Μα τι πίνεις και δεν μας δίνεις;

Στη φακα της αριστεροσυνης σαν το ποντικι το ΠΑΣΟΚ. Το χτυπανε και απο τις δυο μεριες.

Στη φακα σαν τον ποντικο εχει πιαστει το ΠΑΣΟΚ.

Απο αριστερα (ΣΥΝ) το κατηγορουν οτι δεν ειναι αριστερο και απο δεξια (ΝΔ) οτι ειναι αριστερο.

Και το πιο περιεργο.

Εχουν και οι δυο δικιο.

Στην ουσια το ΠΑΣΟΚ δεν ειναι τιποτα.

Δεν ξερει τι ειναι.

Δεν εχει αποφασισει ακομα.

Παντως το ΠΑΣΟΚ στη φακα το εφερε ο Αλαβανος.

Τα λεει και ο Πρετεντερης απο το MEGA τωρα.

Και ο Πρετεντερης δεν εχει παντα αδικο.Απλα δεν λεει ολη την αληθεια.

Το οτι το ΠΑΣΟΚ διαγκωνιζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ αντι να χτυπαει την ΝΔ ειναι μια αληθεια.

Ηταν ενα λαθος να αρχισει αυτον τον ανταγωνισμο με τον ΣΥΡΙΖΑ οπως εχουμε πει πολλες φορες.

Το ΠΑΣΟΚ ειδε το τυρι (τους οπαδους του που ηθελε να φερει πισω) αλλα δεν ειδε τη φακα οτι δηλαδη οταν τσακωνεσαι με τον ΣΥΝ θα χασεις σιγουρα.

Μην ξεχναμε οτι πριν 6 μηνες το πασοκ διεκδικουσε την εξουσια ενω ο συριζα παλευε να μπει στη βουλη.

Ολεθριο λαθος απο το πασοκ.

Θυμιζω οτι ο Πρετεντερης ειπε οτι καλως κανει το ΠΑΣΟΚ μολις χθες.

ΥΓ Η εικονα του Γιωργου να μιλαει σε λιγο κοσμο μπροστα στη βουλη μονος του χωρις σχεδον κανενα βουλευτη διπλα του δεν ειναι καθολου καλη για το πασοκ.

ΥΓ2. Ουτε η εικονα των πασοκων να κατηγορουν τον Τσιπρα στα παραθυρα ενω στη βουλη εχουν καταθεσει προταση μομφης εναντιον της κυβερνησης ειναι καλη για το πασοκ.

http://www.jimmy278.blogspot.com/

Σκληρή αλήθεια

Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Ρublic Ιssue η οποία δημοσιεύτηκε προχθές στην «Καθημερινή», το 61% των ερωτηθέντων (μεταξύ των οποίων και το 45% των ψηφοφόρων του ΠαΣοΚ...) πιστεύουν ότι το ΠαΣοΚ χρειάζεται να αλλάξει αρχηγό. Τέσσερις μήνες μετά την εκλογή αρχηγού!

Το σημειώνω όχι επειδή ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ οφείλει να ακολουθήσει τη γνώμη των ψηφοφόρων (άλλωστε ούτε η κυβέρνηση το κάνει στο Ασφαλιστικό...) αλλά επειδή αυτός ο αριθμός καταγράφει με σαφήνεια το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο αρχηγός του.

Πολλές ελπίδες είχαν επενδυθεί στο συνέδριο. Οπως προκύπτει τώρα, ούτε αυτό απεδείχθη ικανό να αλλάξει τα πράγματα. Απολύτως φυσιολογικό: Για ποιον λόγο άραγε μια κομματική διαδικασία θα μπορούσε να επηρεάσει καθοριστικά τις πολιτικές εξελίξεις; Και ποιος διανοείται ότι η δυναμική της πολιτικής κυοφορείται σε γραφεία και αίθουσες συνεδρίων; Αν ήταν έτσι, θα μας κυβερνούσαν οι ανεπάγγελτοι στελεχοπατέρες!

Αλλά η πραγματικότητα δυστυχώς είναι αμείλικτη. Το ΠαΣοΚ έχει πρόβλημα σχεδίου, ηγεσίας και πολιτικού προσωπικού. Και αυτό το καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις, το λέει και η στοιχειώδης παρατηρητικότητα: τίποτα από τα χρειώδη δεν είναι σαφές.

* Είναι κόμμα εξουσίας ή κίνημα διαμαρτυρίας; Αν είναι το πρώτο, γιατί το κρύβουν; Αν είναι το δεύτερο, γιατί να προτιμηθούν από τον Συνασπισμό, ο οποίος και μεγαλύτερη ευρηματικότητα στη φασαρία διαθέτει και καλύτερες επιδόσεις στην παρλαπίπα επιδεικνύει;

* Είναι κόμμα με αρχηγό ή κόμμα του αρχηγού; Αν είναι το πρώτο, γιατί θέλουν να μοιάζουν με το δεύτερο; Αν είναι το δεύτερο, νομίζουν ότι τους συμφέρει;

* Είναι κόμμα υπεύθυνων πολιτικών στελεχών ή παράταξη διαγκωνιζόμενων πρωτομουράτων; Αν είναι το πρώτο, γιατί δεν το δείχνουν; Αν είναι το δεύτερο, πόσοι νομίζουν ότι ενδιαφέρονται στην Ελλάδα για τις επιδόσεις του Παπουτσή ή τις ανησυχίες της Διαμαντοπούλου;

Δυστυχώς όμως η σαφήνεια είναι απαραίτητη προϋπόθεση της πολιτικής. Και γι΄ αυτό η αλήθεια είναι μία και είναι σκληρή. Το ΠαΣοΚ που ζούμε από το 2004 έχει τελειώσει με αλλεπάλληλες εκλογικές ετυμηγορίες του ελληνικού λαού. Και σε αυτό δεν τους έφταιξε κανείς παρά μόνο ο εαυτός τους.

Αν διατηρεί ακόμη μια τύχη, χρειάζεται ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο και κάποια εντελώς διαφορετικά πρόσωπα. Πώς; Ας το αναζητήσουν... Αλλά είναι πολύ δύσκολο η διαρκής ανακύκλωση της μιζέριας, της ανασφάλειας και της τσαπατσουλιάς να υποκαταστήσει την πολιτική.

Και είναι σχεδόν αδύνατον να προσελκύσει τους ψηφοφόρους!

Γιάννης Πρετεντέρης

http://www.tovimadaily.gr/Article.aspx?d=20080325&nid=7948059

Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας

Η ηθοποιός Μαρία Ναυπλιώτου, είναι η Πρωθιέρεια της τελετής αφής της Ολυμπιακής Φλόγας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου.
24 Μαρτίου 2008 θα τελεστεί , η αφή της Ολυμπιακής Φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία, από την οποία θα ξεκινήσει το ταξίδι της σε όλο τον Κόσμο για να καταλήξει στο Πεκίνο.
Στον Απόλλωνα θα προσευχηθεί η ιέρεια για το άναμμα της Ολυμπιακής Φλόγας λέγοντας:

«Απόλλωνα θεέ του ήλιου και της ιδέας του φωτός,στείλε τις ακτίνες σου και άναψε την ιερή δάδα για τη φιλόξενη Πόλη του Πεκίνου.
Και Εσύ, ω Δία, χάρισε ειρήνη σε όλους του λαούς της γηςκαι στεφάνωσε του νικητές του ιερού αγώνα».

Να ένας λόγος να είσαι περήφανος για τη χώρα σου.

Η αφή της ολυμπιακής φλόγας και η λαμπαδηδρομία τελέστηκαν για πρώτη φορά το 1936 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Η ιδέα ήταν του Γερμανού καθηγητή και μέλους της Γερμανικής Ολυμπιακής Επιτροπής Δρ. Καρλ Ντιμ ο οποίος και την εισηγήθηκε στην Οργανωτική Επιτροπή των ΧΙ Ολυμπιακών Αγώνων. Από τότε η αφή της φλόγας γίνεται πάντα στο ναό της 'Ηρας στην Αρχαία Ολυμπία.



Από εκεί η δάδα αναμμένη ταξιδεύει στα χέρια λαμπαδηδρόμων μέχρι να φτάσει στη πόλη όπου θα διεθαχθούν οι Αγώνες. Η είσοδος του τελευταίου λαμπαδηδρόμου στο ολυμπιακό στάδιο της εκάστοτε διοργανώτριας πόλης και το άναμμα του βωμού σηματοδοτούν ουσιαστικά την έναρξη των Αγώνων. Από το 1936 έχουν γίνει συνολικά 16 λαμπαδηδρομίες με μεγαλύτερη αυτή των Ολυμπιακών Αγώνων του Σύδνεϋ η οποία διήρκεσε συνολικά 100 ημέρες.

25η Μαρτίου, ο «ευαγγελισμός» της «θεοτόκου»

Για όσους δεν το έχουν πάρει χαμπάρι, την 25η Μαρτίου στην Ελλάδα γιορτάζουμε εκτός από την επέτειο της επανάστασης του ‘21, και τον επονομαζόμενο «ευαγγελισμό» της επονομαζόμενης «θεοτόκου».

Τα σχετικά με τον προδοτικό ρόλο της Εκκλησίας στην επανάσταση του ‘21 (και καθ΄όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας) θα τα αφήσω για να τα γράψουν άλλοι, που έχουν διαβάσει πιό πολλά βιβλία από εμένα, και ξέρουν να τα λένε πολύ πιό όμορφα απ’ότι εγώ.

Εγώ θα περιοριστώ απλά σε μερικές διαπιστώσεις σχετικά με τον περιβόητο «ευαγγελισμό», και θα παρουσιάσω το τελευταίο ανοσιούργημά μου, μία εικόνα, που ως γνωστόν, έχει να πει χίλιες λέξεις.

Δημοσιεύω αυτό το άρθρο σήμερα, έτσι ώστε στις 25 του μηνός να έχει ήδη «κυκλοφορήσει» λίγο.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Ασφαλώς και ήταν παρθένος η Μαρία.

Ασφαλώς και ο Ιωσήφ ήταν «προστάτης» της με την αθώα έννοια της λέξης.

Ασφαλώς και ο επισκέπτης της Μαρίας δεν ήταν παρά «άγγελος κυρίου».

Ασφαλώς και η επίσκεψη αναλώθηκε με χαριτολογίες και όχι με τίποτε άλλο.

Ασφαλώς και αυτό που έδωσε ο επισκέπτης στη Μαρία δεν ήταν παρά ένα κρίνο.

Η δική μου η απορία είναι η εξής:

Δύο χιλιάδες χρόνια πέρασαν, κι ακόμα δε χόρτασενα τρώει κουτόχορτο η ανθρωπότητα;

Για όσους σπεύσουν να υποδείξουν ότι το κρίνο είναι εφεύρεση των δυτικών και δεν αποτελεί στοιχείο της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης, όχι πως μας καίγεται καρφάκι, αλλά τέλος πάντων υπάρχει αυτό το άρθρο προς διάψευσή τους, και εδώ τα ίδια από άλλη πηγή.
Για όσους σπεύσουν να υποδείξουν ότι το κρίνο που αποτελεί σύμβολο του ευαγγελισμού δεν είναι το εικονιζόμενο είδος κρίνου (Calla lily) παρά το Madonna lily ή ίσως το Easter lily, η απάντησή μου είναι “ναι, αλλά το Calla lily είναι πιό φωτογενές!”

Ένα άρθρο στο οποίο διάβασα την καταπληκτική ιδέα ότι την 25η Μαρτίου εορτάζουν επίσης όλα τα παιδιά που έχουν γεννηθεί με εξωσωματική γονιμοποίηση.

Δημοσιεύθηκε από Διαγόρας ο Μήλιος

Η ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ

Το εικοσιένα ,έχουμε ως την ώρα την ιστορία του;
Φοβάμαι πως όχι.
Την μυθολογία του ;
Φοβάμαι πώς ναι.

Κωστής Παλαμάς

Η παρόρμηση για να γραφτεί αρχικά το ποστ αυτό ήταν μια δήλωση του μακαρίτη πλέον Χριστόδουλου που είχε πει τότε κάτι που είχα συμφωνήσει πλήρως μαζί του.
Είχε πεί: Είναι απαράδεκτο τα παιδιά μας να διδάσκονται παραχαραγμένη ιστορία ..και είπα και εγώ ,ν΄ αγιάσει το στόμα σου μεγάλε!

(μετά σκέφτηκα ότι αν δεν είναι αγιασμένο το δικό του ποιανού θα είναι ,το δικό μου;)
Μετά όμως θυμήθηκα την παραπάνω εικόνα με τον Χριστόδουλο να σηκώνει το λάβαρο της Αγίας Λαύρας σαν γνήσιος επαναστάτης ,τότε που αγωνιζόταν για τις ταυτότητες, έχοντας την συμπαράσταση του νυν Πρωθυπουργού , της χειρουργού συζύγου του και του γκαντέμη.
Προφανώς τον καιρό που σπούδαζε στην Χούντα ο μακαρίτης δεν είχε διαβάσει τίποτα για το πότε ξεκίνησε και από ποιους η Επανάσταση ,ούτε ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν σήκωσε κανένα λάβαρο στην Αγία Λαύρα για ένα απλό λόγο :δεν ήταν εκεί!Θα αναρωτηθεί κανείς :ποιος κακοήθης Ανθέλλην προδότης τα λέει αυτά, ενώ εμείς στο σχολείο μάθαμε άλλα τα οποία και είναι τα σωστά και τα όποια και πρέσβευε και ο Χριστόδουλος;Γιατί αν δεν τα πίστευε θα έφερνε από την Αγία Λαύρα το ένδοξο λάβαρο της κήρυξης της επανάστασης για να κηρύξει την επανάσταση των ταυτοτήτων ;Δεν είμαστε με τα καλά μας!Τα γράφει όμως ο ίδιος ο Παλαιών Πατρών στα απομνημονεύματα του που τα έγραφε κατά την διάρκεια του Αγώνα!
Όχι μόνο λοιπόν δεν αναφέρει ένα τόσο σημαντικό γεγονός, αλλά γράφει πως από αρκετές μέρες πριν είχε φύγει για τα Νεζερά και από τις 24 Μαρτίου και μετά βρισκόταν στην επαναστατημένη Πάτρα.Αλλά ας δούμε τι είχε προηγηθεί της απελευθέρωσης της Πάτρας.

