Ζόμπι

ΑΙΧΜΕΣ
Του ΑΛΕΞΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΥ

Θα μπορούσε να είναι μια πολιτική γκάφα ανάμεσα στις άλλες: το ΠΑΣΟΚ υπερψήφισε τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Ευρώπης στη Βουλή και ταυτόχρονα πρότεινε τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την κύρωσή της.
Η πρόταση θα είχε κάποιο, έστω αμφισβητούμενο, νόημα μόνο αν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης απείχε από την ψηφοφορία στη Βουλή. Όμως, η υπερψήφιση στην εθνική αντιπροσωπεία καθιστά το δημοψήφισμα άνευ αντικειμένου. Οι εμπνευστές της πρωτοβουλίας είτε αποσκοπούσαν στη δημιουργία εντυπώσεων στους ψηφοφόρους (μάλλον, εις βάρος της νοημοσύνης τους) είτε αγνοούν την πολιτική αλφαβήτα.
Τι απ΄ τα δυο, δεν έχει πλέον σημασία.
Ο Κώστας Σημίτης απασφάλισε και ο αγώνας των εντυπώσεων άλλαξε γήπεδο.
Η δεύτερη επιστολή του τέως πρωθυπουργού θέτει το ζήτημα σε διαφορετική βάση και υποδεικνύει πως η πρώτη επιστολή ήταν περισσότερο μια αφορμή.

Οι αρχές του καλοκαιριού ήταν το άτυπο όριο που έθεταν όλοι στο ΠΑΣΟΚ για να φανούν σημάδια ανάκαμψης, ώστε το κόμμα να μπει στη νέα περίοδο του φθινοπώρου με μια δυναμική που θα αναζωπύρωνε την ελπίδα μιας νίκης στις επόμενες εκλογές. Τα σημάδια δεν φάνηκαν και δυναμική δεν υπάρχει.

Χειρότερα, η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ δείχνει να εκλαμβάνει τους ευσεβείς πόθους ως πραγματικότητα και να αδυνατεί να διακρίνει στα πρόσωπα των δυνητικών ψηφοφόρων το χαμόγελο της ικανοποίησης από το χαμόγελο της ειρωνείας. Το καράβι έχει πάρει επικίνδυνη κλίση αλλά το πλήρωμα εξακολουθεί να εκτελεί τις συνήθεις μηχανικές κινήσεις του σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Η 11η Νοεμβρίου δημιούργησε μια στρατιά από πολιτικά ζόμπι.
Ο Σημίτης δεν είναι ζόμπι. Η διαγραφή του υπακούει στη λογική των πραγμάτων.
Υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να γίνει αισθητή σαν ένας ακρωτηριασμός του ΠΑΣΟΚ.

Αλλά η αίσθηση, ακόμα και εκείνη του ακρωτηριασμού, είναι προνόμιο των ζωντανών.
Το ίδιο ισχύει για την ακοή.
Ωστόσο, ο Σημίτης επιμένει να μιλά.