Aνοιχτή επιστολή προς ΓΑΠ

Ενα καταπληκτικό κείμενο από : http://olonos.blogspot.com/



- Κατ΄ αρχή δεν είστε ο Πατέρας σας.

- Έχετε περιφρονητική στάση προς τους πολίτες με την αποπομπή του πρώην Πρωθυπουργού και Προέδρου που είχε την εμπιστοσύνη τους για 8 χρόνια.

- Δεν αποπέμψατε μόνο τον κ. Σημίτη αλλά και ευρύτερα κοινωνικά στρώματα που τους ενέπνεε εμπιστοσύνη και επιθυμούν μια ευρωπαϊκή κατεύθυνση της Χώρας αντί μιας υπερατλαντικής.- Έχετε ευθύνη για την απαξίωση του έργου των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και του πρώην πρωθυπουργού που διοίκησε τη Χώρα με ευθύνη, αξιοπρέπεια και σοβαρότητα.

- Δεν έχετε ενδιαφέρον να οδηγήσετε το ΠΑΣΟΚ στην νίκη και στην εξουσία αλλά περιμένετε να έλθει (αν έλθει) η ώρα της ώριμης πτώσης της κυβέρνησης. Άλλωστε έχει γραφεί ότι «… οι «πρίγκιπες» της πολιτικής μας ζωής έχουν κατανείμει ρόλους γνωρίζουν ότι ο ένας θα διαδεχθεί τον άλλον, δεν τους απασχολεί αν αυτό συμβεί σε 4 η 8 χρόνια και τα πράγματα πάνε ως συνήθως με τον αραμπά. Αν έτσι έχουν τα πράγματα πρέπει να γνωρίζουν και οι δύο ότι θα υπάρξουν φωνές διεγερτικές , πρόσωπα που θα ξεσηκώσουν τον κόσμο. Κενό δεν υπάρχει στην πολιτική. Οι πρόθυμοι είναι πολλοί και τα άκρα καραδοκούν»
ΤΑ ΝΕΑ 31/12/2004 σελ. 10

- Ενδιαφέρον έχετε να παραμείνετε στην ηγεσία του κόμματος για να διαχειρίζεστε την κομματική επιχορήγηση, για να έχετε ένα ρόλο αλλά και επειδή το θέλουν οι στενοί σας συνεργάτες. Ακόμη δεν έχετε βρει και ανακοινώσει πειστικές απαντήσεις σε όσα σχετικά λέγονται.

- Πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι έχετε κάποιες απόψεις οι οποίες όμως δεν έχουν καμιά αξία αν δεν ανακοινώνονται (αποποινικοποίηση χρήσης κ. άλ., χωρισμός εκκλησίας και κράτους, μη κρατικά πανεπιστήμια, ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων, δικαιώματα μεταναστών, κ. άλ.). Όμως δεν έχετε προβάλλει καμιά εναλλακτική πρόταση ακόμη και στους τομείς που η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα περισσότερα προβλήματα. (ανεργία, ακρίβεια, αγροτικό ζήτημα, παραβατικότητα)

- Γνωρίζετε πολύ καλά ότι πολιτική δεν γίνεται μόνο στο κοινοβούλιο και από την τηλεόραση. Χρειάζονται ιδέες και ιδέες για την εφαρμογή τους.
Χρειάζεται ένας ισχυρός κομματικός μηχανισμός. Χρειάζεται μια αντιπολιτευτική τακτική που ουσιαστικό της στοιχείο πρέπει να είναι η ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος . Τέλος χρειάζεται η συνδρομή της σύγχρονης διανόησης.

- Έχετε ευθύνη για τον ευτελισμό των εσωκομματικών διαδικασιών και του κομματικού μηχανισμού που σκοπίμως οδηγήσατε σε αυτή την κατάσταση για να μην έχετε προβλήματα όπως ίσως νομίζετε.
Οργανώσατε και ανεχθήκατε ένα συνέδριο 7000 χειροκροτητών που δεν απασχόλησε την κοινωνία παρά μόνο τους επικεφαλείς οργανωμένων ομάδων. Αναλώνεστε σε ανούσιες διαδικαστικές αλλαγές η «οργανοσιολογικές» διαδικασίες (επιτροπές που δεν λειτούργησαν ποτέ κ. άλ.) χάνοντας την πολιτική ουσία αλλά και τους σκοπούς του κόμματος.

- Χρησιμοποιήσατε νέα πρόσωπα ακατάλληλα για τις θέσεις που προορίζονταν ακόμα και με αντίθετες πολιτικά απόψεις.

Μια διαγραφή με πολύ… μέλλον

Tου Aλεξη Παπαχελα

Ποιοι είναι οι άνθρωποι που λείπουν σήμερα από την πολιτική; Πρώτα απ’ όλα οι σοβαροί άνθρωποι. Δεύτερον, οι άνθρωποι που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να μανατζάρουν τη χώρα και να φέρουν σε πέρας δύσκολα έργα. Τρίτον, οι άνθρωποι που είναι πραγματικά κεντρώοι, δεν φοράνε ιδεολογικές παρωπίδες, αλλά αντιλαμβάνονται πως τα σλόγκαν περασμένων δεκαετιών δεν έχουν καμία θέση στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Τέταρτον, οι πολιτικοί που ξέρουν να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια το κόμμα, την επετηρίδα του και τις ισορροπίες του όταν πρόκειται να πάρουν σοβαρές αποφάσεις.

Το ΠΑΣΟΚ είχε έναν τέτοιο πολιτικό… και τον διέγραψε.

Μπορώ να καταλάβω όσους δεν χώνεψαν και δεν χωνεύουν τον Κώστα Σημίτη. Δεν είναι ο τύπος που συγκινεί τα πλήθη ή με τον οποίο θέλεις απαραίτητα να πας μαζί στα μπουζούκια. Θα έλεγε κανείς πως η γοητεία του είναι ότι σε κάνει να νιώθεις πως είναι το φάρμακο που πρέπει να καταπιείς για να γίνεις καλά. Η ιστορία θα είναι όμως πολύ πιο «καλή» μαζί του απ’ ό,τι, π.χ., με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Ανδρέας πήρε τον ρου της Ιστορίας και τον έστριψε με τα χέρια του εκεί που ήθελε, αλλά μαζί με τα καλά που έκανε, άφησε πίσω του ένα στρεβλό σύστημα αξιών και κοινωνικής ιεράρχησης, διέλυσε την κρατική διοίκηση και τα πανεπιστήμια. Από την ώρα που πήρε την εξουσία, δεν έκτισε πάνω σε αυτό που ορθώς γκρέμισε.

Οχι ότι ο κ. Σημίτης ήταν χωρίς πολλά και δομικά ελαττώματα. Προσωπικώς έβρισκα πάντοτε αντιπαθές ένα εσωστρεφές και αγοραφοβικό σύστημα γύρω του, που δούλευε με τους «δικούς του» και έβλεπε παντού εχθρούς. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί άφησε γύρω του τον ιστό της διαφθοράς να εξαπλωθεί, έστω και αν σε ένα βαθμό ήταν τα λύτρα που έπρεπε να πληρώσει για να έχει την ησυχία του από τους εσωκομματικούς και επιχειρηματικούς βαρώνους. Επίσης, δεν κατάλαβα γιατί έχασε την πυξίδα του κατά τη δεύτερη τετραετία, σχεδόν σαν να είχε χάσει μερικές σελίδες με στόχους από το περίφημο μπλοκάκι και να μην ήξερε τι να κάνει. Και τέλος, ποτέ δεν κατάλαβα πώς ένας τόσο έμπειρος πολιτικός κατάφερε να κακομεταχειρισθεί τόσο πολύ την υστεροφημία του, με αποκορύφωμα τη συμπεριφορά του μετά τις 16 Σεπτεμβρίου 2007.

Από εκεί και πέρα όλοι αντιλαμβάνονται ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ένα τεράστιο πρόβλημα στον κεντρώο χώρο.

Διαγράφοντας τον κ. Σημίτη, είναι αδύνατον να δει κανείς πώς θα κερδίσει ψήφους, αντιθέτως διαισθάνεται κάποιος πως ο κ. Παπανδρέου έχει επιλέξει το «μικρό και όμορφο» αλλά δικό του ΠΑΣΟΚ.

Ολοι μας διαισθανόμαστε πως το πολιτικό σκηνικό θα αλλάξει ραγδαία, καθώς όλα δείχνουν ότι στις επόμενες εκλογές η κυβέρνηση συνεργασίας θα είναι μονόδρομος.

Γιατί, όσο και να βολεύει βραχυπρόθεσμα την κυβέρνηση η έλλειψη αντίπαλου δέους, από κάποιο σημείο και μετά αρχίζει να δηλητηριάζει το πολιτικό σκηνικό και να τραβάει τους πάντες προς τα κάτω.

Και επειδή η φύση απεχθάνεται το κενό, είναι φυσικό να περιμένουμε να γεννηθούν νέες ιδέες, νέα σχήματα και κάποια ώρα νέοι ηγέτες.

Το ζητούμενο, τουλάχιστον για την Κεντροαριστερά, δεν είναι να διεκδικήσει την εξουσία χωρίς τον Σημίτη, αλλά πώς θα βρει τον Σημίτη συν τον σοβαρό, κεντρώο, ικανό και χωρίς εξαρτήσεις ηγέτη, που θα τολμήσει εκεί που δείλιασε ή έκανε πίσω ο πρώην πρωθυπουργός.

Ανοιξε το κουτί της Πανδώρας

Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για ποιον λόγο η Πανδώρα άνοιξε το κουτί της. Ισως να μην έχει και ιδιαίτερη σημασία. Το αποτέλεσμα είναι ότι από το ανοιχτό κουτί ξεχύθηκαν όλα τα δεινά της ανθρωπότητας. Η περίπτωση θυμίζει πολύ ΠαΣοΚ.
Αν ο Σημίτης ήταν το πρόβλημα του ΠαΣοΚ, πολύ σωστά ο Παπανδρέου αντέδρασε όπως αντέδρασε. Αν όμως ο Σημίτης δεν ήταν το πρόβλημα του ΠαΣοΚ, τότε ο Παπανδρέου αντέδρασε (για άλλη μία φορά) σε λάθος στιγμή, με λάθος τρόπο, για το λάθος πρόβλημα.
Προφανώς, κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν πιστεύει ότι το πρόβλημα του ΠαΣοΚ ήταν ο Σημίτης.
Ούτε καν ο ίδιος ο Παπανδρέου.
Απόδειξη ότι οι παρατρεχάμενοί του απέδιδαν ιδιαίτερη σημασία όχι στα όσα είπε ο Σημίτης αλλά «στο ύφος της επιστολής». «Ποιος είναι αυτός που μιλάει έτσι στον Αρχηγό!».
Η ακόμη πιο πικρή αλήθεια είναι ότι το πρόβλημα του ΠαΣοΚ το ξέρουμε όλοι. Το καταγράφουμε καθημερινά. Το ζούμε στις συζητήσεις και στις συναναστροφές μας. Το βλέπουν και εκείνοι που κάνουν πως δεν το βλέπουν. Ακόμη και αν διαγραφεί ολόκληρη η Κοινοβουλευτική Ομάδα μαζί με τους πεθαμένους, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Το ΠαΣοΚ θα περιμένει στωικά τη μοίρα του, στις επόμενες εκλογές.
Αυτό όμως που προβληματίζει περισσότερο είναι οι αντιδράσεις του προέδρου του. Με αφάνταστη ευκολία κόβει τη μία μετά την άλλη όλες τις γέφυρες που θα επέστρεφαν το ΠαΣοΚ στην εξουσία. Με αφάνταστη ευκολία υποθηκεύει το ίδιο του το εγχείρημα. Μοιάζει με μια παράλογη φυγή προς το πουθενά, μια φυγή χωρίς σχέδιο και χωρίς σύνεση, αλλά με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Προσωπικά δεν μου αρέσουν τα ψυχογραφήματα στην πολιτική αλλά έχω όλο και περισσότερο την αίσθηση ότι, από τις 16 Σεπτεμβρίου και μετά, ο Γ. Παπανδρέου αντιδρά συνεχώς σαν να αμφισβητείται η νομιμότητα της ηγεσίας του. Αλλά τέτοιο ζήτημα δεν τέθηκε ποτέ, από κανέναν, και πάντως όχι μετά την επανεκλογή του.

Αυτό που ενδεχομένως τίθεται είναι ένα ζήτημα ικανότητας.

Η διαφορά είναι ουσιαστική: η νομιμότητα μπορεί να επιβληθεί ακόμη και με πειθαρχικά ή διοικητικά μέτρα.
Αντιθέτως, η ικανότητα ούτε εξαγγέλλεται, ούτε επιβάλλεται. Η ικανότητα προκύπτει από τις επιδόσεις κάθε πολιτικού.
Αν ενώνει την παράταξή του, αν υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, αν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τους αντιπάλους του, αν παράγει πολιτική, αν εμπνέει τον κόσμο, αν κερδίζει εκλογές...
Για αυτά κρίνεται ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ, όπως κάθε πρόεδρος.
Σε ποια θεωρεί άραγε ότι επιδίδεται επιτυχώς;
Το θέμα είναι ότι η (ηθελημένη ή αθέλητη...) σύγχυση της νομιμότητας με την ικανότητα έχει δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μείγμα. Ηδη, από το περασμένο φθινόπωρο, το ΠαΣοΚ πορεύεται στη βάση μιας πολιτικής παραδοξότητας: μια εσωκομματική διαδικασία ακύρωσε ένα γενικό εκλογικό αποτέλεσμα. Η παραδοξότητα αυτή δεν διασκεδάζεται εύκολα, ούτε προσπερνιέται αδιάφορα, την καταγράφουν σταθερά οι δημοσκοπήσεις.
Ακόμη και έτσι, όμως, ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ είχε μια δεύτερη ευκαιρία. Τη χρησιμοποίησε κυρίως για να μετατρέψει μια μεγάλη παράταξη σε ένα προσωπικό στοίχημα. Ενα προσωπικό στοίχημα το οποίο επιπροσθέτως δεν δείχνει να συγκινεί κανέναν και, πάντως, όχι τους ψηφοφόρους.
Αποτέλεσμα; Ο ίδιος και οι περί αυτόν βλέπουν παντού συνωμοσίες.
Αισθάνονται μόνοι εναντίον όλων. Σε αυτές τις συνθήκες, και πολύ άργησαν να διαγράψουν τον Σημίτη. Το «μικρό ΠαΣοΚ» που οικοδομείται δεν έχει καμία σχέση μαζί του.

Θυμάμαι μια συνέντευξη με τον πρώην πρωθυπουργό. Ηταν το 1993, ζώντος του Ανδρέα Παπανδρέου. Τον είχα ρωτήσει για τους «χαρισματικούς ηγέτες», με μια διάθεση να τον τσιγκλίσω. Είχε απαντήσει:

- Το πρόβλημα δεν είναι οι χαρισματικοί ηγέτες. Το πρόβλημα είναι όταν τους χαρισματικούς ηγέτες προσπαθούν να υποδυθούν μη χαρισματικοί άνθρωποι.

Ι. Κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ
Το ΒΗΜΑ, 15/06/2008

Ζόμπι

ΑΙΧΜΕΣ
Του ΑΛΕΞΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΥ

Θα μπορούσε να είναι μια πολιτική γκάφα ανάμεσα στις άλλες: το ΠΑΣΟΚ υπερψήφισε τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Ευρώπης στη Βουλή και ταυτόχρονα πρότεινε τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την κύρωσή της.
Η πρόταση θα είχε κάποιο, έστω αμφισβητούμενο, νόημα μόνο αν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης απείχε από την ψηφοφορία στη Βουλή. Όμως, η υπερψήφιση στην εθνική αντιπροσωπεία καθιστά το δημοψήφισμα άνευ αντικειμένου. Οι εμπνευστές της πρωτοβουλίας είτε αποσκοπούσαν στη δημιουργία εντυπώσεων στους ψηφοφόρους (μάλλον, εις βάρος της νοημοσύνης τους) είτε αγνοούν την πολιτική αλφαβήτα.
Τι απ΄ τα δυο, δεν έχει πλέον σημασία.
Ο Κώστας Σημίτης απασφάλισε και ο αγώνας των εντυπώσεων άλλαξε γήπεδο.
Η δεύτερη επιστολή του τέως πρωθυπουργού θέτει το ζήτημα σε διαφορετική βάση και υποδεικνύει πως η πρώτη επιστολή ήταν περισσότερο μια αφορμή.

Οι αρχές του καλοκαιριού ήταν το άτυπο όριο που έθεταν όλοι στο ΠΑΣΟΚ για να φανούν σημάδια ανάκαμψης, ώστε το κόμμα να μπει στη νέα περίοδο του φθινοπώρου με μια δυναμική που θα αναζωπύρωνε την ελπίδα μιας νίκης στις επόμενες εκλογές. Τα σημάδια δεν φάνηκαν και δυναμική δεν υπάρχει.

Χειρότερα, η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ δείχνει να εκλαμβάνει τους ευσεβείς πόθους ως πραγματικότητα και να αδυνατεί να διακρίνει στα πρόσωπα των δυνητικών ψηφοφόρων το χαμόγελο της ικανοποίησης από το χαμόγελο της ειρωνείας. Το καράβι έχει πάρει επικίνδυνη κλίση αλλά το πλήρωμα εξακολουθεί να εκτελεί τις συνήθεις μηχανικές κινήσεις του σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Η 11η Νοεμβρίου δημιούργησε μια στρατιά από πολιτικά ζόμπι.
Ο Σημίτης δεν είναι ζόμπι. Η διαγραφή του υπακούει στη λογική των πραγμάτων.
Υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να γίνει αισθητή σαν ένας ακρωτηριασμός του ΠΑΣΟΚ.

Αλλά η αίσθηση, ακόμα και εκείνη του ακρωτηριασμού, είναι προνόμιο των ζωντανών.
Το ίδιο ισχύει για την ακοή.
Ωστόσο, ο Σημίτης επιμένει να μιλά.

www.didyma.gr : Νέα Προσπάθεια Φίμωσης στο διαδίκτυο

Μια νέα υπόθεση φίμωσης στο διαδίκτυο θα προσπαθήσω να κάνω σήμερα ευρύτερα γνωστή μέσα από το ιστολόγιο μου, μια και αφορά μια ιστοσελίδα της περιφέρειας. Πρόκειται για το didyma.gr και την πρόθεση του Δήμου Κρανιδίου να την κλείσει. Η ιστοσελίδα αυτή έχει δημιουργηθεί απο πολίτες των Διδύμων Ερμιονίδας και παρουσιάζει χρήσιμα στοιχεία για την περιοχή αλλά και αναδεικνύει τα προβλήματα της. Αυτό φαίνεται πως δεν αρέσει στον Δήμο Κρανιδίου, ο οποίος με αίτηση του προς την ΕΕΤΤ ζήτησε την διαγραφή του εκχωρηθέντος ονόματος !!! Και αυτό μερικές μέρες μόλις μετά τη δημοσιοποίηση κάποιων "έργων" του Δήμου στο Σαλάντι.
Διαβάστε εδώ τις λεπτομέρειες.
Θα παρακαλούσα τους φίλους συνιστολόγους που "περνούν" από το blog μου να διαδώσουν όσο μπορούν το θέμα και να στείλουμε όλοι ένα μαιλ συμπαράστασης στο Γιώργο Μπροδήμα. Νομίζω πως έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί δεν πρόκειται απλά για φίμωση στο διαδίκτυο, αλλά για φίμωση της φωνής μιας τοπικής κοινωνίας.


ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ:
http://thelonapo.blogspot.com/