Μετά το συνέδριο

Ενδιαφέροντα (όπως τα αλίευσα από τον Τύπο):

- Το ΠΑΣΟΚ μοιάζει με τη διαλυόμενη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ολοι θα πάρουν από κάτι.- Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ έμοιαζε με το σαλόνι του Τιτανικού μεταξύ πρόσκρουσης και βύθισης. Επικρατούσε δηλαδή η απόλυτη απόγνωση πριν το οριστικό τέλος στο σκοτεινό και παγωμένο ωκεανό.

Ερώτημα:

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξε κατ' επανάληψη υπουργός και μάλιστα ελέω πατρικής εξουσίας; Κομματικά όργανα εκλεγόμενα κατ' απόλυτη προεδρική επιταγή στερούνται της δημοκρατικής νομιμοποίησης.

Διαπιστώσεις:

Είναι αργά για δάκρυα εκ μέρους των «βαρόνων». Στήριξαν όλοι με ιδιοτελή διάθεση και όχι λόγω ικανοτήτων την κληρονομική προεδρία. Νόμισαν ότι μπορούν να ξεγελάσουν τους πολίτες. Τώρα βυθίζονται μαζί με τους επιβάτες του ίδιου πλοίου.

Θα ακουσθεί μόνο η πρόσκρουση στο βυθό.

Υποθέσεις:

- Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα είχε ενδιαφέρον αν κάποιος έλεγε ότι οι ποικιλόμορφες συνδικαλιστικές συντεχνίες δεν μπορούν να δημιουργούν κατάσταση πολιορκίας για κράτος και κόμμα. Η μη καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος συγκροτεί ένα από τα στοιχεία της προστασίας του.

- Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα είχε ενδιαφέρον αν κρατούσε ίσες αποστάσεις μεταξύ «συντήρησης» και πολυποίκιλης αριστερής «προόδου». Τελειώνουν όχι εν αξιοπρεπεία, αλλά εν επαιτεία. Στο κάτω κάτω της γραφής, αν η ανάγκη της πατρίδας το απαιτούσε, πολιτικά φυσική θα ήταν μόνο η κυβερνητική συνεργασία Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ.

Για να μην κοροϊδεύουμε και τους εαυτούς μας.

Ελπίδα:

Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα είχε ιστορικό ενδιαφέρον αν ο πραγματικός και όχι εικονικός ηγέτης Ευάγγελος Βενιζέλος αποχωρούσε με τους υποστηρικές του και ίδρυαν σε άλλη αίθουσα του χώρου το νέο μεγάλο κόμμα της κεντρο(περισσότερο)-αριστεράς(λιγότερο).

Κάτι που με θαυμαστή επιμονή απαιτεί εδώ και καιρό σύμπασα η κοινωνία.

Δεν πειράζει.

Ισως μια άλλη φορά.

Του ΚΩΣΤΑ ΖΩΡΑ

Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου.