Σκληρή αλήθεια

Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Ρublic Ιssue η οποία δημοσιεύτηκε προχθές στην «Καθημερινή», το 61% των ερωτηθέντων (μεταξύ των οποίων και το 45% των ψηφοφόρων του ΠαΣοΚ...) πιστεύουν ότι το ΠαΣοΚ χρειάζεται να αλλάξει αρχηγό. Τέσσερις μήνες μετά την εκλογή αρχηγού!

Το σημειώνω όχι επειδή ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ οφείλει να ακολουθήσει τη γνώμη των ψηφοφόρων (άλλωστε ούτε η κυβέρνηση το κάνει στο Ασφαλιστικό...) αλλά επειδή αυτός ο αριθμός καταγράφει με σαφήνεια το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο αρχηγός του.

Πολλές ελπίδες είχαν επενδυθεί στο συνέδριο. Οπως προκύπτει τώρα, ούτε αυτό απεδείχθη ικανό να αλλάξει τα πράγματα. Απολύτως φυσιολογικό: Για ποιον λόγο άραγε μια κομματική διαδικασία θα μπορούσε να επηρεάσει καθοριστικά τις πολιτικές εξελίξεις; Και ποιος διανοείται ότι η δυναμική της πολιτικής κυοφορείται σε γραφεία και αίθουσες συνεδρίων; Αν ήταν έτσι, θα μας κυβερνούσαν οι ανεπάγγελτοι στελεχοπατέρες!

Αλλά η πραγματικότητα δυστυχώς είναι αμείλικτη. Το ΠαΣοΚ έχει πρόβλημα σχεδίου, ηγεσίας και πολιτικού προσωπικού. Και αυτό το καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις, το λέει και η στοιχειώδης παρατηρητικότητα: τίποτα από τα χρειώδη δεν είναι σαφές.

* Είναι κόμμα εξουσίας ή κίνημα διαμαρτυρίας; Αν είναι το πρώτο, γιατί το κρύβουν; Αν είναι το δεύτερο, γιατί να προτιμηθούν από τον Συνασπισμό, ο οποίος και μεγαλύτερη ευρηματικότητα στη φασαρία διαθέτει και καλύτερες επιδόσεις στην παρλαπίπα επιδεικνύει;

* Είναι κόμμα με αρχηγό ή κόμμα του αρχηγού; Αν είναι το πρώτο, γιατί θέλουν να μοιάζουν με το δεύτερο; Αν είναι το δεύτερο, νομίζουν ότι τους συμφέρει;

* Είναι κόμμα υπεύθυνων πολιτικών στελεχών ή παράταξη διαγκωνιζόμενων πρωτομουράτων; Αν είναι το πρώτο, γιατί δεν το δείχνουν; Αν είναι το δεύτερο, πόσοι νομίζουν ότι ενδιαφέρονται στην Ελλάδα για τις επιδόσεις του Παπουτσή ή τις ανησυχίες της Διαμαντοπούλου;

Δυστυχώς όμως η σαφήνεια είναι απαραίτητη προϋπόθεση της πολιτικής. Και γι΄ αυτό η αλήθεια είναι μία και είναι σκληρή. Το ΠαΣοΚ που ζούμε από το 2004 έχει τελειώσει με αλλεπάλληλες εκλογικές ετυμηγορίες του ελληνικού λαού. Και σε αυτό δεν τους έφταιξε κανείς παρά μόνο ο εαυτός τους.

Αν διατηρεί ακόμη μια τύχη, χρειάζεται ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο και κάποια εντελώς διαφορετικά πρόσωπα. Πώς; Ας το αναζητήσουν... Αλλά είναι πολύ δύσκολο η διαρκής ανακύκλωση της μιζέριας, της ανασφάλειας και της τσαπατσουλιάς να υποκαταστήσει την πολιτική.

Και είναι σχεδόν αδύνατον να προσελκύσει τους ψηφοφόρους!

Γιάννης Πρετεντέρης

http://www.tovimadaily.gr/Article.aspx?d=20080325&nid=7948059