Πατέρας σας.
- Έχετε περιφρονητική στάση προς τους πολίτες με την αποπομπή του πρώην Πρωθυπουργού και Προέδρου που είχε την εμπιστοσύνη τους για 8 χρόνια.
- Δεν αποπέμψατε μόνο τον κ. Σημίτη αλλά και ευρύτερα κοινωνικά στρώματα που τους ενέπνεε εμπιστοσύνη και επιθυμούν μια ευρωπαϊκή κατεύθυνση της Χώρας αντί μιας υπερατλαντικής.- Έχετε ευθύνη για την απαξίωση του έργου των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και του πρώην πρωθυπουργού που διοίκησε τη Χώρα με ευθύνη, αξιοπρέπεια και σοβαρότητα.
- Δεν έχετε ενδιαφέρον να οδηγήσετε το ΠΑΣΟΚ στην νίκη και στην εξουσία αλλά περιμένετε να έλθει (αν έλθει) η ώρα της ώριμης πτώσης της κυβέρνησης. Άλλωστε έχει γραφεί ότι «… οι «πρίγκιπες» της πολιτικής μας ζωής έχουν κατανείμει ρόλους γνωρίζουν ότι ο ένας θα διαδεχθεί τον άλλον, δεν τους απασχολεί αν αυτό συμβεί σε 4 η 8 χρόνια και τα πράγματα πάνε ως συνήθως με τον αραμπά. Αν έτσι έχουν τα πράγματα πρέπει να γνωρίζουν και οι δύο ότι θα υπάρξουν φωνές διεγερτικές , πρόσωπα που θα ξεσηκώσουν τον κόσμο. Κενό δεν υπάρχει στην πολιτική. Οι πρόθυμοι είναι πολλοί και τα άκρα καραδοκούν»
ΤΑ ΝΕΑ 31/12/2004 σελ. 10
- Ενδιαφέρον έχετε να παραμείνετε στην ηγεσία του κόμματος για να διαχειρίζεστε την κομματική επιχορήγηση, για να έχετε ένα ρόλο αλλά και επειδή το θέλουν οι στενοί σας συνεργάτες. Ακόμη δεν έχετε βρει και ανακοινώσει πειστικές απαντήσεις σε όσα σχετικά λέγονται.
- Πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι έχετε κάποιες απόψεις οι οποίες όμως δεν έχουν καμιά αξία αν δεν ανακοινώνονται (αποποινικοποίηση χρήσης κ. άλ., χωρισμός εκκλησίας και κράτους, μη κρατικά πανεπιστήμια, ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων, δικαιώματα μεταναστών, κ. άλ.). Όμως δεν έχετε προβάλλει καμιά εναλλακτική πρόταση ακόμη και στους τομείς που η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα περισσότερα προβλήματα. (ανεργία, ακρίβεια, αγροτικό ζήτημα, παραβατικότητα)
- Γνωρίζετε πολύ καλά ότι πολιτική δεν γίνεται μόνο στο κοινοβούλιο και από την τηλεόραση. Χρειάζονται ιδέες και ιδέες για την εφαρμογή τους.
Χρειάζεται ένας ισχυρός κομματικός μηχανισμός. Χρειάζεται μια αντιπολιτευτική τακτική που ουσιαστικό της στοιχείο πρέπει να είναι η ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος . Τέλος χρειάζεται η συνδρομή της σύγχρονης διανόησης.
- Έχετε ευθύνη για τον ευτελισμό των εσωκομματικών διαδικασιών και του κομματικού μηχανισμού που σκοπίμως οδηγήσατε σε αυτή την κατάσταση για να μην έχετε προβλήματα όπως ίσως νομίζετε.
Οργανώσατε και ανεχθήκατε ένα συνέδριο 7000 χειροκροτητών που δεν απασχόλησε την κοινωνία παρά μόνο τους επικεφαλείς οργανωμένων ομάδων. Αναλώνεστε σε ανούσιες διαδικαστικές αλλαγές η «οργανοσιολογικές» διαδικασίες (επιτροπές που δεν λειτούργησαν ποτέ κ. άλ.) χάνοντας την πολιτική ουσία αλλά και τους σκοπούς του κόμματος.
- Χρησιμοποιήσατε νέα πρόσωπα ακατάλληλα για τις θέσεις που προορίζονταν ακόμα και με αντίθετες πολιτικά απόψεις.
Κυριακή 15 Ιουνίου 2008
Μια διαγραφή με πολύ… μέλλον
Tου Aλεξη Παπαχελα
Ποιοι είναι οι άνθρωποι που λείπουν σήμερα από την πολιτική; Πρώτα απ’ όλα οι σοβαροί άνθρωποι. Δεύτερον, οι άνθρωποι που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να μανατζάρουν τη χώρα και να φέρουν σε πέρας δύσκολα έργα. Τρίτον, οι άνθρωποι που είναι πραγματικά κεντρώοι, δεν φοράνε ιδεολογικές παρωπίδες, αλλά αντιλαμβάνονται πως τα σλόγκαν περασμένων δεκαετιών δεν έχουν καμία θέση στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Τέταρτον, οι πολιτικοί που ξέρουν να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια το κόμμα, την επετηρίδα του και τις ισορροπίες του όταν πρόκειται να πάρουν σοβαρές αποφάσεις.
Το ΠΑΣΟΚ είχε έναν τέτοιο πολιτικό… και τον διέγραψε.
Μπορώ να καταλάβω όσους δεν χώνεψαν και δεν χωνεύουν τον Κώστα Σημίτη. Δεν είναι ο τύπος που συγκινεί τα πλήθη ή με τον οποίο θέλεις απαραίτητα να πας μαζί στα μπουζούκια. Θα έλεγε κανείς πως η γοητεία του είναι ότι σε κάνει να νιώθεις πως είναι το φάρμακο που πρέπει να καταπιείς για να γίνεις καλά. Η ιστορία θα είναι όμως πολύ πιο «καλή» μαζί του απ’ ό,τι, π.χ., με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Ανδρέας πήρε τον ρου της Ιστορίας και τον έστριψε με τα χέρια του εκεί που ήθελε, αλλά μαζί με τα καλά που έκανε, άφησε πίσω του ένα στρεβλό σύστημα αξιών και κοινωνικής ιεράρχησης, διέλυσε την κρατική διοίκηση και τα πανεπιστήμια. Από την ώρα που πήρε την εξουσία, δεν έκτισε πάνω σε αυτό που ορθώς γκρέμισε.
Οχι ότι ο κ. Σημίτης ήταν χωρίς πολλά και δομικά ελαττώματα. Προσωπικώς έβρισκα πάντοτε αντιπαθές ένα εσωστρεφές και αγοραφοβικό σύστημα γύρω του, που δούλευε με τους «δικούς του» και έβλεπε παντού εχθρούς. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί άφησε γύρω του τον ιστό της διαφθοράς να εξαπλωθεί, έστω και αν σε ένα βαθμό ήταν τα λύτρα που έπρεπε να πληρώσει για να έχει την ησυχία του από τους εσωκομματικούς και επιχειρηματικούς βαρώνους. Επίσης, δεν κατάλαβα γιατί έχασε την πυξίδα του κατά τη δεύτερη τετραετία, σχεδόν σαν να είχε χάσει μερικές σελίδες με στόχους από το περίφημο μπλοκάκι και να μην ήξερε τι να κάνει. Και τέλος, ποτέ δεν κατάλαβα πώς ένας τόσο έμπειρος πολιτικός κατάφερε να κακομεταχειρισθεί τόσο πολύ την υστεροφημία του, με αποκορύφωμα τη συμπεριφορά του μετά τις 16 Σεπτεμβρίου 2007.
Από εκεί και πέρα όλοι αντιλαμβάνονται ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ένα τεράστιο πρόβλημα στον κεντρώο χώρο.
Διαγράφοντας τον κ. Σημίτη, είναι αδύνατον να δει κανείς πώς θα κερδίσει ψήφους, αντιθέτως διαισθάνεται κάποιος πως ο κ. Παπανδρέου έχει επιλέξει το «μικρό και όμορφο» αλλά δικό του ΠΑΣΟΚ.
Ολοι μας διαισθανόμαστε πως το πολιτικό σκηνικό θα αλλάξει ραγδαία, καθώς όλα δείχνουν ότι στις επόμενες εκλογές η κυβέρνηση συνεργασίας θα είναι μονόδρομος.
Γιατί, όσο και να βολεύει βραχυπρόθεσμα την κυβέρνηση η έλλειψη αντίπαλου δέους, από κάποιο σημείο και μετά αρχίζει να δηλητηριάζει το πολιτικό σκηνικό και να τραβάει τους πάντες προς τα κάτω.
Και επειδή η φύση απεχθάνεται το κενό, είναι φυσικό να περιμένουμε να γεννηθούν νέες ιδέες, νέα σχήματα και κάποια ώρα νέοι ηγέτες.
Το ζητούμενο, τουλάχιστον για την Κεντροαριστερά, δεν είναι να διεκδικήσει την εξουσία χωρίς τον Σημίτη, αλλά πώς θα βρει τον Σημίτη συν τον σοβαρό, κεντρώο, ικανό και χωρίς εξαρτήσεις ηγέτη, που θα τολμήσει εκεί που δείλιασε ή έκανε πίσω ο πρώην πρωθυπουργός.
Ανοιξε το κουτί της Πανδώρας
Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για ποιον λόγο η Πανδώρα άνοιξε το κουτί της. Ισως να μην έχει και ιδιαίτερη σημασία. Το αποτέλεσμα είναι ότι από το ανοιχτό κουτί ξεχύθηκαν όλα τα δεινά της ανθρωπότητας. Η περίπτωση θυμίζει πολύ ΠαΣοΚ.
Αν ο Σημίτης ήταν το πρόβλημα του ΠαΣοΚ, πολύ σωστά ο Παπανδρέου αντέδρασε όπως αντέδρασε. Αν όμως ο Σημίτης δεν ήταν το πρόβλημα του ΠαΣοΚ, τότε ο Παπανδρέου αντέδρασε (για άλλη μία φορά) σε λάθος στιγμή, με λάθος τρόπο, για το λάθος πρόβλημα.
Προφανώς, κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν πιστεύει ότι το πρόβλημα του ΠαΣοΚ ήταν ο Σημίτης.
Ούτε καν ο ίδιος ο Παπανδρέου.
Απόδειξη ότι οι παρατρεχάμενοί του απέδιδαν ιδιαίτερη σημασία όχι στα όσα είπε ο Σημίτης αλλά «στο ύφος της επιστολής». «Ποιος είναι αυτός που μιλάει έτσι στον Αρχηγό!».
Η ακόμη πιο πικρή αλήθεια είναι ότι το πρόβλημα του ΠαΣοΚ το ξέρουμε όλοι. Το καταγράφουμε καθημερινά. Το ζούμε στις συζητήσεις και στις συναναστροφές μας. Το βλέπουν και εκείνοι που κάνουν πως δεν το βλέπουν. Ακόμη και αν διαγραφεί ολόκληρη η Κοινοβουλευτική Ομάδα μαζί με τους πεθαμένους, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Το ΠαΣοΚ θα περιμένει στωικά τη μοίρα του, στις επόμενες εκλογές.
Αυτό όμως που προβληματίζει περισσότερο είναι οι αντιδράσεις του προέδρου του. Με αφάνταστη ευκολία κόβει τη μία μετά την άλλη όλες τις γέφυρες που θα επέστρεφαν το ΠαΣοΚ στην εξουσία. Με αφάνταστη ευκολία υποθηκεύει το ίδιο του το εγχείρημα. Μοιάζει με μια παράλογη φυγή προς το πουθενά, μια φυγή χωρίς σχέδιο και χωρίς σύνεση, αλλά με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Προσωπικά δεν μου αρέσουν τα ψυχογραφήματα στην πολιτική αλλά έχω όλο και περισσότερο την αίσθηση ότι, από τις 16 Σεπτεμβρίου και μετά, ο Γ. Παπανδρέου αντιδρά συνεχώς σαν να αμφισβητείται η νομιμότητα της ηγεσίας του. Αλλά τέτοιο ζήτημα δεν τέθηκε ποτέ, από κανέναν, και πάντως όχι μετά την επανεκλογή του.
Αυτό που ενδεχομένως τίθεται είναι ένα ζήτημα ικανότητας.
Η διαφορά είναι ουσιαστική: η νομιμότητα μπορεί να επιβληθεί ακόμη και με πειθαρχικά ή διοικητικά μέτρα.
Αντιθέτως, η ικανότητα ούτε εξαγγέλλεται, ούτε επιβάλλεται. Η ικανότητα προκύπτει από τις επιδόσεις κάθε πολιτικού.
Αν ενώνει την παράταξή του, αν υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, αν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τους αντιπάλους του, αν παράγει πολιτική, αν εμπνέει τον κόσμο, αν κερδίζει εκλογές...
Για αυτά κρίνεται ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ, όπως κάθε πρόεδρος.
Σε ποια θεωρεί άραγε ότι επιδίδεται επιτυχώς;
Το θέμα είναι ότι η (ηθελημένη ή αθέλητη...) σύγχυση της νομιμότητας με την ικανότητα έχει δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μείγμα. Ηδη, από το περασμένο φθινόπωρο, το ΠαΣοΚ πορεύεται στη βάση μιας πολιτικής παραδοξότητας: μια εσωκομματική διαδικασία ακύρωσε ένα γενικό εκλογικό αποτέλεσμα. Η παραδοξότητα αυτή δεν διασκεδάζεται εύκολα, ούτε προσπερνιέται αδιάφορα, την καταγράφουν σταθερά οι δημοσκοπήσεις.
Ακόμη και έτσι, όμως, ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ είχε μια δεύτερη ευκαιρία. Τη χρησιμοποίησε κυρίως για να μετατρέψει μια μεγάλη παράταξη σε ένα προσωπικό στοίχημα. Ενα προσωπικό στοίχημα το οποίο επιπροσθέτως δεν δείχνει να συγκινεί κανέναν και, πάντως, όχι τους ψηφοφόρους.
Αποτέλεσμα; Ο ίδιος και οι περί αυτόν βλέπουν παντού συνωμοσίες.
Αισθάνονται μόνοι εναντίον όλων. Σε αυτές τις συνθήκες, και πολύ άργησαν να διαγράψουν τον Σημίτη. Το «μικρό ΠαΣοΚ» που οικοδομείται δεν έχει καμία σχέση μαζί του.
Θυμάμαι μια συνέντευξη με τον πρώην πρωθυπουργό. Ηταν το 1993, ζώντος του Ανδρέα Παπανδρέου. Τον είχα ρωτήσει για τους «χαρισματικούς ηγέτες», με μια διάθεση να τον τσιγκλίσω. Είχε απαντήσει:
- Το πρόβλημα δεν είναι οι χαρισματικοί ηγέτες. Το πρόβλημα είναι όταν τους χαρισματικούς ηγέτες προσπαθούν να υποδυθούν μη χαρισματικοί άνθρωποι.
Ι. Κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ
Το ΒΗΜΑ, 15/06/2008
Αν ο Σημίτης ήταν το πρόβλημα του ΠαΣοΚ, πολύ σωστά ο Παπανδρέου αντέδρασε όπως αντέδρασε. Αν όμως ο Σημίτης δεν ήταν το πρόβλημα του ΠαΣοΚ, τότε ο Παπανδρέου αντέδρασε (για άλλη μία φορά) σε λάθος στιγμή, με λάθος τρόπο, για το λάθος πρόβλημα.
Προφανώς, κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν πιστεύει ότι το πρόβλημα του ΠαΣοΚ ήταν ο Σημίτης.
Ούτε καν ο ίδιος ο Παπανδρέου.
Απόδειξη ότι οι παρατρεχάμενοί του απέδιδαν ιδιαίτερη σημασία όχι στα όσα είπε ο Σημίτης αλλά «στο ύφος της επιστολής». «Ποιος είναι αυτός που μιλάει έτσι στον Αρχηγό!».
Η ακόμη πιο πικρή αλήθεια είναι ότι το πρόβλημα του ΠαΣοΚ το ξέρουμε όλοι. Το καταγράφουμε καθημερινά. Το ζούμε στις συζητήσεις και στις συναναστροφές μας. Το βλέπουν και εκείνοι που κάνουν πως δεν το βλέπουν. Ακόμη και αν διαγραφεί ολόκληρη η Κοινοβουλευτική Ομάδα μαζί με τους πεθαμένους, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Το ΠαΣοΚ θα περιμένει στωικά τη μοίρα του, στις επόμενες εκλογές.
Αυτό όμως που προβληματίζει περισσότερο είναι οι αντιδράσεις του προέδρου του. Με αφάνταστη ευκολία κόβει τη μία μετά την άλλη όλες τις γέφυρες που θα επέστρεφαν το ΠαΣοΚ στην εξουσία. Με αφάνταστη ευκολία υποθηκεύει το ίδιο του το εγχείρημα. Μοιάζει με μια παράλογη φυγή προς το πουθενά, μια φυγή χωρίς σχέδιο και χωρίς σύνεση, αλλά με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Προσωπικά δεν μου αρέσουν τα ψυχογραφήματα στην πολιτική αλλά έχω όλο και περισσότερο την αίσθηση ότι, από τις 16 Σεπτεμβρίου και μετά, ο Γ. Παπανδρέου αντιδρά συνεχώς σαν να αμφισβητείται η νομιμότητα της ηγεσίας του. Αλλά τέτοιο ζήτημα δεν τέθηκε ποτέ, από κανέναν, και πάντως όχι μετά την επανεκλογή του.
Αυτό που ενδεχομένως τίθεται είναι ένα ζήτημα ικανότητας.
Η διαφορά είναι ουσιαστική: η νομιμότητα μπορεί να επιβληθεί ακόμη και με πειθαρχικά ή διοικητικά μέτρα.
Αντιθέτως, η ικανότητα ούτε εξαγγέλλεται, ούτε επιβάλλεται. Η ικανότητα προκύπτει από τις επιδόσεις κάθε πολιτικού.
Αν ενώνει την παράταξή του, αν υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, αν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τους αντιπάλους του, αν παράγει πολιτική, αν εμπνέει τον κόσμο, αν κερδίζει εκλογές...
Για αυτά κρίνεται ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ, όπως κάθε πρόεδρος.
Σε ποια θεωρεί άραγε ότι επιδίδεται επιτυχώς;
Το θέμα είναι ότι η (ηθελημένη ή αθέλητη...) σύγχυση της νομιμότητας με την ικανότητα έχει δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μείγμα. Ηδη, από το περασμένο φθινόπωρο, το ΠαΣοΚ πορεύεται στη βάση μιας πολιτικής παραδοξότητας: μια εσωκομματική διαδικασία ακύρωσε ένα γενικό εκλογικό αποτέλεσμα. Η παραδοξότητα αυτή δεν διασκεδάζεται εύκολα, ούτε προσπερνιέται αδιάφορα, την καταγράφουν σταθερά οι δημοσκοπήσεις.
Ακόμη και έτσι, όμως, ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ είχε μια δεύτερη ευκαιρία. Τη χρησιμοποίησε κυρίως για να μετατρέψει μια μεγάλη παράταξη σε ένα προσωπικό στοίχημα. Ενα προσωπικό στοίχημα το οποίο επιπροσθέτως δεν δείχνει να συγκινεί κανέναν και, πάντως, όχι τους ψηφοφόρους.
Αποτέλεσμα; Ο ίδιος και οι περί αυτόν βλέπουν παντού συνωμοσίες.
Αισθάνονται μόνοι εναντίον όλων. Σε αυτές τις συνθήκες, και πολύ άργησαν να διαγράψουν τον Σημίτη. Το «μικρό ΠαΣοΚ» που οικοδομείται δεν έχει καμία σχέση μαζί του.
Θυμάμαι μια συνέντευξη με τον πρώην πρωθυπουργό. Ηταν το 1993, ζώντος του Ανδρέα Παπανδρέου. Τον είχα ρωτήσει για τους «χαρισματικούς ηγέτες», με μια διάθεση να τον τσιγκλίσω. Είχε απαντήσει:
- Το πρόβλημα δεν είναι οι χαρισματικοί ηγέτες. Το πρόβλημα είναι όταν τους χαρισματικούς ηγέτες προσπαθούν να υποδυθούν μη χαρισματικοί άνθρωποι.
Ι. Κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ
Το ΒΗΜΑ, 15/06/2008
Ζόμπι
ΑΙΧΜΕΣ
Του ΑΛΕΞΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΥ
Θα μπορούσε να είναι μια πολιτική γκάφα ανάμεσα στις άλλες: το ΠΑΣΟΚ υπερψήφισε τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Ευρώπης στη Βουλή και ταυτόχρονα πρότεινε τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την κύρωσή της.
Η πρόταση θα είχε κάποιο, έστω αμφισβητούμενο, νόημα μόνο αν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης απείχε από την ψηφοφορία στη Βουλή. Όμως, η υπερψήφιση στην εθνική αντιπροσωπεία καθιστά το δημοψήφισμα άνευ αντικειμένου. Οι εμπνευστές της πρωτοβουλίας είτε αποσκοπούσαν στη δημιουργία εντυπώσεων στους ψηφοφόρους (μάλλον, εις βάρος της νοημοσύνης τους) είτε αγνοούν την πολιτική αλφαβήτα.
Τι απ΄ τα δυο, δεν έχει πλέον σημασία.
Ο Κώστας Σημίτης απασφάλισε και ο αγώνας των εντυπώσεων άλλαξε γήπεδο.
Η δεύτερη επιστολή του τέως πρωθυπουργού θέτει το ζήτημα σε διαφορετική βάση και υποδεικνύει πως η πρώτη επιστολή ήταν περισσότερο μια αφορμή.
Του ΑΛΕΞΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΥ
Θα μπορούσε να είναι μια πολιτική γκάφα ανάμεσα στις άλλες: το ΠΑΣΟΚ υπερψήφισε τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Ευρώπης στη Βουλή και ταυτόχρονα πρότεινε τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την κύρωσή της.
Η πρόταση θα είχε κάποιο, έστω αμφισβητούμενο, νόημα μόνο αν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης απείχε από την ψηφοφορία στη Βουλή. Όμως, η υπερψήφιση στην εθνική αντιπροσωπεία καθιστά το δημοψήφισμα άνευ αντικειμένου. Οι εμπνευστές της πρωτοβουλίας είτε αποσκοπούσαν στη δημιουργία εντυπώσεων στους ψηφοφόρους (μάλλον, εις βάρος της νοημοσύνης τους) είτε αγνοούν την πολιτική αλφαβήτα.
Τι απ΄ τα δυο, δεν έχει πλέον σημασία.
Ο Κώστας Σημίτης απασφάλισε και ο αγώνας των εντυπώσεων άλλαξε γήπεδο.
Η δεύτερη επιστολή του τέως πρωθυπουργού θέτει το ζήτημα σε διαφορετική βάση και υποδεικνύει πως η πρώτη επιστολή ήταν περισσότερο μια αφορμή.
Οι αρχές του καλοκαιριού ήταν το άτυπο όριο που έθεταν όλοι στο ΠΑΣΟΚ για να φανούν σημάδια ανάκαμψης, ώστε το κόμμα να μπει στη νέα περίοδο του φθινοπώρου με μια δυναμική που θα αναζωπύρωνε την ελπίδα μιας νίκης στις επόμενες εκλογές. Τα σημάδια δεν φάνηκαν και δυναμική δεν υπάρχει.
Χειρότερα, η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ δείχνει να εκλαμβάνει τους ευσεβείς πόθους ως πραγματικότητα και να αδυνατεί να διακρίνει στα πρόσωπα των δυνητικών ψηφοφόρων το χαμόγελο της ικανοποίησης από το χαμόγελο της ειρωνείας. Το καράβι έχει πάρει επικίνδυνη κλίση αλλά το πλήρωμα εξακολουθεί να εκτελεί τις συνήθεις μηχανικές κινήσεις του σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Η 11η Νοεμβρίου δημιούργησε μια στρατιά από πολιτικά ζόμπι.
Ο Σημίτης δεν είναι ζόμπι. Η διαγραφή του υπακούει στη λογική των πραγμάτων.
Υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να γίνει αισθητή σαν ένας ακρωτηριασμός του ΠΑΣΟΚ.
Η 11η Νοεμβρίου δημιούργησε μια στρατιά από πολιτικά ζόμπι.
Ο Σημίτης δεν είναι ζόμπι. Η διαγραφή του υπακούει στη λογική των πραγμάτων.
Υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να γίνει αισθητή σαν ένας ακρωτηριασμός του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά η αίσθηση, ακόμα και εκείνη του ακρωτηριασμού, είναι προνόμιο των ζωντανών.
Το ίδιο ισχύει για την ακοή.
Ωστόσο, ο Σημίτης επιμένει να μιλά.
Το ίδιο ισχύει για την ακοή.
Ωστόσο, ο Σημίτης επιμένει να μιλά.
Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008
www.didyma.gr : Νέα Προσπάθεια Φίμωσης στο διαδίκτυο
Μια νέα υπόθεση φίμωσης στο διαδίκτυο θα προσπαθήσω να κάνω σήμερα ευρύτερα γνωστή μέσα από το ιστολόγιο μου, μια και αφορά μια ιστοσελίδα της περιφέρειας. Πρόκειται για το didyma.gr και την πρόθεση του Δήμου Κρανιδίου να την κλείσει. Η ιστοσελίδα αυτή έχει δημιουργηθεί απο πολίτες των Διδύμων Ερμιονίδας και παρουσιάζει χρήσιμα στοιχεία για την περιοχή αλλά και αναδεικνύει τα προβλήματα της. Αυτό φαίνεται πως δεν αρέσει στον Δήμο Κρανιδίου, ο οποίος με αίτηση του προς την ΕΕΤΤ ζήτησε την διαγραφή του εκχωρηθέντος ονόματος !!! Και αυτό μερικές μέρες μόλις μετά τη δημοσιοποίηση κάποιων "έργων" του Δήμου στο Σαλάντι.
Διαβάστε εδώ τις λεπτομέρειες.
Θα παρακαλούσα τους φίλους συνιστολόγους που "περνούν" από το blog μου να διαδώσουν όσο μπορούν το θέμα και να στείλουμε όλοι ένα μαιλ συμπαράστασης στο Γιώργο Μπροδήμα. Νομίζω πως έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί δεν πρόκειται απλά για φίμωση στο διαδίκτυο, αλλά για φίμωση της φωνής μιας τοπικής κοινωνίας.
ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ:
http://thelonapo.blogspot.com/
Διαβάστε εδώ τις λεπτομέρειες.
Θα παρακαλούσα τους φίλους συνιστολόγους που "περνούν" από το blog μου να διαδώσουν όσο μπορούν το θέμα και να στείλουμε όλοι ένα μαιλ συμπαράστασης στο Γιώργο Μπροδήμα. Νομίζω πως έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί δεν πρόκειται απλά για φίμωση στο διαδίκτυο, αλλά για φίμωση της φωνής μιας τοπικής κοινωνίας.
ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ:
http://thelonapo.blogspot.com/
Κυριακή 13 Απριλίου 2008
Θεωρίες συνωμοσίας και ΜΜΕ ή αλλιώς πως να κάνουμε την πάπια !
Από το “Βήμα της Κυριακής”
«Το Βήμα» παρουσιάζει την τελευταία δημοσκόπηση
To ΠαΣοΚ επιστρέφει στη διεκδίκηση της εξουσίας
Υποχωρεί η δημοτικότητα Τσίπρα - Αλαβάνου
Ενισχυμένοι Κ. Καραμανλής, Γ. Παπανδρέου
Η παρατεταμένη κρίση του ΠαΣοΚ φαίνεται ότι οδεύει προς το τέλος της, καθώς τόσο η αξιωματική αντιπολίτευση όσο και ο αρχηγός της δείχνουν να ανακάμπτουν και να επιστρέφουν στη διεκδίκηση της εξουσίας.
Η δημοσκόπηση της Κάπα Research που παρουσιάζει σήμερα «Το Βήμα» διαπιστώνει ενίσχυση της δημοτικότητας του κ. Κ. Καραμανλή και του κ. Γ. Παπανδρέου, ενώ το ΠαΣοΚ μειώνει στις 4 μονάδες τη διαφορά του από τη ΝΔ.
Την ίδια στιγμή σημάδια φθοράς εμφανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ενώ τόσο ο κ. Αλ. Τσίπρας όσο και ο κ. Αλ. Αλαβάνος βλέπουν τη δημοτικότητά τους να υποχωρεί.
ΑΝΤ. ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ
Πριν από δύο μήνες η κυβέρνηση έπεφτε, το ΠαΣοΚ βυθιζόταν, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινασσόταν στο 18% και άπαντες προφήτευαν το τέλος του δικομματισμού. Παρά τα συνεχή αναθέματα όμως, ίσως να αποδειχθεί επτάψυχος. Η νέα μέτρηση της Κάπα Research, την οποία παρουσιάζει «Το Βήμα της Κυριακής», δείχνει την κυβέρνηση σταθεροποιημένη, τον ΣΥΡΙΖΑ πιεζόμενο, με τις δημοτικότητες των ηγετών του να υποχωρούν σημαντικά, και το ΠαΣοΚ, όχι μόνο να ανακόπτει τη βύθισή του, αλλά και να δημιουργεί …
ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΗ
Σημάδια ανάκαμψης του ΠαΣοΚ, από τον πάτο του δημοσκοπικού βαρελιού, βλέπουν οι επιτελείς της Χαριλάου Τρικούπη στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Από την ανάλυση των στοιχείων των σφυγμομετρήσεων φαίνεται ότι τα ποσοστά του ΠαΣοΚ έχουν αυξηθεί περί τις 3 μονάδες κατά μέσο όρο σε σύγκριση με προηγούμενες μετρήσεις των ίδιων εταιρειών. Οι συνεργάτες του κ. Γ. Παπανδρέου δεν παραγνωρίζουν το γεγονός ότι το πολιτικό σκηνικό παραμένει ρευστό, θεωρούν όμως ότι έχει ανακοπεί η πτωτική …
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Η έπαρση του μοναδικού
Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΠΑ
Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΠΑ
Ενα από τα πολλά καλά στοιχεία της κουλτούρας της ανανεωτικής αριστεράς είναι η αποστροφή που δείχνει στις θεωρίες συνωμοσίας. Ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα πολιτικά ρεύματα τα οποία τις έχουν εντάξει στη ρητορική τους.........
Το ΠΑΣΟΚ διέπρεψε στο άθλημα αυτό την εποχή της ανελέητης αναμέτρησης για την αρχηγία.
Ο Γ. Παπανδρέου και πολλοί υποστηρικτές του επί δύο μήνες ξιφουλκούσαν εναντίον των μιντιακών κύκλων, οι οποίοι τάχα απειλούσαν την αυτονομία του κόμματος.
Μάλιστα ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ υπερακόντισε διά της προσφιλούς μεθόδου της ισοπέδωσης, αφού επεξέτεινε την κριτική του και στις προ του 2004 περιόδους:
«Γίναμε έρμαιο μπροστά σε μεγάλα συμφέροντα που θέλουν να ποδηγετήσουν το ΠΑΣΟΚ και την αυτονομία του» («Κ.Ε.» 21-10-2007).
Σήμερα η επιθετικότητα κατά των μέσων ενημέρωσης έχει υποχωρήσει, χωρίς ωστόσο να μας πει κανείς τι μεσολάβησε.
Το ΠΑΣΟΚ διέπρεψε στο άθλημα αυτό την εποχή της ανελέητης αναμέτρησης για την αρχηγία.
Ο Γ. Παπανδρέου και πολλοί υποστηρικτές του επί δύο μήνες ξιφουλκούσαν εναντίον των μιντιακών κύκλων, οι οποίοι τάχα απειλούσαν την αυτονομία του κόμματος.
Μάλιστα ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ υπερακόντισε διά της προσφιλούς μεθόδου της ισοπέδωσης, αφού επεξέτεινε την κριτική του και στις προ του 2004 περιόδους:
«Γίναμε έρμαιο μπροστά σε μεγάλα συμφέροντα που θέλουν να ποδηγετήσουν το ΠΑΣΟΚ και την αυτονομία του» («Κ.Ε.» 21-10-2007).
Σήμερα η επιθετικότητα κατά των μέσων ενημέρωσης έχει υποχωρήσει, χωρίς ωστόσο να μας πει κανείς τι μεσολάβησε.
Παρασκευή 4 Απριλίου 2008
Ο άνθρωπος αγγίζει στιγμές της δημιουργίας
Ο χρόνος που διανύουμε δεν διακρίνεται για τους καλούς του οιωνούς: κρίσεις οικονομικές και αναταραχή σε πολλά σημεία του πλανήτη, η περιβαλλοντική απειλή που είναι πια ορατή, ανασφάλεια και οι φόβοι που δεν υποχωρούν. Λίγες και μουντές είναι λοιπόν οι προσδοκίες του ανθρώπου. Μόνον ο επιστημονικός κόσμος βρίσκεται σε πραγματική αδημονία. Το μεγαλύτερο πείραμα, που έγινε ποτέ, βρίσκεται στο τελικό στάδιο της προετοιμασίας του. Υπάρχουν βάσιμες ελπίδες ότι η συμβολή του στην κατανόηση του Σύμπαντος θα είναι καθοριστική.Τις πρώτες στιγμές δημιουργίας του Σύμπαντος ελπίζουν να κατανοήσουν οι
επιστήμονες με το πείραμα στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών, το γνωστό CERNΟι λεπτομέρειες του κολοσσιαίου αυτού πειράματος δεν είναι εύκολο να αναλυθούν―. Η βασική του όμως σύλληψη στηρίζεται σε μια απλή αρχή της φυσικής: ότι όσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητα συγκρούσεως δύο πρωτονίων -που είναι τα στοιχειώδη σωματίδια της ύλης- τόσο πιο άφθονη είναι η ενέργεια που απελευθερώνεται. Οπως μάλιστα πρεσβεύει η θεωρία της σχετικότητας, η ενέργεια αυτή μπορεί τότε να μετασχηματιστεί σε μάζα και να παραχθούν νέα σωματίδια, βαρύτερα ακόμα και από τα αρχικά. Αν οι ενέργειες είναι πολύ υψηλές, οι συνθήκες τότε προσομοιάζουν με τις πρώτες στιγμές της δημιουργίας του Σύμπαντος!Κοινή σημειωτέον είναι σήμερα η πεποίθηση των επιστημόνων ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια αδιανόητη Μεγάλη Εκρηξη -την περιώνυμη πια Big Bang- πριν από περίπου 14 δισεκατομμύρια χρόνια.Για να επιτευχθούν όμως οι ακραίες αυτές συνθήκες, τα πρωτόνια πρέπει, πριν από τη σύγκρουσή τους, να αποκτήσουν μια απίστευτη ταχύτητα: να πλησιάσουν, δηλαδή, την ταχύτητα του φωτός, που φτάνει τα 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο! Το δύσκολο αυτό έργο καλείται να επιτελέσει ένας κυκλικός, γιγαντιαίος «Επιταχυντής Σωματιδίων», που κατασκευάστηκε στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών -το γνωστό CERN- της Γενεύης. Εχει διάμετρο 27 χιλιομέτρων και μοιάζει με ένα τεράστιο μεταλλικό φίδι, κουλουριασμένο 100 μέτρα κάτω από τα κτίρια και το καταπράσινο έδαφος του Κέντρου. Αν ωστόσο δοκιμάσει κανείς να τον θαυμάσει από κοντά -υπάρχουν ειδικές προσβάσεις για το προσωπικό και τους τυχερούς επισκέπτες- ένα πραγματικό τέρας της τεχνολογικής Αποκαλύψεως θα θαμπώσει το νου του. Ο επιταχυντής αποτελείται από χιλιάδες ηλεκτρομαγνήτες και συσκευές ελέγχου, καλωδιώσεις που αριθμούν χιλιάδες χιλιόμετρα, κυκλώματα με δεκάδες δισεκατομμύρια τρανζίστορ.
Ενώ η υπερθέρμανση των υπεραγώγιμων μαγνητών -που έχουν τη βαριά αποστολή να επιταχύνουν τα σωματίδια- αποφεύγεται χάρη σε 128 τόνους υγρού ηλίου, που κρατούν τη θερμοκρασία γύρω στους 271 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν!Η διαδικασία επιταχύνσεως έχει πάντως την ανάγκη ισχυρής φαντασίας για να κατανοηθεί.
Μετά το αρχικό στάδιο παραγωγής τους, τα πρωτόνια οδηγούνται στους σωλήνες ροής του επιταχυντή. Το κενό που επικρατεί, για να αποφεύγονται οι συγκρούσεις με τα μόρια του αέρα, μοιάζει με εκείνο της Σελήνης. Διαμορφώνονται μάλιστα δύο δέσμες πρωτονίων, που κινούνται σε παράλληλους σωλήνες, αλλά με αντίστροφη φορά. Η κάθε δέσμη υφίσταται μια διαρκή «ώθηση» από τα κατάλληλα ρυθμισμένα μαγνητικά πεδία, και έτσι επιταχύνεται συνεχώς. Οταν τα πρωτόνια αποκτήσουν ταχύτητες παραπλήσιες του φωτός, οι δύο δέσμες οδηγούνται, με την κατάλληλη και πάλι καθοδήγηση μαγνητών, σε μετωπική σύγκρουση.
Ας σημειωθεί ότι η κάθε δέσμη αποτελείται στην πραγματικότητα από 2.800 «πακέτα» πρωτονίων, που απέχουν μεταξύ τους μερικά μέτρα, ενώ στο κάθε πακέτο περιέχονται, ούτε λίγα ούτε πολλά, γύρω στα 100 δισεκατομμύρια πρωτόνια! Παρά τον απίστευτο όμως αριθμό των πρωτονίων, το πλάτος της τελικής δέσμης δεν ξεπερνά τα 16 εκατομμυριοστά του μέτρου. Είναι δηλαδή πολύ μικρότερο από το πάχος μια ανθρώπινης τρίχας.Οι δέσμες των πρωτονίων δεν διασταυρώνονται βέβαια άπαξ και διά παντός.
Στην πλήρη λειτουργία του επιταχυντή, η διασταύρωση αυτή θα συμβαίνει 30 εκατομμύρια φορές το δευτερόλεπτο! Αυτό αντιστοιχεί σε 600 εκατομμύρια πραγματικές συγκρούσεις πρωτονίων· και, εκ πρώτης όψεως, δημιουργεί μεγάλη αισιοδοξία για τον πλούτο των δεδομένων. Λίγα όμως από τα «γεγονότα» που δημιουργούνται από τις συγκρούσεις αναμένεται ότι θα έχουν πραγματικό ενδιαφέρον, ότι θα χρειάζονται παραπέρα ανάλυση και προσοχή.Σε αυτό το σημείο έγκειται το πιο λεπτό στάδιο του πειράματος. Διότι, αν όλα πάνε κατ' ευχήν, ειδικοί ανιχνευτές πρέπει να παρακολουθούν τις συγκρούσεις και κυρίως να καταγράφουν ηλεκτρονικά τα αόρατα αποτυπώματα των σωματιδίων που εκλύονται.
Οι ανιχνευτές αυτοί είναι ογκώδεις κατασκευές, που τοποθετούνται στα σημεία των συγκρούσεων, και είναι εξοπλισμένοι με τους μεγαλύτερους μαγνήτες που κατασκευάστηκαν ποτέ. Οι μαγνήτες αυτοί θα καθοδηγούν τα σωματίδια, ενώ ηλεκτρονικές διατάξεις απίστευτης πολυπλοκότητας και δυνατοτήτων θα διερευνούν την «ταυτότητά» τους.
Δύο πάντως βασικοί ανιχνευτές θα εποπτεύουν τα σημεία της συγκρούσεως.
Ο πρώτος αποκαλείται ΑΤΛΑΣ. Υπερβαίνοντας ακόμα και τους συνειρμούς που δημιουργεί η ονομασία του, έχει μήκος 46 μέτρα, ύψος 25 μέτρα, ενώ το βάρος του φτάνει τους 9.000 τόνους. Είναι τόσο πολύπλοκες η κατασκευή του, και οι απαιτήσεις για την ανάλυση των δεδομένων, που υπολογίζεται ότι κατά την διάρκεια της ζωής του θα απασχολήσει 2.000 επιστήμονες και μηχανικούς από 35 χώρες, που ανήκουν σε 165 πανεπιστήμια ή ερευνητικά κέντρα.
Μήτε όμως ο δεύτερος από τους ανιχνευτές, ο επονομαζόμενος και ανιχνευτής μιονίων, είναι λιγότερο εντυπωσιακός: Είναι ακόμα πιο βαρύς από τον Ατλαντα, και έτσι περιέχει περισσότερο σίδηρο από ό,τι ο Πύργος του Αϊφελ· ενώ το μαγνητικό πεδίο που δημιουργεί για να καθοδηγήσει και να ανιχνεύσει τα σωματίδια είναι 100.000 φορές πιο δυνατό από το μαγνητικό πεδίο της Γης! *
Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗ*
Δευτέρα 31 Μαρτίου 2008
Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008
Στη φακα της αριστεροσυνης σαν το ποντικι το ΠΑΣΟΚ. Το χτυπανε και απο τις δυο μεριες.
Στη φακα σαν τον ποντικο εχει πιαστει το ΠΑΣΟΚ.
Απο αριστερα (ΣΥΝ) το κατηγορουν οτι δεν ειναι αριστερο και απο δεξια (ΝΔ) οτι ειναι αριστερο.
Και το πιο περιεργο.
Εχουν και οι δυο δικιο.
Στην ουσια το ΠΑΣΟΚ δεν ειναι τιποτα.
Δεν ξερει τι ειναι.
Δεν εχει αποφασισει ακομα.
Παντως το ΠΑΣΟΚ στη φακα το εφερε ο Αλαβανος.
Τα λεει και ο Πρετεντερης απο το MEGA τωρα.
Και ο Πρετεντερης δεν εχει παντα αδικο.Απλα δεν λεει ολη την αληθεια.
Το οτι το ΠΑΣΟΚ διαγκωνιζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ αντι να χτυπαει την ΝΔ ειναι μια αληθεια.
Ηταν ενα λαθος να αρχισει αυτον τον ανταγωνισμο με τον ΣΥΡΙΖΑ οπως εχουμε πει πολλες φορες.
Το ΠΑΣΟΚ ειδε το τυρι (τους οπαδους του που ηθελε να φερει πισω) αλλα δεν ειδε τη φακα οτι δηλαδη οταν τσακωνεσαι με τον ΣΥΝ θα χασεις σιγουρα.
Μην ξεχναμε οτι πριν 6 μηνες το πασοκ διεκδικουσε την εξουσια ενω ο συριζα παλευε να μπει στη βουλη.
Ολεθριο λαθος απο το πασοκ.
Θυμιζω οτι ο Πρετεντερης ειπε οτι καλως κανει το ΠΑΣΟΚ μολις χθες.
ΥΓ Η εικονα του Γιωργου να μιλαει σε λιγο κοσμο μπροστα στη βουλη μονος του χωρις σχεδον κανενα βουλευτη διπλα του δεν ειναι καθολου καλη για το πασοκ.
ΥΓ2. Ουτε η εικονα των πασοκων να κατηγορουν τον Τσιπρα στα παραθυρα ενω στη βουλη εχουν καταθεσει προταση μομφης εναντιον της κυβερνησης ειναι καλη για το πασοκ.
Τρίτη 25 Μαρτίου 2008
Σκληρή αλήθεια
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Ρublic Ιssue η οποία δημοσιεύτηκε προχθές στην «Καθημερινή», το 61% των ερωτηθέντων (μεταξύ των οποίων και το 45% των ψηφοφόρων του ΠαΣοΚ...) πιστεύουν ότι το ΠαΣοΚ χρειάζεται να αλλάξει αρχηγό. Τέσσερις μήνες μετά την εκλογή αρχηγού!
Το σημειώνω όχι επειδή ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ οφείλει να ακολουθήσει τη γνώμη των ψηφοφόρων (άλλωστε ούτε η κυβέρνηση το κάνει στο Ασφαλιστικό...) αλλά επειδή αυτός ο αριθμός καταγράφει με σαφήνεια το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο αρχηγός του.
Πολλές ελπίδες είχαν επενδυθεί στο συνέδριο. Οπως προκύπτει τώρα, ούτε αυτό απεδείχθη ικανό να αλλάξει τα πράγματα. Απολύτως φυσιολογικό: Για ποιον λόγο άραγε μια κομματική διαδικασία θα μπορούσε να επηρεάσει καθοριστικά τις πολιτικές εξελίξεις; Και ποιος διανοείται ότι η δυναμική της πολιτικής κυοφορείται σε γραφεία και αίθουσες συνεδρίων; Αν ήταν έτσι, θα μας κυβερνούσαν οι ανεπάγγελτοι στελεχοπατέρες!
Αλλά η πραγματικότητα δυστυχώς είναι αμείλικτη. Το ΠαΣοΚ έχει πρόβλημα σχεδίου, ηγεσίας και πολιτικού προσωπικού. Και αυτό το καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις, το λέει και η στοιχειώδης παρατηρητικότητα: τίποτα από τα χρειώδη δεν είναι σαφές.
* Είναι κόμμα εξουσίας ή κίνημα διαμαρτυρίας; Αν είναι το πρώτο, γιατί το κρύβουν; Αν είναι το δεύτερο, γιατί να προτιμηθούν από τον Συνασπισμό, ο οποίος και μεγαλύτερη ευρηματικότητα στη φασαρία διαθέτει και καλύτερες επιδόσεις στην παρλαπίπα επιδεικνύει;
* Είναι κόμμα με αρχηγό ή κόμμα του αρχηγού; Αν είναι το πρώτο, γιατί θέλουν να μοιάζουν με το δεύτερο; Αν είναι το δεύτερο, νομίζουν ότι τους συμφέρει;
* Είναι κόμμα υπεύθυνων πολιτικών στελεχών ή παράταξη διαγκωνιζόμενων πρωτομουράτων; Αν είναι το πρώτο, γιατί δεν το δείχνουν; Αν είναι το δεύτερο, πόσοι νομίζουν ότι ενδιαφέρονται στην Ελλάδα για τις επιδόσεις του Παπουτσή ή τις ανησυχίες της Διαμαντοπούλου;
Δυστυχώς όμως η σαφήνεια είναι απαραίτητη προϋπόθεση της πολιτικής. Και γι΄ αυτό η αλήθεια είναι μία και είναι σκληρή. Το ΠαΣοΚ που ζούμε από το 2004 έχει τελειώσει με αλλεπάλληλες εκλογικές ετυμηγορίες του ελληνικού λαού. Και σε αυτό δεν τους έφταιξε κανείς παρά μόνο ο εαυτός τους.
Αν διατηρεί ακόμη μια τύχη, χρειάζεται ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο και κάποια εντελώς διαφορετικά πρόσωπα. Πώς; Ας το αναζητήσουν... Αλλά είναι πολύ δύσκολο η διαρκής ανακύκλωση της μιζέριας, της ανασφάλειας και της τσαπατσουλιάς να υποκαταστήσει την πολιτική.
Και είναι σχεδόν αδύνατον να προσελκύσει τους ψηφοφόρους!
Γιάννης Πρετεντέρης
Κυριακή 23 Μαρτίου 2008
Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας
Η ηθοποιός Μαρία Ναυπλιώτου, είναι η Πρωθιέρεια της τελετής αφής της Ολυμπιακής Φλόγας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου.
24 Μαρτίου 2008 θα τελεστεί , η αφή της Ολυμπιακής Φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία, από την οποία θα ξεκινήσει το ταξίδι της σε όλο τον Κόσμο για να καταλήξει στο Πεκίνο.
Στον Απόλλωνα θα προσευχηθεί η ιέρεια για το άναμμα της Ολυμπιακής Φλόγας λέγοντας:
«Απόλλωνα θεέ του ήλιου και της ιδέας του φωτός,στείλε τις ακτίνες σου και άναψε την ιερή δάδα για τη φιλόξενη Πόλη του Πεκίνου.
Και Εσύ, ω Δία, χάρισε ειρήνη σε όλους του λαούς της γηςκαι στεφάνωσε του νικητές του ιερού αγώνα».
Να ένας λόγος να είσαι περήφανος για τη χώρα σου.
Η αφή της ολυμπιακής φλόγας και η λαμπαδηδρομία τελέστηκαν για πρώτη φορά το 1936 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Η ιδέα ήταν του Γερμανού καθηγητή και μέλους της Γερμανικής Ολυμπιακής Επιτροπής Δρ. Καρλ Ντιμ ο οποίος και την εισηγήθηκε στην Οργανωτική Επιτροπή των ΧΙ Ολυμπιακών Αγώνων. Από τότε η αφή της φλόγας γίνεται πάντα στο ναό της 'Ηρας στην Αρχαία Ολυμπία.
Από εκεί η δάδα αναμμένη ταξιδεύει στα χέρια λαμπαδηδρόμων μέχρι να φτάσει στη πόλη όπου θα διεθαχθούν οι Αγώνες. Η είσοδος του τελευταίου λαμπαδηδρόμου στο ολυμπιακό στάδιο της εκάστοτε διοργανώτριας πόλης και το άναμμα του βωμού σηματοδοτούν ουσιαστικά την έναρξη των Αγώνων. Από το 1936 έχουν γίνει συνολικά 16 λαμπαδηδρομίες με μεγαλύτερη αυτή των Ολυμπιακών Αγώνων του Σύδνεϋ η οποία διήρκεσε συνολικά 100 ημέρες.
25η Μαρτίου, ο «ευαγγελισμός» της «θεοτόκου»
Για όσους δεν το έχουν πάρει χαμπάρι, την 25η Μαρτίου στην Ελλάδα γιορτάζουμε εκτός από την επέτειο της επανάστασης του ‘21, και τον επονομαζόμενο «ευαγγελισμό» της επονομαζόμενης «θεοτόκου».
Τα σχετικά με τον προδοτικό ρόλο της Εκκλησίας στην επανάσταση του ‘21 (και καθ΄όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας) θα τα αφήσω για να τα γράψουν άλλοι, που έχουν διαβάσει πιό πολλά βιβλία από εμένα, και ξέρουν να τα λένε πολύ πιό όμορφα απ’ότι εγώ.
Εγώ θα περιοριστώ απλά σε μερικές διαπιστώσεις σχετικά με τον περιβόητο «ευαγγελισμό», και θα παρουσιάσω το τελευταίο ανοσιούργημά μου, μία εικόνα, που ως γνωστόν, έχει να πει χίλιες λέξεις.
Δημοσιεύω αυτό το άρθρο σήμερα, έτσι ώστε στις 25 του μηνός να έχει ήδη «κυκλοφορήσει» λίγο.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Ασφαλώς και ήταν παρθένος η Μαρία.
Ασφαλώς και ο Ιωσήφ ήταν «προστάτης» της με την αθώα έννοια της λέξης.
Ασφαλώς και ο επισκέπτης της Μαρίας δεν ήταν παρά «άγγελος κυρίου».
Ασφαλώς και η επίσκεψη αναλώθηκε με χαριτολογίες και όχι με τίποτε άλλο.
Ασφαλώς και αυτό που έδωσε ο επισκέπτης στη Μαρία δεν ήταν παρά ένα κρίνο.
Η δική μου η απορία είναι η εξής:
Δύο χιλιάδες χρόνια πέρασαν, κι ακόμα δε χόρτασενα τρώει κουτόχορτο η ανθρωπότητα;
Για όσους σπεύσουν να υποδείξουν ότι το κρίνο είναι εφεύρεση των δυτικών και δεν αποτελεί στοιχείο της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης, όχι πως μας καίγεται καρφάκι, αλλά τέλος πάντων υπάρχει αυτό το άρθρο προς διάψευσή τους, και εδώ τα ίδια από άλλη πηγή.
Για όσους σπεύσουν να υποδείξουν ότι το κρίνο που αποτελεί σύμβολο του ευαγγελισμού δεν είναι το εικονιζόμενο είδος κρίνου (Calla lily) παρά το Madonna lily ή ίσως το Easter lily, η απάντησή μου είναι “ναι, αλλά το Calla lily είναι πιό φωτογενές!”
Για όσους σπεύσουν να υποδείξουν ότι το κρίνο που αποτελεί σύμβολο του ευαγγελισμού δεν είναι το εικονιζόμενο είδος κρίνου (Calla lily) παρά το Madonna lily ή ίσως το Easter lily, η απάντησή μου είναι “ναι, αλλά το Calla lily είναι πιό φωτογενές!”
Ένα άρθρο στο οποίο διάβασα την καταπληκτική ιδέα ότι την 25η Μαρτίου εορτάζουν επίσης όλα τα παιδιά που έχουν γεννηθεί με εξωσωματική γονιμοποίηση.
Δημοσιεύθηκε από Διαγόρας ο Μήλιος
Η ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ
Το εικοσιένα ,έχουμε ως την ώρα την ιστορία του;
Φοβάμαι πως όχι.
Την μυθολογία του ;
Φοβάμαι πώς ναι.
Κωστής Παλαμάς
Η παρόρμηση για να γραφτεί αρχικά το ποστ αυτό ήταν μια δήλωση του μακαρίτη πλέον Χριστόδουλου που είχε πει τότε κάτι που είχα συμφωνήσει πλήρως μαζί του.
Είχε πεί: Είναι απαράδεκτο τα παιδιά μας να διδάσκονται παραχαραγμένη ιστορία ..και είπα και εγώ ,ν΄ αγιάσει το στόμα σου μεγάλε!
Φοβάμαι πως όχι.
Την μυθολογία του ;
Φοβάμαι πώς ναι.
Κωστής Παλαμάς
Η παρόρμηση για να γραφτεί αρχικά το ποστ αυτό ήταν μια δήλωση του μακαρίτη πλέον Χριστόδουλου που είχε πει τότε κάτι που είχα συμφωνήσει πλήρως μαζί του.
Είχε πεί: Είναι απαράδεκτο τα παιδιά μας να διδάσκονται παραχαραγμένη ιστορία ..και είπα και εγώ ,ν΄ αγιάσει το στόμα σου μεγάλε!
(μετά σκέφτηκα ότι αν δεν είναι αγιασμένο το δικό του ποιανού θα είναι ,το δικό μου;)
Μετά όμως θυμήθηκα την παραπάνω εικόνα με τον Χριστόδουλο να σηκώνει το λάβαρο της Αγίας Λαύρας σαν γνήσιος επαναστάτης ,τότε που αγωνιζόταν για τις ταυτότητες, έχοντας την συμπαράσταση του νυν Πρωθυπουργού , της χειρουργού συζύγου του και του γκαντέμη.
Προφανώς τον καιρό που σπούδαζε στην Χούντα ο μακαρίτης δεν είχε διαβάσει τίποτα για το πότε ξεκίνησε και από ποιους η Επανάσταση ,ούτε ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν σήκωσε κανένα λάβαρο στην Αγία Λαύρα για ένα απλό λόγο :δεν ήταν εκεί!Θα αναρωτηθεί κανείς :ποιος κακοήθης Ανθέλλην προδότης τα λέει αυτά, ενώ εμείς στο σχολείο μάθαμε άλλα τα οποία και είναι τα σωστά και τα όποια και πρέσβευε και ο Χριστόδουλος;Γιατί αν δεν τα πίστευε θα έφερνε από την Αγία Λαύρα το ένδοξο λάβαρο της κήρυξης της επανάστασης για να κηρύξει την επανάσταση των ταυτοτήτων ;Δεν είμαστε με τα καλά μας!Τα γράφει όμως ο ίδιος ο Παλαιών Πατρών στα απομνημονεύματα του που τα έγραφε κατά την διάρκεια του Αγώνα!
Όχι μόνο λοιπόν δεν αναφέρει ένα τόσο σημαντικό γεγονός, αλλά γράφει πως από αρκετές μέρες πριν είχε φύγει για τα Νεζερά και από τις 24 Μαρτίου και μετά βρισκόταν στην επαναστατημένη Πάτρα.Αλλά ας δούμε τι είχε προηγηθεί της απελευθέρωσης της Πάτρας.
Όλα ξεκινούν όταν στις 22 Φεβρουαρίου 1821, ο Υψηλάντης περνά τον Προύθο και για πρώτη φορά ακούγεται η κραυγή «Ζήτω η Λευτεριά»Ο στρατός του Υψηλάντη αποτελούνταν από αρχικά από Αλβανούς, Σέρβους και Βούλγαρους μισθοφόρους που είχαν πληρωθεί καλά και είχαν πολεμική εμπειρία και Έλληνες ήσαν μόνο οι διοικητές .Ο Ιερός Λόχος βέβαια που σχηματίστηκε αργότερα ήταν καθαρά Ελληνικό σώμα.Στις 24 Φεβρουαρίου στο στρατόπεδο του Ιασίου ΚΗΡΥΣΣΕΙ ΕΠΙΣΗΜΑ την Επανάσταση και αρχίζει την προκήρυξη του με την φράση «ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ» και τελειώνει με την φράση «ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΛΑ ΛΟΙΠΟΝ ΦΙΛΟΙ ,Η ΠΑΤΡΙΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ»Ουσιαστικά λοιπόν η Επανάσταση τότε αρχίζει.
Ο πρώτος μάρτυρας της Επανάστασης είναι ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΠΑΠΑΣ, φιλικός, που όταν τον έπιασαν οι Τούρκοι ,σε αποστολή που τον είχε στείλει ο Υψηλάντης , προτίμησε να πέσει σε ένα βάραθρο και να πεθάνει παρά να τον βασανίσουν και να φανερώσει τα μυστικά της Εταιρείας.
Στις 16 Μαρτίου με διαταγή του Παπαφλέσσα ο Νικόλας Σολιώτης χτύπησε στο Αγρίδι Τούρκους. Ο Παπαφλέσσας φοβόταν προδοσίες από τους προεστούς και γι΄ αυτό εξώθησε τα πράγματα ώστε να μην μπορούν αυτοί να κάνουν πίσω.Για τον λόγο αυτό ο Σολιώτης ονομάστηκε «πυροδότης του Αγώνα»
Στο λιμάνι του Αρμυρού είχε φθάσει ένα πλοίο με πολεμοφόδια που έστελναν οι Φιλικοί της Σμύρνης. Ο Παπαφλέσσας ζήτησε από τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που ήταν διστακτικός, να ζητήσει να άδεια εκτελωνισμού από τους Τούρκους έτσι ώστε αν έπαιρναν χαμπάρι τι ήταν το φορτίο να έχει εκτεθεί και να μην μπορεί να κάνει πίσω.
Στις 17 Μαρτίου οι αρχηγοί της Μάνης με επικεφαλής τον Κατσάκο Μαυρομιχάλη αναγκάζονται πλέον, μετά από σύσκεψη στην Αρεόπολη(τότε Τσίμοβα), να επαναστατήσουν.
Στις 18 Μαρτίου οι αδελφοί Χονδρογιανναίοι με την έγκριση του Ασημάκη Ζαΐμη χτυπούν τον Τούρκο Σεϊντή και του παίρνουν τα χρήματα του ντοβλετιού που είχε, για να χρηματοδοτήσουν τον Αγώνα.(σε ένδειξη ευγνωμοσύνης ο Όθωνας το 1836 τους αποκεφάλισε στο Ανάπλι !)
Στις 20 Μαρτίου οι Πετμεζέοι με τους μανιάτες και στις 21 οι Χαραλάμπης, Σολιώτης και Παπαδόπουλος πολιορκούν τον Βοεβόδα των Καλαβρύτων Ιμπραήμ Αρναούτογλου.Οι Τούρκοι των Πατρών την ίδια μέρα κλείνονται στο Κάστρο και χτυπάνε τους Έλληνες με την ελπίδα ότι θα προλάβουν την εξέγερση.Τότε ένας απλός τσαγκάρης ο Παναγιώτης Καρατζάς ξεσηκώνει τον λαό και καταφέρνει να ελευθερώσει την Πάτρα και έτσι αυτή είναι η πρώτη ελεύθερη πόλη που υψώθηκε ή σημαία της Επανάστασης.
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στα απομνημονεύματα του γράφει για την μύηση στην Φιλική Εταιρεία από τον Παπαφλέσσα του Νικόλαου Σολιώτη και του Παναγιώτη Καρατζά :..Και εις μεν τον πρώτον βαθμόν εισήγαγον τους χυδαίους και απαίδευτους, εις δε τον β΄τους επισημοτέρους…Η ανδρεία και η εντιμότητα του «χυδαίου και απαίδευτου» Καρατζά ανταμείφτηκε δεόντως.
Οι πατρινοί κοτζαμπάσηδες ,που δεν τους άρεσε η λαϊκή αποδοχή που είχε ,έβαλαν δικούς τους και τον σκότωσαν στις 24 Αυγούστου!
Στις 22 Μαρτίου ο αδελφός του Πετρόμπεη ,Κυριακούλης Μαυρομιχάλης ύψωσαν την επαναστατική σημαία στο Μαραθονήσι-Γύθιο αφού προηγουμένως είχαν διασπείρει την φήμη ότι έρχονται ευρωπαϊκές δυνάμεις οπότε δημιουργήθηκε πανικός στους Τούρκους οι οποίοι εγκατέλειπαν τους πύργους τους.
Στις 23 Μαρτίου μετά από μεγάλη προσπάθεια του Παπαφλέσσα ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης κήρυξε την επανάσταση στη Μάνη και με 2500 άνδρες μαζί με τον Κολοκοτρώνη, τον Παπαφλέσσα ,τον Αναγνωσταρά ,τον Νικηταρά και πολλούς οπλαρχηγούς της Δυτικής Μάνης καταλαμβάνει την Καλαμάτα που γίνεται η δεύτερη ελεύθερη πόλη του Αγώνα χωρίς να δώσει μάχη γιατί παραδόθηκε με αντάλαγμα την διασφάλιση της ζωής των Τούρκων.
Το ίδιο μεσημέρι μπροστά στις όχθες του χειμάρρου Νέδωνος έγινε η σύσταση της επαναστατικής επιτροπής της «Μεσσηνιακής Γερουσίας» και ο Πετρόμπεης ονομάστηκε «αρχιστράτηγος των σπαρτιατικών δυνάμεων»Την ίδια μέρα έστειλε και το πρώτο ουσιαστικά διπλωματικό έγγραφο της Ελλάδας την «προειδοποίησιν είς τας ευρωπαϊκάς αυλάς» που ζητούσε την βοήθεια τους.
Στις 24 Μαρτίου ,και αφού η Πάτρα είχε ήδη ελευθερωθεί ήδη πριν 3 μέρες, μπαίνουν στην πόλη από τα Νεζερά καμαρωτοί καβαλαραίοι με τους ενόπλους τους ο Ζαϊμης , ο Χαραλάμπης ,ο Λούτος , ο Ρούφας και ο Γερμανός και αγνοώντας τον Καρατζά φτιάχνουν το Επαναστατικό η Αχαϊκό Διευθυντήριο.
Βέβαια χάρις σε αυτή την απόλεμη εξουσία η Πάτρα ξανάπεσε στα χέρια των Τούρκων, οι κοτζαμπάσηδες την κοπάνησαν και μόνο ο Καρατζάς μέσα στην γενική σφαγή που επακολούθησε κράτησε μια θέση κοντά στην πόλη και υπερασπίστηκε τα γύρω χωριά.
Όχι μόνο λοιπόν δεν σήκωσε κανένα λάβαρο ο Γερμανός ,ούτε και ήταν στην Αγία Λαύρα, αλλά και δεν είχε και καμία διάθεση προηγουμένως για εξέγερση.
Όταν τον Ιανουάριο του 1821 στην συνάντηση στη Βοστίτσα (Αίγιο), στο σπίτι του κοτζαμπάση Ανδρέα Λόντου, ο Παπαφλέσσας προσπαθούσε να ξεσηκώσει τους προεστούς και τους δεσποτάδες δείχνοντας τους το συστατικό γράμμα του Υψηλάντη, όλοι αρνήθηκαν και ο Γερμανός γράφει στα απομνημονεύματα του:
Ο δε Δικαίος ,άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος περί μηδενός άλλον φροντίζον ειμή τίνι τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του έθνους ,δια να πλουτίση εκ των αρπαγών ,τους εβεβαίωνε, ότι τα πάντα είναι έτοιμα.
Εδώ που τα λέμε ο Παπαφλέσσας τους είπε, με τον πειστικό τρόπο που είχε ,ένα σωρό ψέματα και υπερβολές. Έλεγε ότι η έναρξη της Επανάστασης είναι θέληση του Τσάρου ,ότι έχουν ήδη σταλεί στην Ύδρα τρεις χιλιάδες τουφέκια, τριακόσια βαρέλια μπαρούτι, τριακόσια σπαθιά και εξακόσιες χιλιάδες ρούβλια και ότι έρχεται και ένα παρόμοιο φορτίο για την Πελοπόννησο!
Φεύγοντας ο Παπαφλέσσας για την Μάνη φρόντισε να βάλει μερικούς φιλικούς να κάνουν επεισόδια που θα εξέθεταν τους προκρίτους στους Τούρκους. Μερικοί κοτζαμπάσηδες πρότειναν να τον καταδώσουν στους Τούρκους ενώ άλλοι να τον δολοφονήσουν για να ξεμπερδεύουν από αυτόν αλλά αυτό δεν ήταν εύκολο γιατί ποτέ δεν κυκλοφορούσε μόνος του. Η απειλή όμως του «εξωλέστατου» Παπαφλέσσα ότι θα ξεκινούσε την Επανάσταση με τους «χυδαίους» και «απαίδευτους» και ..σεις δε κάμετε ότι θέλετε με τους Τούρκους… έθετε σε κίνδυνο την εξουσία των κοτζαμπάσηδων στις επαρχίες γιατί έτσι και αλλιώς η οθωμανική διοίκηση θα τους θεωρούσε υπεύθυνους για την εξέγερση.
Από την άλλη μεριά οι Τούρκοι πίστευαν ότι χωρίς αυτούς καμία εξέγερση δεν ήταν δυνατή και γι΄ αυτό ο τοποτηρητής του Χουρσίτ Πασά κάλεσε τους κοτζαμπάσηδες και τους αρχιερείς στην Τριπολιτσά. Σχεδόν όλοι οι κοτζαμπάσηδες και αρχιερείς της Αχαΐας αρνήθηκαν να πάνε, όποτε έχοντας πλέον εκτεθεί στην τουρκική διοίκηση κατέφυγαν στην Αγία Λαύρα(10ή 13 Μαρτίου) για να δουν τι θα κάνουν. Εκεί πείστηκαν και οι επιφυλακτικοί ότι δεν έχουν πλέον δυνατότητα να αναβάλουν ή να αποτρέψουν την επανάσταση και σκόρπισαν στα Νεζερά ,στην Κερκινή,στην Ζαρούχλα και στο Διακοφτό ώστε να συντονίσουν την δράση τους με τα διάφορα ένοπλα σώματα που υπήρχαν πλέον στην περιοχή.
Πως όμως δημιουργήθηκε η πλαστογράφηση της ιστορίας με τον μύθο της 25 Μαρτίου ;
Μέχρι το 1834 δεν είχε κυκλοφορήσει τίποτα .
Άρχισε να κυκλοφορεί το 1840 και εδραιώθηκε το 1851 με την απόλυτα φανταστική ζωγραφική σύνθεση του Θ. Βρυζάκη.
Ήδη από την αρχή ο θρύλος αυτός διαψεύδεται από τους ιστορικούς της εποχής εκείνης όπως ο Σπυρίδων Τρικούπης ο Φιλήμων και ο Finlay.
Ακόμα και το διάταγμα του Όθωνα της 15-3-1838 που καθιέρωσε την 25 Μαρτίου 1821 σαν ημέρα έναρξης του Αγώνα δεν καθορίζει τον τόπο έναρξης.
Βέβαια ο Υψηλάντης ήδη από το 1820 είχε οραματιστεί την έναρξη της επανάστασης την 25η Μαρτίου για να έχει τον συμβολισμό ότι μαζί με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου γίνεται και ο ευαγγελισμός του έθνους.Όμως η πραγματικότητα τελικά ήταν διαφορετική. Ο Υψηλάντης αναγκάστηκε να την ξεκινήσει ένα μήνα νωρίτερα αντί για την Πελοπόννησο από τα ανατολικά σύνορα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ,στο Ιάσιο ,γιατί είχε πληροφορίες ότι η Πύλη είχε πληροφορίες σχετικά με την σχεδιαζόμενη επανάσταση.
Έτσι από τότε το ιερατείο και οι κοτζαμπάσηδες της εποχής δημιούργησαν τον μύθο της Παναγίας ως υπερμάχου στρατηγού που ξεκίνησε τον Αγώνα με ηγέτη τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και όλα αυτά που άλλού ;
στην μονή της Αγίας Λαύρας!
Όπως λέει και ο Κορδάτος : Η εθνική γιορτή έχανε τον επαναστατικό της χαρακτήρα και έπαιρνε θρησκευτική απόχρωση.
Τώρα ήδη από τον Γεννάδιο τον Β ,τον Σχολάριο μέχρι τον Γρηγόριο τον Ε το ιερατείο θεωρούσε θεόδοτη την δουλεία των Ελλήνων στους τούρκους και προσπαθούσε να τους πείσει ότι: Η αντίσταση ενάντια των Τούρκων είναι πόλεμος κατά του Θεού. Τους δε αγωνιστές τους χαρακτήριζε απονενοημένους φυγάδες και αποστάτες ,παραβάτες θείων νόμων και κανονικών διατάξεων.
Παρ΄ όλα αυτά , μετά την επικράτηση της, κατάφερε να εμφανίσει ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση της.
Ήδη την 23-3-1821 ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε αφόρισε την επανάσταση.Εκδόθηκε «συνοδικό επιτίμιο» (αφορισμός) κατά του Μιχαήλ Σούτσου και του Αλέξανδρου Υψηλάντη το οποίο συνυπέγραψε και ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Πολύκαρπος.Ακόμα και αν θεωρήσουμε τον αφορισμό της Επανάστασης από το Γρηγόριο τον Ε ως προσπάθεια να αποτρέψει την σφαγή των Ελλήνων στην Πόλη και αλλού, ένα είναι το γεγονός ,η εκκλησία δεν είχε συμμετοχή στην κήρυξη της Επανάστασης του 21 αλλά εκ των υστέρων έκανε κάθε προσπάθεια να την οικειοποιηθεί.
Είναι προφανές πάντως ότι ο Γρηγόριος ο Ε΄ δεν είχε και ιδιαίτερη συμπάθεια προς τα επαναστατικά ρεύματα της εποχής που σε μεγάλο βαθμό τα ενέπνεε η πρόσφατη Γαλλική Επανάσταση με τον έντονα αντικληρικό της πνεύμα.
Ήδη σε εγκύκλιο του προς τους κατοίκους των Ιονίων Νήσων ήταν καταδικαστικός για την Γαλλική Επανάσταση και προέτρεπε τους Επτανησίους να βοηθήσουν την απελευθέρωση τους από τους άπιστους Γάλλους και να δεχτούν την Ρωσική διοίκηση(προφανώς γιατί οι Ρώσοι ήσαν ορθόδοξοι).
Αν λοιπόν οι Έλληνες αρχίσουν να μαθαίνουν την αληθινή ιστορία θα μάθουν και την πραγματικότητα για τον μύθο της έναρξης του αγώνα στην Αγία Λαύρα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, για τον μύθο του κρυφού σχολειού, και για τον μεγάλο μύθο του ένδοξου Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού και θα καταλάβουν τότε γιατί το ιερατείο επιμένει φανατικά στην διατήρηση τους παραχαράσσοντας για τόσα χρόνια την ιστορία.
Το έγραψε ο αθεόφοβος ....
http://atheofobos.blogspot.com/
Μετά όμως θυμήθηκα την παραπάνω εικόνα με τον Χριστόδουλο να σηκώνει το λάβαρο της Αγίας Λαύρας σαν γνήσιος επαναστάτης ,τότε που αγωνιζόταν για τις ταυτότητες, έχοντας την συμπαράσταση του νυν Πρωθυπουργού , της χειρουργού συζύγου του και του γκαντέμη.
Προφανώς τον καιρό που σπούδαζε στην Χούντα ο μακαρίτης δεν είχε διαβάσει τίποτα για το πότε ξεκίνησε και από ποιους η Επανάσταση ,ούτε ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν σήκωσε κανένα λάβαρο στην Αγία Λαύρα για ένα απλό λόγο :δεν ήταν εκεί!Θα αναρωτηθεί κανείς :ποιος κακοήθης Ανθέλλην προδότης τα λέει αυτά, ενώ εμείς στο σχολείο μάθαμε άλλα τα οποία και είναι τα σωστά και τα όποια και πρέσβευε και ο Χριστόδουλος;Γιατί αν δεν τα πίστευε θα έφερνε από την Αγία Λαύρα το ένδοξο λάβαρο της κήρυξης της επανάστασης για να κηρύξει την επανάσταση των ταυτοτήτων ;Δεν είμαστε με τα καλά μας!Τα γράφει όμως ο ίδιος ο Παλαιών Πατρών στα απομνημονεύματα του που τα έγραφε κατά την διάρκεια του Αγώνα!
Όχι μόνο λοιπόν δεν αναφέρει ένα τόσο σημαντικό γεγονός, αλλά γράφει πως από αρκετές μέρες πριν είχε φύγει για τα Νεζερά και από τις 24 Μαρτίου και μετά βρισκόταν στην επαναστατημένη Πάτρα.Αλλά ας δούμε τι είχε προηγηθεί της απελευθέρωσης της Πάτρας.
Όλα ξεκινούν όταν στις 22 Φεβρουαρίου 1821, ο Υψηλάντης περνά τον Προύθο και για πρώτη φορά ακούγεται η κραυγή «Ζήτω η Λευτεριά»Ο στρατός του Υψηλάντη αποτελούνταν από αρχικά από Αλβανούς, Σέρβους και Βούλγαρους μισθοφόρους που είχαν πληρωθεί καλά και είχαν πολεμική εμπειρία και Έλληνες ήσαν μόνο οι διοικητές .Ο Ιερός Λόχος βέβαια που σχηματίστηκε αργότερα ήταν καθαρά Ελληνικό σώμα.Στις 24 Φεβρουαρίου στο στρατόπεδο του Ιασίου ΚΗΡΥΣΣΕΙ ΕΠΙΣΗΜΑ την Επανάσταση και αρχίζει την προκήρυξη του με την φράση «ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ» και τελειώνει με την φράση «ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΛΑ ΛΟΙΠΟΝ ΦΙΛΟΙ ,Η ΠΑΤΡΙΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ»Ουσιαστικά λοιπόν η Επανάσταση τότε αρχίζει.
Ο πρώτος μάρτυρας της Επανάστασης είναι ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΠΑΠΑΣ, φιλικός, που όταν τον έπιασαν οι Τούρκοι ,σε αποστολή που τον είχε στείλει ο Υψηλάντης , προτίμησε να πέσει σε ένα βάραθρο και να πεθάνει παρά να τον βασανίσουν και να φανερώσει τα μυστικά της Εταιρείας.
Στις 16 Μαρτίου με διαταγή του Παπαφλέσσα ο Νικόλας Σολιώτης χτύπησε στο Αγρίδι Τούρκους. Ο Παπαφλέσσας φοβόταν προδοσίες από τους προεστούς και γι΄ αυτό εξώθησε τα πράγματα ώστε να μην μπορούν αυτοί να κάνουν πίσω.Για τον λόγο αυτό ο Σολιώτης ονομάστηκε «πυροδότης του Αγώνα»
Στο λιμάνι του Αρμυρού είχε φθάσει ένα πλοίο με πολεμοφόδια που έστελναν οι Φιλικοί της Σμύρνης. Ο Παπαφλέσσας ζήτησε από τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που ήταν διστακτικός, να ζητήσει να άδεια εκτελωνισμού από τους Τούρκους έτσι ώστε αν έπαιρναν χαμπάρι τι ήταν το φορτίο να έχει εκτεθεί και να μην μπορεί να κάνει πίσω.
Στις 17 Μαρτίου οι αρχηγοί της Μάνης με επικεφαλής τον Κατσάκο Μαυρομιχάλη αναγκάζονται πλέον, μετά από σύσκεψη στην Αρεόπολη(τότε Τσίμοβα), να επαναστατήσουν.
Στις 18 Μαρτίου οι αδελφοί Χονδρογιανναίοι με την έγκριση του Ασημάκη Ζαΐμη χτυπούν τον Τούρκο Σεϊντή και του παίρνουν τα χρήματα του ντοβλετιού που είχε, για να χρηματοδοτήσουν τον Αγώνα.(σε ένδειξη ευγνωμοσύνης ο Όθωνας το 1836 τους αποκεφάλισε στο Ανάπλι !)
Στις 20 Μαρτίου οι Πετμεζέοι με τους μανιάτες και στις 21 οι Χαραλάμπης, Σολιώτης και Παπαδόπουλος πολιορκούν τον Βοεβόδα των Καλαβρύτων Ιμπραήμ Αρναούτογλου.Οι Τούρκοι των Πατρών την ίδια μέρα κλείνονται στο Κάστρο και χτυπάνε τους Έλληνες με την ελπίδα ότι θα προλάβουν την εξέγερση.Τότε ένας απλός τσαγκάρης ο Παναγιώτης Καρατζάς ξεσηκώνει τον λαό και καταφέρνει να ελευθερώσει την Πάτρα και έτσι αυτή είναι η πρώτη ελεύθερη πόλη που υψώθηκε ή σημαία της Επανάστασης.
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στα απομνημονεύματα του γράφει για την μύηση στην Φιλική Εταιρεία από τον Παπαφλέσσα του Νικόλαου Σολιώτη και του Παναγιώτη Καρατζά :..Και εις μεν τον πρώτον βαθμόν εισήγαγον τους χυδαίους και απαίδευτους, εις δε τον β΄τους επισημοτέρους…Η ανδρεία και η εντιμότητα του «χυδαίου και απαίδευτου» Καρατζά ανταμείφτηκε δεόντως.
Οι πατρινοί κοτζαμπάσηδες ,που δεν τους άρεσε η λαϊκή αποδοχή που είχε ,έβαλαν δικούς τους και τον σκότωσαν στις 24 Αυγούστου!
Στις 22 Μαρτίου ο αδελφός του Πετρόμπεη ,Κυριακούλης Μαυρομιχάλης ύψωσαν την επαναστατική σημαία στο Μαραθονήσι-Γύθιο αφού προηγουμένως είχαν διασπείρει την φήμη ότι έρχονται ευρωπαϊκές δυνάμεις οπότε δημιουργήθηκε πανικός στους Τούρκους οι οποίοι εγκατέλειπαν τους πύργους τους.
Στις 23 Μαρτίου μετά από μεγάλη προσπάθεια του Παπαφλέσσα ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης κήρυξε την επανάσταση στη Μάνη και με 2500 άνδρες μαζί με τον Κολοκοτρώνη, τον Παπαφλέσσα ,τον Αναγνωσταρά ,τον Νικηταρά και πολλούς οπλαρχηγούς της Δυτικής Μάνης καταλαμβάνει την Καλαμάτα που γίνεται η δεύτερη ελεύθερη πόλη του Αγώνα χωρίς να δώσει μάχη γιατί παραδόθηκε με αντάλαγμα την διασφάλιση της ζωής των Τούρκων.
Το ίδιο μεσημέρι μπροστά στις όχθες του χειμάρρου Νέδωνος έγινε η σύσταση της επαναστατικής επιτροπής της «Μεσσηνιακής Γερουσίας» και ο Πετρόμπεης ονομάστηκε «αρχιστράτηγος των σπαρτιατικών δυνάμεων»Την ίδια μέρα έστειλε και το πρώτο ουσιαστικά διπλωματικό έγγραφο της Ελλάδας την «προειδοποίησιν είς τας ευρωπαϊκάς αυλάς» που ζητούσε την βοήθεια τους.
Στις 24 Μαρτίου ,και αφού η Πάτρα είχε ήδη ελευθερωθεί ήδη πριν 3 μέρες, μπαίνουν στην πόλη από τα Νεζερά καμαρωτοί καβαλαραίοι με τους ενόπλους τους ο Ζαϊμης , ο Χαραλάμπης ,ο Λούτος , ο Ρούφας και ο Γερμανός και αγνοώντας τον Καρατζά φτιάχνουν το Επαναστατικό η Αχαϊκό Διευθυντήριο.
Βέβαια χάρις σε αυτή την απόλεμη εξουσία η Πάτρα ξανάπεσε στα χέρια των Τούρκων, οι κοτζαμπάσηδες την κοπάνησαν και μόνο ο Καρατζάς μέσα στην γενική σφαγή που επακολούθησε κράτησε μια θέση κοντά στην πόλη και υπερασπίστηκε τα γύρω χωριά.
Όχι μόνο λοιπόν δεν σήκωσε κανένα λάβαρο ο Γερμανός ,ούτε και ήταν στην Αγία Λαύρα, αλλά και δεν είχε και καμία διάθεση προηγουμένως για εξέγερση.
Όταν τον Ιανουάριο του 1821 στην συνάντηση στη Βοστίτσα (Αίγιο), στο σπίτι του κοτζαμπάση Ανδρέα Λόντου, ο Παπαφλέσσας προσπαθούσε να ξεσηκώσει τους προεστούς και τους δεσποτάδες δείχνοντας τους το συστατικό γράμμα του Υψηλάντη, όλοι αρνήθηκαν και ο Γερμανός γράφει στα απομνημονεύματα του:
Ο δε Δικαίος ,άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος περί μηδενός άλλον φροντίζον ειμή τίνι τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του έθνους ,δια να πλουτίση εκ των αρπαγών ,τους εβεβαίωνε, ότι τα πάντα είναι έτοιμα.
Εδώ που τα λέμε ο Παπαφλέσσας τους είπε, με τον πειστικό τρόπο που είχε ,ένα σωρό ψέματα και υπερβολές. Έλεγε ότι η έναρξη της Επανάστασης είναι θέληση του Τσάρου ,ότι έχουν ήδη σταλεί στην Ύδρα τρεις χιλιάδες τουφέκια, τριακόσια βαρέλια μπαρούτι, τριακόσια σπαθιά και εξακόσιες χιλιάδες ρούβλια και ότι έρχεται και ένα παρόμοιο φορτίο για την Πελοπόννησο!
Φεύγοντας ο Παπαφλέσσας για την Μάνη φρόντισε να βάλει μερικούς φιλικούς να κάνουν επεισόδια που θα εξέθεταν τους προκρίτους στους Τούρκους. Μερικοί κοτζαμπάσηδες πρότειναν να τον καταδώσουν στους Τούρκους ενώ άλλοι να τον δολοφονήσουν για να ξεμπερδεύουν από αυτόν αλλά αυτό δεν ήταν εύκολο γιατί ποτέ δεν κυκλοφορούσε μόνος του. Η απειλή όμως του «εξωλέστατου» Παπαφλέσσα ότι θα ξεκινούσε την Επανάσταση με τους «χυδαίους» και «απαίδευτους» και ..σεις δε κάμετε ότι θέλετε με τους Τούρκους… έθετε σε κίνδυνο την εξουσία των κοτζαμπάσηδων στις επαρχίες γιατί έτσι και αλλιώς η οθωμανική διοίκηση θα τους θεωρούσε υπεύθυνους για την εξέγερση.
Από την άλλη μεριά οι Τούρκοι πίστευαν ότι χωρίς αυτούς καμία εξέγερση δεν ήταν δυνατή και γι΄ αυτό ο τοποτηρητής του Χουρσίτ Πασά κάλεσε τους κοτζαμπάσηδες και τους αρχιερείς στην Τριπολιτσά. Σχεδόν όλοι οι κοτζαμπάσηδες και αρχιερείς της Αχαΐας αρνήθηκαν να πάνε, όποτε έχοντας πλέον εκτεθεί στην τουρκική διοίκηση κατέφυγαν στην Αγία Λαύρα(10ή 13 Μαρτίου) για να δουν τι θα κάνουν. Εκεί πείστηκαν και οι επιφυλακτικοί ότι δεν έχουν πλέον δυνατότητα να αναβάλουν ή να αποτρέψουν την επανάσταση και σκόρπισαν στα Νεζερά ,στην Κερκινή,στην Ζαρούχλα και στο Διακοφτό ώστε να συντονίσουν την δράση τους με τα διάφορα ένοπλα σώματα που υπήρχαν πλέον στην περιοχή.
Πως όμως δημιουργήθηκε η πλαστογράφηση της ιστορίας με τον μύθο της 25 Μαρτίου ;
Μέχρι το 1834 δεν είχε κυκλοφορήσει τίποτα .
Άρχισε να κυκλοφορεί το 1840 και εδραιώθηκε το 1851 με την απόλυτα φανταστική ζωγραφική σύνθεση του Θ. Βρυζάκη.
Ήδη από την αρχή ο θρύλος αυτός διαψεύδεται από τους ιστορικούς της εποχής εκείνης όπως ο Σπυρίδων Τρικούπης ο Φιλήμων και ο Finlay.
Ακόμα και το διάταγμα του Όθωνα της 15-3-1838 που καθιέρωσε την 25 Μαρτίου 1821 σαν ημέρα έναρξης του Αγώνα δεν καθορίζει τον τόπο έναρξης.
Βέβαια ο Υψηλάντης ήδη από το 1820 είχε οραματιστεί την έναρξη της επανάστασης την 25η Μαρτίου για να έχει τον συμβολισμό ότι μαζί με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου γίνεται και ο ευαγγελισμός του έθνους.Όμως η πραγματικότητα τελικά ήταν διαφορετική. Ο Υψηλάντης αναγκάστηκε να την ξεκινήσει ένα μήνα νωρίτερα αντί για την Πελοπόννησο από τα ανατολικά σύνορα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ,στο Ιάσιο ,γιατί είχε πληροφορίες ότι η Πύλη είχε πληροφορίες σχετικά με την σχεδιαζόμενη επανάσταση.
Έτσι από τότε το ιερατείο και οι κοτζαμπάσηδες της εποχής δημιούργησαν τον μύθο της Παναγίας ως υπερμάχου στρατηγού που ξεκίνησε τον Αγώνα με ηγέτη τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και όλα αυτά που άλλού ;
στην μονή της Αγίας Λαύρας!
Όπως λέει και ο Κορδάτος : Η εθνική γιορτή έχανε τον επαναστατικό της χαρακτήρα και έπαιρνε θρησκευτική απόχρωση.
Τώρα ήδη από τον Γεννάδιο τον Β ,τον Σχολάριο μέχρι τον Γρηγόριο τον Ε το ιερατείο θεωρούσε θεόδοτη την δουλεία των Ελλήνων στους τούρκους και προσπαθούσε να τους πείσει ότι: Η αντίσταση ενάντια των Τούρκων είναι πόλεμος κατά του Θεού. Τους δε αγωνιστές τους χαρακτήριζε απονενοημένους φυγάδες και αποστάτες ,παραβάτες θείων νόμων και κανονικών διατάξεων.
Παρ΄ όλα αυτά , μετά την επικράτηση της, κατάφερε να εμφανίσει ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση της.
Ήδη την 23-3-1821 ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε αφόρισε την επανάσταση.Εκδόθηκε «συνοδικό επιτίμιο» (αφορισμός) κατά του Μιχαήλ Σούτσου και του Αλέξανδρου Υψηλάντη το οποίο συνυπέγραψε και ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Πολύκαρπος.Ακόμα και αν θεωρήσουμε τον αφορισμό της Επανάστασης από το Γρηγόριο τον Ε ως προσπάθεια να αποτρέψει την σφαγή των Ελλήνων στην Πόλη και αλλού, ένα είναι το γεγονός ,η εκκλησία δεν είχε συμμετοχή στην κήρυξη της Επανάστασης του 21 αλλά εκ των υστέρων έκανε κάθε προσπάθεια να την οικειοποιηθεί.
Είναι προφανές πάντως ότι ο Γρηγόριος ο Ε΄ δεν είχε και ιδιαίτερη συμπάθεια προς τα επαναστατικά ρεύματα της εποχής που σε μεγάλο βαθμό τα ενέπνεε η πρόσφατη Γαλλική Επανάσταση με τον έντονα αντικληρικό της πνεύμα.
Ήδη σε εγκύκλιο του προς τους κατοίκους των Ιονίων Νήσων ήταν καταδικαστικός για την Γαλλική Επανάσταση και προέτρεπε τους Επτανησίους να βοηθήσουν την απελευθέρωση τους από τους άπιστους Γάλλους και να δεχτούν την Ρωσική διοίκηση(προφανώς γιατί οι Ρώσοι ήσαν ορθόδοξοι).
Αν λοιπόν οι Έλληνες αρχίσουν να μαθαίνουν την αληθινή ιστορία θα μάθουν και την πραγματικότητα για τον μύθο της έναρξης του αγώνα στην Αγία Λαύρα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, για τον μύθο του κρυφού σχολειού, και για τον μεγάλο μύθο του ένδοξου Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού και θα καταλάβουν τότε γιατί το ιερατείο επιμένει φανατικά στην διατήρηση τους παραχαράσσοντας για τόσα χρόνια την ιστορία.
Το έγραψε ο αθεόφοβος ....
http://atheofobos.blogspot.com/
ΠΑΣΟΚ: καμία αλλαγή μετά το συνέδριο
Του Γιαννη Μαυρη / ymavris@publicissue.gr / http://www.publicissue.gr/
Στην ιστορία των πολιτικών κομμάτων υπάρχουν συνέδρια, που αποτέλεσαν τομή και άλλα που πέρασαν απαρατήρητα. Συνέδρια, που ανέτρεψαν τα δεδομένα και άσκησαν καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις και άλλα, που απλώς αναπαρήγαγαν ή και επιτάχυναν την κρίση των κομματικών οργανισμών.
Χωρίς αμφιβολία, το πρόσφατο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ συγκαταλέγεται στα δεύτερα.
Αν και το συνέδριο έγινε «ορατό» από την κοινή γνώμη (7 στους 10 ερωτηθέντες είδαν ή άκουσαν γι' αυτό στα ΜΜΕ), μόλις το 17% εξ αυτών, δηλαδή λιγότερο από το 1/5 του εκλογικού σώματος αποκόμισε θετική εικόνα από αυτό, ενώ σχεδόν οι μισοί πολίτες (52%) εκφράζονται γι' αυτό είτε αρνητικά είτε αδιάφορα.
Η εξαιρετικά περιορισμένη επίδραση που είχε το πρόσφατο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ συνάγεται και από το γεγονός ότι μόνο ο 1 στους 4 εκλογείς (27%) εκτιμά ότι το συνέδριο θα ασκήσει, μελλοντικά, θετική επίδραση στην εν γένει εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η εξαιρετικά περιορισμένη επίδραση που είχε το πρόσφατο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ συνάγεται και από το γεγονός ότι μόνο ο 1 στους 4 εκλογείς (27%) εκτιμά ότι το συνέδριο θα ασκήσει, μελλοντικά, θετική επίδραση στην εν γένει εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Οι προηγούμενες ενδείξεις μόνο δυσοίωνες για τις προοπτικές ανάκαμψής της μπορεί να χαρακτηριστούν.
Η εικόνα του ΠΑΣΟΚ, ως κόμματος διακυβέρνησης συνεχίζει να αποδομείται. Οι κοινωνικές προσδοκίες για επάνοδό του στην εξουσία απομακρύνονται.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο 1 στους 2 πολίτες (51%), θεωρεί σήμερα ότι το ΠΑΣΟΚ, για να είναι έτοιμο να αναλάβει εκ νέου τη διακυβέρνηση της χώρας, θα χρειαστεί περισσότερο από τέσσερα χρόνια.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο 1 στους 2 πολίτες (51%), θεωρεί σήμερα ότι το ΠΑΣΟΚ, για να είναι έτοιμο να αναλάβει εκ νέου τη διακυβέρνηση της χώρας, θα χρειαστεί περισσότερο από τέσσερα χρόνια.
Το αντίστοιχο ποσοστό περιορίζετο τον περασμένο Νοέμβριο, δηλαδή πριν από μόλις τέσσερις μήνες σε 39%.
Βαθύτατα διαιρεμένο.
Από την πλευρά της εκλογικής του βάσης, το ΠΑΣΟΚ παραμένει και μετά το πρόσφατο Συνέδριο ένα βαθύτατα διαιρεμένο κόμμα.
Τόσο η απόφαση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ για τη σύνθεση του πολιτικού Συμβουλίου (σε ποσοστό 55%), όσο και η πρόταση συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ (61%) φαίνεται να έχουν πλειοψηφική αποδοχή από τους οπαδούς του κόμματος.
Ωστόσο, οι προηγούμενες θετικές, για τη σημερινή ηγεσία του, διαπιστώσεις δεν αρκούν για να ανατρέψουν την παγιωμένη ιδεολογική και πολιτική διχοτόμησή του.
Τα σχετικά ευρήματα είναι συγκλίνοντα:
- Μόλις 37% των οπαδών του (ούτε 4 στους 10) αποκόμισε θετική εικόνα για το συνέδριο του κόμματος.
- Λιγότεροι από τους μισούς ψηφοφόρους του, 47% πιστεύουν ότι μετά το συνέδριο η εικόνα του κόμματος θα βελτιωθεί.
- Η κομματική αυτοπεποίθησή του παραμένει σοβαρά κλονισμένη. Μόλις το 42% θεωρεί ότι το ΠΑΣΟΚ θα είναι έτοιμο να ξανακυβερνήσει μέσα στην επόμενη διετία.
- Τέλος, το 45% εξακολουθεί να συμφωνεί με την άποψη ότι «χρειάζεται σήμερα να αλλάξει αρχηγό».
Δείχνει να παγιώνεται το πολιτικό σκηνικό
Σύμφωνα με τα ευρήματα δημοσκόπησης της Public Issue που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της «Καθημερινής της Κυριακής», αν γίνονταν σήμερα εκλογές, κανένα κόμμα δεν θα ήταν σε θέση να εξασφαλίσει την αυτοδυναμία.
Ειδικά για το ΠΑΣΟΚ, ούτε το πρόσφατο συνέδριο του κόμματος δεν κατέστη δυνατόν να αναστρέψει την αρνητική εικόνα του κόμματος.
Σύμφωνα με την δημοσκόπηση, μόνο το 37% των οπαδών του κόμματος αποκόμισε θετική εικόνα από το συνέδριο, ενώ το 45 % εκτιμά ότι το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται να αλλάξει αρχηγό. Αναφορικά με τα σενάρια συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, το 49% τάσσεται υπέρ, αλλά το 41% της κοινής γνώμης θεωρεί πιο πιθανή μια διακυβέρνηση κεντροδεξιός, έναντι του 35% που κρίνει ως πιθανότερο σενάριο ένα κεντροαριστερό κυβερνητικό σχήμα.
Σύμφωνα με την προηγούμενη δημοσκόπηση της Metron Analysis για το Mega,
υπέρ κυβέρνησης συνεργασίας τάσσεται το 54,9% των πολιτών.
Στην πρόθεση ψήφου, η ΝΔ προηγείται με 29,2% έναντι 25,2% του ΠΑΣΟΚ.
Ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με 17,8%, το ΚΚΕ με 6,8%, ο ΛΑΟΣ με 4,8% ενώ στο 16,2% είναι η αδιευκρίνιστη ψήφος.
Το 19,1% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ κατευθύνονται προς το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η ΝΔ έχει απώλειες 8,7% προς το κόμμα του Αλ. Τσίπρα.
Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008
Kορμί θανατηφόρο................
Ο Γ. Ραγκούσης νέος Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ...
Ε Λ Ε Ο Σ ........................
Μετά το συνέδριο
Ενδιαφέροντα (όπως τα αλίευσα από τον Τύπο):
- Το ΠΑΣΟΚ μοιάζει με τη διαλυόμενη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ολοι θα πάρουν από κάτι.- Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ έμοιαζε με το σαλόνι του Τιτανικού μεταξύ πρόσκρουσης και βύθισης. Επικρατούσε δηλαδή η απόλυτη απόγνωση πριν το οριστικό τέλος στο σκοτεινό και παγωμένο ωκεανό.
Ερώτημα:
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξε κατ' επανάληψη υπουργός και μάλιστα ελέω πατρικής εξουσίας; Κομματικά όργανα εκλεγόμενα κατ' απόλυτη προεδρική επιταγή στερούνται της δημοκρατικής νομιμοποίησης.
Διαπιστώσεις:
Είναι αργά για δάκρυα εκ μέρους των «βαρόνων». Στήριξαν όλοι με ιδιοτελή διάθεση και όχι λόγω ικανοτήτων την κληρονομική προεδρία. Νόμισαν ότι μπορούν να ξεγελάσουν τους πολίτες. Τώρα βυθίζονται μαζί με τους επιβάτες του ίδιου πλοίου.
Θα ακουσθεί μόνο η πρόσκρουση στο βυθό.
Υποθέσεις:
- Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα είχε ενδιαφέρον αν κάποιος έλεγε ότι οι ποικιλόμορφες συνδικαλιστικές συντεχνίες δεν μπορούν να δημιουργούν κατάσταση πολιορκίας για κράτος και κόμμα. Η μη καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος συγκροτεί ένα από τα στοιχεία της προστασίας του.
- Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα είχε ενδιαφέρον αν κρατούσε ίσες αποστάσεις μεταξύ «συντήρησης» και πολυποίκιλης αριστερής «προόδου». Τελειώνουν όχι εν αξιοπρεπεία, αλλά εν επαιτεία. Στο κάτω κάτω της γραφής, αν η ανάγκη της πατρίδας το απαιτούσε, πολιτικά φυσική θα ήταν μόνο η κυβερνητική συνεργασία Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ.
Για να μην κοροϊδεύουμε και τους εαυτούς μας.
Ελπίδα:
Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα είχε ιστορικό ενδιαφέρον αν ο πραγματικός και όχι εικονικός ηγέτης Ευάγγελος Βενιζέλος αποχωρούσε με τους υποστηρικές του και ίδρυαν σε άλλη αίθουσα του χώρου το νέο μεγάλο κόμμα της κεντρο(περισσότερο)-αριστεράς(λιγότερο).
Κάτι που με θαυμαστή επιμονή απαιτεί εδώ και καιρό σύμπασα η κοινωνία.
Δεν πειράζει.
Ισως μια άλλη φορά.
Του ΚΩΣΤΑ ΖΩΡΑ
Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008
Το ΠΑΣΟΚ και οι Τρώες
Εχουν πολύ δύσκολη δουλειά μπροστά τους οι του ΠΑΣΟΚ, μετά το 8ο συνέδριό τους. Να αποδείξουν ότι λάθευε εντελώς ο Κ. Π. Καβάφης στους «Τρώες» του ή ότι τέλος πάντων δεν αφορούν αυτούς οι στίχοι του:
«Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων· / είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων. / Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι /
«Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων· / είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων. / Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι /
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε /
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες. /
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά».
Από τις αρχές του 2004 και τη λαϊκή παρότρυνση «Γιώργο, προχώρα, άλλαξέ τα όλα» έως την προχθεσινή «ιατρική» διάγνωση του κ. Mίμη Ανδρουλάκη (ο οποίος παραμένει άθυρμα της ψευδαίσθησής του ότι οι ατάκες του ισοδυναμούν με βαθυνούστατες φιλοσοφικοψυχαναλυτικές αναλύσεις), σύμφωνα με την οποία «είναι τρελός ο πρόεδρος», το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετράει τέσσερις σοβαρότατες ήττες (σε εθνικές εκλογές, ευρωεκλογές και δημοτικές εκλογές) και διπλάσια ή τριπλάσια «καινούργια ξεκινήματα», «νέες αρχές» και «ριζικές ανατροπές».
Από τις αρχές του 2004 και τη λαϊκή παρότρυνση «Γιώργο, προχώρα, άλλαξέ τα όλα» έως την προχθεσινή «ιατρική» διάγνωση του κ. Mίμη Ανδρουλάκη (ο οποίος παραμένει άθυρμα της ψευδαίσθησής του ότι οι ατάκες του ισοδυναμούν με βαθυνούστατες φιλοσοφικοψυχαναλυτικές αναλύσεις), σύμφωνα με την οποία «είναι τρελός ο πρόεδρος», το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετράει τέσσερις σοβαρότατες ήττες (σε εθνικές εκλογές, ευρωεκλογές και δημοτικές εκλογές) και διπλάσια ή τριπλάσια «καινούργια ξεκινήματα», «νέες αρχές» και «ριζικές ανατροπές».
Αλλά ο ενθουσιασμός ξοδευόταν γρήγορα, ίσως επειδή ήταν επιπόλαιος ή εκβιασμένος, κι ο ένας κύκλος αυτοφαγικής ενδοστρέφειας έδινε τη θέση του στον αμέσως επόμενο, με αποτέλεσμα το ΠΑΣΟΚ να συνεχίζει όχι μόνο να μην κεφαλαιοποιεί την όποια φθορά του κυβερνώντος κόμματος αλλά και να μην πείθει ούτε καν τους δικούς του.
Πόσο επιδερμικός ή πλαστός, λόγω των επικοινωνιακών αναγκών, είναι ο τωρινός ενθουσιασμός και πόσο θα ανακόψει τη ραγδαία αποσυσπείρωση, θα φανεί στην επόμενη ή μεθεπόμενη δημοσκόπηση.
Πόσο επιδερμικός ή πλαστός, λόγω των επικοινωνιακών αναγκών, είναι ο τωρινός ενθουσιασμός και πόσο θα ανακόψει τη ραγδαία αποσυσπείρωση, θα φανεί στην επόμενη ή μεθεπόμενη δημοσκόπηση.
Σίγουρα πάντως δεν είναι και το πλέον παρήγορο για έναν κομματικό οργανισμό να απελευθερώνεται το μαζικότερο και ηχηρότερο χειροκρότημα όταν ανακοινώνεται η ηγεμονική απόφαση να τεθούν εκτός Πολιτικού Συμβουλίου όσοι διετέλεσαν υπουργοί και υφυπουργοί στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ:
επί της ουσίας, και πέραν του ότι με αυτήν την «ανανεωτική τεχνική» ο κ. Γ. Παπανδρέου νομιμοποιεί διά της ψήφου των συνέδρων την αυθεντία του, η συγκεκριμένη απόφαση σημαίνει ότι αποκηρύσσεται με τον επισημότερο τρόπο και συλλήβδην η πολιτική που άσκησε το ΠΑΣΟΚ στα πολλά χρόνια της εξουσίας του.
Δεν εξηγήθηκαν πάντως οι λόγοι της αποκήρυξης αυτής, δεν αποσαφηνίστηκε αν ήταν ιδεολογικοί, πολιτικοί, ηθικοί ή απλώς αισθητικοί («για να μπουν φρέσκα πρόσωπα», σαν επικοινωνιακό αντίδοτο στη νεότητα του κ. Αλέξη Τσίπρα).
Δεν εξηγήθηκαν πάντως οι λόγοι της αποκήρυξης αυτής, δεν αποσαφηνίστηκε αν ήταν ιδεολογικοί, πολιτικοί, ηθικοί ή απλώς αισθητικοί («για να μπουν φρέσκα πρόσωπα», σαν επικοινωνιακό αντίδοτο στη νεότητα του κ. Αλέξη Τσίπρα).
Κατόπιν αυτού, δικαιολογείται, έστω εν μέρει, η υπόθεση ότι το να διατελείς υπουργός ή υφυπουργός (γιατί όχι και γενικός γραμματέας;) είναι πολιτικώς κολάσιμο.
Και μάλλον δικαιολογείται κι ο φόβος του Καβάφη:
«Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων. /
Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη /
θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά, /
κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε. /
Αλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει, /
η τόλμη κ’ η απόφασίς μας χάνονται».
Του Παντελη Μπουκαλα
Του Παντελη Μπουκαλα
Τρίτη 18 Μαρτίου 2008
Η αρχή του τέλους
Δεν ξέρω πόσες φορές μπορεί το ΠΑΣΟΚ να αντέξει την καταργησή του από τον αρχηγό του, αλλά φοβάμαι ότι η μεγάλη κρίση αυτού του κόμματος άρχισε μόλις χθες, αμέσως μετά την εκπνοή αυτού του κακέκτυπου ενός Συνεδρίου, κι είναι όλη μπροστά μας...Στην προσπάθειά του να καινοτομήσει ο Γιωργάκης κενοτομεί συνεχώς.Το δις κενοτομείν ουκ ανδρός σοφού.Είναι η δεύτερη φορά που ο Γιωργάκης αποκτείνει πολιτικώς τους περί αυτόν συντρόφους του, το επιτελείο του...
«Οσοι διετέλεσαν έως τώρα υπουργοί», δεν «δικαιούνται για να εκλεγούν» - τι κριτήριο είναι αυτό;Αν ούτω πως ο αρχηγός υπαινίσσεται ότι όλοι οι άλλοι υπουργοί πλην του ιδίου φέρουν τις αμαρτίες του ΠΑΣΟΚ, μόνοι αυτοί στους ώμους τους, τότε δεν «τους τα φορτώνει» κατάτο κοινώς λεγόμενο, αλλά απλώς τα «φορτώνει στον κόκορα».
Και συνεπώς, μάλλον τα λούζεται ο ίδιος. Διότι πρέπεινα 'χεις ενός κοκόρου γνώση για να νομίζεις ότι όταν μειώνεις τους συντρόφους σου -τους πιο κοντινούς- αναγεννάται κάποιος φοίνικας απ' την τέφρα του. Οταν μάλιστα το έχεις ξανακάνει και σου έχει σκάσει η εξυπνάδα αυτεπίστροφη κατακέφαλα,είναι πλέον απορίας άξιον τι μπορεί να κουβαλάς μέσα σε αυτό το ανθεκτικό κεφάλι, για να ξανακάνεις μια «νέα αρχή» επί τα ίδια και τα αυτά.
Η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων είναι μια απολιτική (και δειλή) πρακτική, που με συνέπεια αποτυγχάνει αρχαιόθεν, πόσω μάλλον αν πρόκειται για ολόκληρο κοπάδι.Αλλά, αν είναι απογοητευτικό μια φορά το τόσο μικρό βεληνεκές του αρχηγού, είναι απογοητευτική δυο φορές η ευκολία με την οποίαν το πλήθος των συνέδρων επιδοκίμασε τον λαϊκισμό του πρίγκηπα-διαδόχου, χορεύοντας μαζί του τον «Χορό της Καρμανιόλας»...
Οταν μάλιστα η ίδια «βάση» έχει κάνει το ίδιο λάθος δυο και τρεις φορές. Καθότι δυο και τρεις φορές έως τώρα έχει καταργήσει διά βοής κάθε κομματική δομή, ως στοιχειώδη προϋπόθεση για την παραγωγή της όποιας πολιτικής που θα υπερέβαινε την ενός ανδρός αρχή.
Η αιτούμενη ανανέωση ενός κόμματος δεν μπορεί να επισυμβεί σε συνθήκες αρένας.
Τέτοια αποπολιτικοποίηση φαντάζει αφύσικη, κι όμως υπάρχει..!
Ισως καλύτερα όλων να απέδωσε την πραγματικότητα ο κ. Μίμης Ανδρουλάκης λέγοντας: «είναι τρελός ο αρχηγός!».
Ισως να 'ναι κι έτσι! Αλλωστε, όπως λέει κι ο λαός, «από μικρόν κι από κουζουλόν (στην περίπτωση του Μίμη) μαθαίνεις την αλήθεια». Ισως να 'χει δίκιο ο «κουζουλός» και να 'ναι «τρελός ο αρχηγός» του...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 18.ΙΙΙ.2008 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008
Κρίση στρατηγικής
''Στη μάχη των «κύκλων κυριαρχίας» είναι γεγονός ότι η Σοσιαλδημοκρατία περνάει κρίση - με την έννοια ότι χάνει περισσότερες μάχες από εκείνες που κερδίζει.
Γνωρίζω ότι αρκετοί από τον χώρο της αριστερίζουσας διανόησης θα αποδώσουν την κρίση αυτή σε «ιδεολογικούς λόγους», κάνοντας περίπλοκες αναλύσεις. Και όμως η πραγματικότητα είναι απλή:
Η κρίση της Σοσιαλδημοκρατίας δεν είναι ιδεολογική.
Αλλά στρατηγική.
Με δυο λόγια, αδυνατεί να προσαρμοσθεί στα δεδομένα της «εποχής του πραγματισμού» που απαιτούν συνεχείς προσαρμογές σε νέες προκλήσεις....
Τα τελευταία χρόνια, βλέποντας η Σοσιαλδημοκρατία ότι η Κεντροδεξιά έχει κατακτήσει τον μεσαίο χώρο, διαπράττει ένα τραγικό στρατηγικό λάθος:
Αντί υπομονετικά, με συγκρότηση και φαντασία να επαναδιεκδικήσει τον χώρο αυτόν, επιστρέφει στην ιδεολογική «καθαρότητα» και στρέφεται στα «αριστερά»!
Ετσι όμως εγκαταλείπει τον χώρο όπου κρίνονται οι εκλογές στους αντιπάλους της! Αυτό το ολέθριο λάθος διαπράττουν τώρα οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες, ενώ οι γάλλοι σοσιαλιστές δεν καταλήγουν στο αυτονόητο (όπου έχει από καιρό καταλήξει ο Θαπατέρο).
Οπως έγραφα στο πιο πρόσφατο βιβλίο μου («Η Μάχη του 2007: Η διαδρομή, η κάλπη, οι προοπτικές»):
« Οποια πλευρά (είτε κεντροαριστερή είτε κεντροδεξιά) καταφέρει στον άξονα "πραγματισμός" (που βρίσκεται στο ένα άκρο) και
"ιδεολογία" (που βρίσκεται στο άλλο) να μετακινηθεί ξεκάθαρα προς τον πρώτο,
θα έχει το στρατηγικό πλεονέκτημα».
Αυτή την απλή πραγματικότητα (που δίδαξαν οι Κλίντον - Μπλερ) όσο η Σοσιαλδημοκρατία την αγνοεί, τόσο θα οδηγείται σε στρατηγικά λάθη.
Και άρα σε πολιτικά αδιέξοδα. ''
Ο κ. Γιάννης Λούλης είναι πολιτικός αναλυτής.
Το ΒΗΜΑ, 16/03/2008
Γνωρίζω ότι αρκετοί από τον χώρο της αριστερίζουσας διανόησης θα αποδώσουν την κρίση αυτή σε «ιδεολογικούς λόγους», κάνοντας περίπλοκες αναλύσεις. Και όμως η πραγματικότητα είναι απλή:
Η κρίση της Σοσιαλδημοκρατίας δεν είναι ιδεολογική.
Αλλά στρατηγική.
Με δυο λόγια, αδυνατεί να προσαρμοσθεί στα δεδομένα της «εποχής του πραγματισμού» που απαιτούν συνεχείς προσαρμογές σε νέες προκλήσεις....
Τα τελευταία χρόνια, βλέποντας η Σοσιαλδημοκρατία ότι η Κεντροδεξιά έχει κατακτήσει τον μεσαίο χώρο, διαπράττει ένα τραγικό στρατηγικό λάθος:
Αντί υπομονετικά, με συγκρότηση και φαντασία να επαναδιεκδικήσει τον χώρο αυτόν, επιστρέφει στην ιδεολογική «καθαρότητα» και στρέφεται στα «αριστερά»!
Ετσι όμως εγκαταλείπει τον χώρο όπου κρίνονται οι εκλογές στους αντιπάλους της! Αυτό το ολέθριο λάθος διαπράττουν τώρα οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες, ενώ οι γάλλοι σοσιαλιστές δεν καταλήγουν στο αυτονόητο (όπου έχει από καιρό καταλήξει ο Θαπατέρο).
Οπως έγραφα στο πιο πρόσφατο βιβλίο μου («Η Μάχη του 2007: Η διαδρομή, η κάλπη, οι προοπτικές»):
« Οποια πλευρά (είτε κεντροαριστερή είτε κεντροδεξιά) καταφέρει στον άξονα "πραγματισμός" (που βρίσκεται στο ένα άκρο) και
"ιδεολογία" (που βρίσκεται στο άλλο) να μετακινηθεί ξεκάθαρα προς τον πρώτο,
θα έχει το στρατηγικό πλεονέκτημα».
Αυτή την απλή πραγματικότητα (που δίδαξαν οι Κλίντον - Μπλερ) όσο η Σοσιαλδημοκρατία την αγνοεί, τόσο θα οδηγείται σε στρατηγικά λάθη.
Και άρα σε πολιτικά αδιέξοδα. ''
Ο κ. Γιάννης Λούλης είναι πολιτικός αναλυτής.
Το ΒΗΜΑ, 16/03/2008
Διότι και το παπατζιλίκι έχει όρια.........
Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, από το 2003 ως το 2007 διπλασιάστηκε (αυξήθηκε 97,7%, για την ακρίβεια...) το φορολογικό βάρος μιας μέσης οικογένειας μισθωτών.
Μέσα σε τέσσερα χρόνια, δηλαδή, η διακυβέρνηση Καραμανλή διπλασίασε τους φόρους.
Είναι η μεγαλύτερη φορολογική επιδρομή που υπέστη η ελληνική οικογένεια αφότου υπάρχει η σύγχρονη Ελλάδα.
Και ξέρετε πώς το καταφέρνουν αυτό; Επειδή δεν υπάρχει αντιπολίτευση. ' Η, μάλλον, επειδή τη στιγμή που διπλασιάζονται οι φόροι, τη στιγμή που αποχαλινώνεται η ακρίβεια, η αντιπολίτευση του ΠαΣοΚ υπόσχεται «πράσινη οικονομία» (!), η αντιπολίτευση του Συνασπισμού προτείνει την επιστροφή στη... δραχμή(!) και η αντιπολίτευση του ΚΚΕ ζητάει «ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ενωση» (!!!).
Keep walking, που έλεγε και ο άλλος...
Δεν θα ήταν αυτοί λύκοι, αν οι άλλοι δεν ήταν πρόβατα, έγραφε ο Σαίξπηρ. Κακά τα ψέματα, αν οι παπατζήδες εξακολουθούν να υποθηκεύουν τη χώρα είναι επειδή έχουν βρει κορόιδα για να παίζουν τον «παπά».
Κάποια στιγμή, βεβαίως, θα σπάσουν τα μούτρα τους πάνω στην πραγματικότητα.
Να το δεχτώ. Αλλά, πολύ φοβούμαι ότι μαζί τους κινδυνεύει να τα σπάσει και η χώρα.
Το ΒΗΜΑ, 16/03/2008
Ι. Κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ
Μέσα σε τέσσερα χρόνια, δηλαδή, η διακυβέρνηση Καραμανλή διπλασίασε τους φόρους.
Είναι η μεγαλύτερη φορολογική επιδρομή που υπέστη η ελληνική οικογένεια αφότου υπάρχει η σύγχρονη Ελλάδα.
Και ξέρετε πώς το καταφέρνουν αυτό; Επειδή δεν υπάρχει αντιπολίτευση. ' Η, μάλλον, επειδή τη στιγμή που διπλασιάζονται οι φόροι, τη στιγμή που αποχαλινώνεται η ακρίβεια, η αντιπολίτευση του ΠαΣοΚ υπόσχεται «πράσινη οικονομία» (!), η αντιπολίτευση του Συνασπισμού προτείνει την επιστροφή στη... δραχμή(!) και η αντιπολίτευση του ΚΚΕ ζητάει «ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ενωση» (!!!).
Keep walking, που έλεγε και ο άλλος...
Δεν θα ήταν αυτοί λύκοι, αν οι άλλοι δεν ήταν πρόβατα, έγραφε ο Σαίξπηρ. Κακά τα ψέματα, αν οι παπατζήδες εξακολουθούν να υποθηκεύουν τη χώρα είναι επειδή έχουν βρει κορόιδα για να παίζουν τον «παπά».
Κάποια στιγμή, βεβαίως, θα σπάσουν τα μούτρα τους πάνω στην πραγματικότητα.
Να το δεχτώ. Αλλά, πολύ φοβούμαι ότι μαζί τους κινδυνεύει να τα σπάσει και η χώρα.
Το ΒΗΜΑ, 16/03/2008
Ι. Κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ
Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008
ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΑΣΟΚ:Τρείς μύθοι προς διερεύνηση.
''Το συνέδριο πρέπει να απεξαρτήσει το κόμμα από διάφορους βολικούς, αλλά παραισθησιογόνους μύθους.
Μύθος πρώτος, η ύπαρξη εσωτερικού εχθρού και υπονομευτών.
Μύθος δεύτερος: η συνωμοσία ΜΜΕ, εκδοτών και γενικώς τρίτων.
Και έτσι να ήταν, ο κόσμος θέλει μια ηγεσία που να αντιμετωπίζει το πρόβλημα, να μην είναι ευάλωτη και συνεχώς παραπονούμενη.
Μύθος τρίτος: η αναζήτηση λύσης σε μια ανέφικτη επιστροφή στις ρίζες και σε μια απροσδιόριστη -λεκτική και μόνο- αριστερή στροφή.''
Νίκος Μπίστης, Ελευθεροτυπία, 12/03/2008
Σάββατο 8 Μαρτίου 2008
Παρασκευή 7 Μαρτίου 2008
Σάββατο 1 Μαρτίου 2008
Ένα κείμενο από το παρελθόν για ένα συνέδριο του μέλλοντος
Η «αριστερή» στροφή
Πέτρος Παπασαραντόπουλος, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 11/11/2007
Σε μια ιστορική ομιλία του, που θεωρείται η απαρχή της πλέον βάρβαρης περιόδου του σταλινικού φαινομένου, στις 19 Οκτωβρίου του 1928, ο Ιωσήφ Στάλιν, μιλώντας στην ολομέλεια της Επιτροπής Μόσχας του Κομμουνιστικού Κόμματος Μπολσεβίκων, αναφέρθηκε στον «δεξιό κίνδυνο» που απειλούσε το κόμμα, επισημαίνοντας:
«Είναι αδύνατον να υπερνικήσουμε τη δεξιά οπορτουνιστική παρέκκλιση αν δεν κάνουμε συστηματικό αγώνα ενάντια στο συμφιλιωτικό πνεύμα, που κρύβει κάτω από τις φτερούγες του τους οπορτουνιστές». Η επισήμανση ήταν σαφής: Ο αγώνας ήταν διμέτωπος. Τόσο απέναντι στους δεξιούς, που ήταν τα όργανα του εχθρού εντός του κόμματος, όσο και απέναντι στους συμφιλιωτές.
* Εξι μήνες μετά, τον Απρίλιο του 1929, σε ομιλία του στην ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής των Μπολσεβίκων, ο «δεξιός κίνδυνος» είναι πλέον «δεξιά παρέκκλιση» και η τοποθέτηση του Ιωσήφ Στάλιν είναι και πάλι σαφής: «Χρειάζεται ξεκαθάρισμα του μηχανισμού από τα σάπια και τα ξένα στοιχεία». Παράλληλα, «πρέπει να παρθούν μέτρα για να μην επιτρέπονται κανενός είδους παρεκκλίσεις από τη γραμμή του κόμματος». Αμέσως μετά αποφασίστηκε η καθαίρεση του ηγέτη της δεξιάς πτέρυγας Μπουχάριν από όλες τις θέσεις που κατείχε. Λίγα χρόνια αργότερα, στις διαβόητες δίκες της Μόσχας, ο Μπουχάριν μαζί με πλειάδα ηγετικών στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος, περιλαμβανομένων επιφανών «συμφιλιωτών», κρίθηκαν ένοχοι εσχάτης προδοσίας και εκτελέστηκαν.
* Εκτοτε, η πρακτική αυτή έγινε μέρος του γενετικού κώδικα των κομμουνιστικών κομμάτων. Σε περιόδους κρίσης και εσωτερικών διαφωνιών, η συνταγή επαναλαμβανόταν: Πάντοτε υπήρχε ένας εσωτερικός εχθρός, όργανο των ταξικών εχθρών, που ήθελε να στρέψει το κόμμα προς τα δεξιά. Μετά τη διάγνωση, η θεραπεία ήταν μονόδρομος: Στροφή του κόμματος στα αριστερά, σφιχτό κόμμα, εξοβελισμός των διαφωνούντων, συμπεριλαμβανομένων των «συμφιλιωτών», και, όπου αυτό ήταν δυνατόν, φυσική εξόντωσή τους.
Ήταν η αποθέωση των θεωριών της συνωμοσίας:
«Για όλα ευθύνονταν οι εχθροί και όχι εμείς!» Ήταν η φαντασιακή απόδραση από την πραγματικότητα.
* Οι ομοιότητες αυτής της πρακτικής με τα τεκταινόμενα στο ΠΑΣΟΚ μετά τη συντριπτική ήττα της 16ης Σεπτεμβρίου είναι πραγματικά εντυπωσιακές. Η ήττα μοιάζει να έχει ξεχαστεί.
Το πρόταγμα της αντιπαράθεσης, έτσι όπως τίθεται από την πλευρά της παρούσας ηγεσίας, είναι ένα «αριστερό» ΠΑΣΟΚ, απαλλαγμένο από τους υπονομευτές και την κηδεμονία των εξωθεσμικών κέντρων. Η λύση, οι «δίκαιες» διαγραφές και ο ανένδοτος στα εκδοτικά συγκροτήματα.
* Δυστυχώς, όπως εύστοχα παρατηρούσε ο Κάρολος Μαρξ, η Ιστορία επαναλαμβάνεται αρχικά ως τραγωδία και στη συνέχεια ως φάρσα.
Μόνο ως φάρσα, λοιπόν, μπορεί να θεωρηθεί η επίκληση της αριστερής στροφής του ΠΑΣΟΚ από εκείνους που αποφάσισαν τη συμπερίληψη νεοφιλελεύθερων πολιτικών στα ψηφοδέλτια επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Μόνο ως φάρσα μπορεί να θεωρηθεί η καταγγελία ιστορικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ όπως ο Αλέκος Παπαδόπουλος και ο Γιώργος Φλωρίδης ως υπονομευτών.
Τέλος, μόνον ως φάρσα μπορούν να θεωρηθούν καταγγελίες εναντίον συγκροτημάτων τύπου επειδή ζήτησαν την παραίτηση της ηγεσίας μετά την εκλογική ήττα, όταν το ίδιο είχαν ζητήσει στελέχη, όπως ο Κ. Λαλιώτης.
* Οι σχέσεις των ΜΜΕ με τα κόμματα είναι ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο θέμα, που απασχολεί την πολιτική επιστήμη και που έχει γεννήσει πλήθος έξοχων αναλύσεων. Πουθενά, όμως, δεν έχει υποστηριχθεί σοβαρά ο πολιτικός πρωτογονισμός ότι για την εκλογική ήττα ενός κόμματος μπορεί να ευθύνονται τα μέσα ενημέρωσης και ιδίως τα φίλα προσκείμενα.
* Το χειρότερο, όμως, είναι άλλο. Η χρήση των σταλινικών στερεοτύπων ως μοναδική πολιτική επιχειρηματολογία στην αιτιολόγηση μιας πρωτοφανούς εκλογικής ήττας και στην εσωκομματική σύγκρουση, ενσταλάζει στο κοινωνικό σώμα του ΠΑΣΟΚ το δηλητήριο των θεωριών συνωμοσίας.
Αφαιρεί την πολιτική από την αντιπαράθεση και οδηγεί το φαντασιακό στην απόδραση από την πραγματικότητα. Αυτή η φαντασιακή απόδραση αρνείται τον ορθό λόγο, την κοινή λογική και οδηγεί στο παράλογο. Οταν ένας πολιτικός οργανισμός δεν μπορεί να αντιληφθεί την πραγματικότητα, είναι προφανές ότι δεν έχει καμιά δυνατότητα να πείσει την κοινωνία ότι μπορεί να αναλάβει να κυβερνήσει μια χώρα.
* Εν τέλει, το ζητούμενο είναι:
- Θα ακούσει το ΠΑΣΟΚ τη φωνή της κοινωνίας που ρητά δηλώνει, όπως φαίνεται σε όλες τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ότι με αλλαγή ηγεσίας μπορεί να προσδοκά νικηφόρο αποτέλεσμα στις επόμενες εκλογές;
- Ή θα αποδράσει από την πραγματικότητα, οδεύοντας στον φαντασιακό παράδεισο του «καθαρού» κόμματος και της «αριστερής» στροφής;
* Στη σύγχρονη ιστορία των πολιτικών επιστημών έχει καταγραφεί μια κορυφαία περίπτωση πολιτικής αυτοκτονίας ενός σοσιαλιστικού κόμματος:
εκείνη των Εργατικών το 1983 που υιοθέτησαν την «αριστερή» στροφή, με αποτέλεσμα το Εργατικό Κόμμα να βρεθεί εκτός εξουσίας για 18 χρόνια στη Βρετανία.
Τότε, ο Εργατικός βουλευτής Γκέραρντ Κάουφμαν είχε χαρακτηρίσει το πρόγραμμα του Μάικλ Φουτ ως το «μακροσκελέστερο σημείωμα αυτοκτονίας που έχει ποτέ γραφεί» («the longest suicide note in history»).
* Ας ελπίσουμε ότι δεν θα έχουμε και εδώ μια επανάληψη της Ιστορίας.
* Ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ είναι εκδότης- δημοσιογράφος.
** Ολα τα εντός εισαγωγικών παραθέματα περιέχονται στην ελληνική έκδοση του θεωρητικού πονήματος του Ιωσήφ Στάλιν «Ζητήματα Λενινισμού» .
PS.: ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
Πέτρος Παπασαραντόπουλος, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 11/11/2007
Σε μια ιστορική ομιλία του, που θεωρείται η απαρχή της πλέον βάρβαρης περιόδου του σταλινικού φαινομένου, στις 19 Οκτωβρίου του 1928, ο Ιωσήφ Στάλιν, μιλώντας στην ολομέλεια της Επιτροπής Μόσχας του Κομμουνιστικού Κόμματος Μπολσεβίκων, αναφέρθηκε στον «δεξιό κίνδυνο» που απειλούσε το κόμμα, επισημαίνοντας:
«Είναι αδύνατον να υπερνικήσουμε τη δεξιά οπορτουνιστική παρέκκλιση αν δεν κάνουμε συστηματικό αγώνα ενάντια στο συμφιλιωτικό πνεύμα, που κρύβει κάτω από τις φτερούγες του τους οπορτουνιστές». Η επισήμανση ήταν σαφής: Ο αγώνας ήταν διμέτωπος. Τόσο απέναντι στους δεξιούς, που ήταν τα όργανα του εχθρού εντός του κόμματος, όσο και απέναντι στους συμφιλιωτές.
* Εξι μήνες μετά, τον Απρίλιο του 1929, σε ομιλία του στην ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής των Μπολσεβίκων, ο «δεξιός κίνδυνος» είναι πλέον «δεξιά παρέκκλιση» και η τοποθέτηση του Ιωσήφ Στάλιν είναι και πάλι σαφής: «Χρειάζεται ξεκαθάρισμα του μηχανισμού από τα σάπια και τα ξένα στοιχεία». Παράλληλα, «πρέπει να παρθούν μέτρα για να μην επιτρέπονται κανενός είδους παρεκκλίσεις από τη γραμμή του κόμματος». Αμέσως μετά αποφασίστηκε η καθαίρεση του ηγέτη της δεξιάς πτέρυγας Μπουχάριν από όλες τις θέσεις που κατείχε. Λίγα χρόνια αργότερα, στις διαβόητες δίκες της Μόσχας, ο Μπουχάριν μαζί με πλειάδα ηγετικών στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος, περιλαμβανομένων επιφανών «συμφιλιωτών», κρίθηκαν ένοχοι εσχάτης προδοσίας και εκτελέστηκαν.
* Εκτοτε, η πρακτική αυτή έγινε μέρος του γενετικού κώδικα των κομμουνιστικών κομμάτων. Σε περιόδους κρίσης και εσωτερικών διαφωνιών, η συνταγή επαναλαμβανόταν: Πάντοτε υπήρχε ένας εσωτερικός εχθρός, όργανο των ταξικών εχθρών, που ήθελε να στρέψει το κόμμα προς τα δεξιά. Μετά τη διάγνωση, η θεραπεία ήταν μονόδρομος: Στροφή του κόμματος στα αριστερά, σφιχτό κόμμα, εξοβελισμός των διαφωνούντων, συμπεριλαμβανομένων των «συμφιλιωτών», και, όπου αυτό ήταν δυνατόν, φυσική εξόντωσή τους.
Ήταν η αποθέωση των θεωριών της συνωμοσίας:
«Για όλα ευθύνονταν οι εχθροί και όχι εμείς!» Ήταν η φαντασιακή απόδραση από την πραγματικότητα.
* Οι ομοιότητες αυτής της πρακτικής με τα τεκταινόμενα στο ΠΑΣΟΚ μετά τη συντριπτική ήττα της 16ης Σεπτεμβρίου είναι πραγματικά εντυπωσιακές. Η ήττα μοιάζει να έχει ξεχαστεί.
Το πρόταγμα της αντιπαράθεσης, έτσι όπως τίθεται από την πλευρά της παρούσας ηγεσίας, είναι ένα «αριστερό» ΠΑΣΟΚ, απαλλαγμένο από τους υπονομευτές και την κηδεμονία των εξωθεσμικών κέντρων. Η λύση, οι «δίκαιες» διαγραφές και ο ανένδοτος στα εκδοτικά συγκροτήματα.
* Δυστυχώς, όπως εύστοχα παρατηρούσε ο Κάρολος Μαρξ, η Ιστορία επαναλαμβάνεται αρχικά ως τραγωδία και στη συνέχεια ως φάρσα.
Μόνο ως φάρσα, λοιπόν, μπορεί να θεωρηθεί η επίκληση της αριστερής στροφής του ΠΑΣΟΚ από εκείνους που αποφάσισαν τη συμπερίληψη νεοφιλελεύθερων πολιτικών στα ψηφοδέλτια επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Μόνο ως φάρσα μπορεί να θεωρηθεί η καταγγελία ιστορικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ όπως ο Αλέκος Παπαδόπουλος και ο Γιώργος Φλωρίδης ως υπονομευτών.
Τέλος, μόνον ως φάρσα μπορούν να θεωρηθούν καταγγελίες εναντίον συγκροτημάτων τύπου επειδή ζήτησαν την παραίτηση της ηγεσίας μετά την εκλογική ήττα, όταν το ίδιο είχαν ζητήσει στελέχη, όπως ο Κ. Λαλιώτης.
* Οι σχέσεις των ΜΜΕ με τα κόμματα είναι ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο θέμα, που απασχολεί την πολιτική επιστήμη και που έχει γεννήσει πλήθος έξοχων αναλύσεων. Πουθενά, όμως, δεν έχει υποστηριχθεί σοβαρά ο πολιτικός πρωτογονισμός ότι για την εκλογική ήττα ενός κόμματος μπορεί να ευθύνονται τα μέσα ενημέρωσης και ιδίως τα φίλα προσκείμενα.
* Το χειρότερο, όμως, είναι άλλο. Η χρήση των σταλινικών στερεοτύπων ως μοναδική πολιτική επιχειρηματολογία στην αιτιολόγηση μιας πρωτοφανούς εκλογικής ήττας και στην εσωκομματική σύγκρουση, ενσταλάζει στο κοινωνικό σώμα του ΠΑΣΟΚ το δηλητήριο των θεωριών συνωμοσίας.
Αφαιρεί την πολιτική από την αντιπαράθεση και οδηγεί το φαντασιακό στην απόδραση από την πραγματικότητα. Αυτή η φαντασιακή απόδραση αρνείται τον ορθό λόγο, την κοινή λογική και οδηγεί στο παράλογο. Οταν ένας πολιτικός οργανισμός δεν μπορεί να αντιληφθεί την πραγματικότητα, είναι προφανές ότι δεν έχει καμιά δυνατότητα να πείσει την κοινωνία ότι μπορεί να αναλάβει να κυβερνήσει μια χώρα.
* Εν τέλει, το ζητούμενο είναι:
- Θα ακούσει το ΠΑΣΟΚ τη φωνή της κοινωνίας που ρητά δηλώνει, όπως φαίνεται σε όλες τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ότι με αλλαγή ηγεσίας μπορεί να προσδοκά νικηφόρο αποτέλεσμα στις επόμενες εκλογές;
- Ή θα αποδράσει από την πραγματικότητα, οδεύοντας στον φαντασιακό παράδεισο του «καθαρού» κόμματος και της «αριστερής» στροφής;
* Στη σύγχρονη ιστορία των πολιτικών επιστημών έχει καταγραφεί μια κορυφαία περίπτωση πολιτικής αυτοκτονίας ενός σοσιαλιστικού κόμματος:
εκείνη των Εργατικών το 1983 που υιοθέτησαν την «αριστερή» στροφή, με αποτέλεσμα το Εργατικό Κόμμα να βρεθεί εκτός εξουσίας για 18 χρόνια στη Βρετανία.
Τότε, ο Εργατικός βουλευτής Γκέραρντ Κάουφμαν είχε χαρακτηρίσει το πρόγραμμα του Μάικλ Φουτ ως το «μακροσκελέστερο σημείωμα αυτοκτονίας που έχει ποτέ γραφεί» («the longest suicide note in history»).
* Ας ελπίσουμε ότι δεν θα έχουμε και εδώ μια επανάληψη της Ιστορίας.
* Ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ είναι εκδότης- δημοσιογράφος.
** Ολα τα εντός εισαγωγικών παραθέματα περιέχονται στην ελληνική έκδοση του θεωρητικού πονήματος του Ιωσήφ Στάλιν «Ζητήματα Λενινισμού» .
PS.: ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