Όλα ξεκινούν όταν στις 22 Φεβρουαρίου 1821, ο Υψηλάντης περνά τον Προύθο και για πρώτη φορά ακούγεται η κραυγή «Ζήτω η Λευτεριά»Ο στρατός του Υψηλάντη αποτελούνταν από αρχικά από Αλβανούς, Σέρβους και Βούλγαρους μισθοφόρους που είχαν πληρωθεί καλά και είχαν πολεμική εμπειρία και Έλληνες ήσαν μόνο οι διοικητές .Ο Ιερός Λόχος βέβαια που σχηματίστηκε αργότερα ήταν καθαρά Ελληνικό σώμα.Στις 24 Φεβρουαρίου στο στρατόπεδο του Ιασίου ΚΗΡΥΣΣΕΙ ΕΠΙΣΗΜΑ την Επανάσταση και αρχίζει την προκήρυξη του με την φράση «ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ» και τελειώνει με την φράση «ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΛΑ ΛΟΙΠΟΝ ΦΙΛΟΙ ,Η ΠΑΤΡΙΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ»Ουσιαστικά λοιπόν η Επανάσταση τότε αρχίζει.
Ο πρώτος μάρτυρας της Επανάστασης είναι ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΠΑΠΑΣ, φιλικός, που όταν τον έπιασαν οι Τούρκοι ,σε αποστολή που τον είχε στείλει ο Υψηλάντης , προτίμησε να πέσει σε ένα βάραθρο και να πεθάνει παρά να τον βασανίσουν και να φανερώσει τα μυστικά της Εταιρείας.
Στις 16 Μαρτίου με διαταγή του Παπαφλέσσα ο Νικόλας Σολιώτης χτύπησε στο Αγρίδι Τούρκους. Ο Παπαφλέσσας φοβόταν προδοσίες από τους προεστούς και γι΄ αυτό εξώθησε τα πράγματα ώστε να μην μπορούν αυτοί να κάνουν πίσω.Για τον λόγο αυτό ο Σολιώτης ονομάστηκε «πυροδότης του Αγώνα»
Στο λιμάνι του Αρμυρού είχε φθάσει ένα πλοίο με πολεμοφόδια που έστελναν οι Φιλικοί της Σμύρνης. Ο Παπαφλέσσας ζήτησε από τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που ήταν διστακτικός, να ζητήσει να άδεια εκτελωνισμού από τους Τούρκους έτσι ώστε αν έπαιρναν χαμπάρι τι ήταν το φορτίο να έχει εκτεθεί και να μην μπορεί να κάνει πίσω.
Στις 17 Μαρτίου οι αρχηγοί της Μάνης με επικεφαλής τον Κατσάκο Μαυρομιχάλη αναγκάζονται πλέον, μετά από σύσκεψη στην Αρεόπολη(τότε Τσίμοβα), να επαναστατήσουν.
Στις 18 Μαρτίου οι αδελφοί Χονδρογιανναίοι με την έγκριση του Ασημάκη Ζαΐμη χτυπούν τον Τούρκο Σεϊντή και του παίρνουν τα χρήματα του ντοβλετιού που είχε, για να χρηματοδοτήσουν τον Αγώνα.(σε ένδειξη ευγνωμοσύνης ο Όθωνας το 1836 τους αποκεφάλισε στο Ανάπλι !)
Στις 20 Μαρτίου οι Πετμεζέοι με τους μανιάτες και στις 21 οι Χαραλάμπης, Σολιώτης και Παπαδόπουλος πολιορκούν τον Βοεβόδα των Καλαβρύτων Ιμπραήμ Αρναούτογλου.Οι Τούρκοι των Πατρών την ίδια μέρα κλείνονται στο Κάστρο και χτυπάνε τους Έλληνες με την ελπίδα ότι θα προλάβουν την εξέγερση.Τότε ένας απλός τσαγκάρης ο Παναγιώτης Καρατζάς ξεσηκώνει τον λαό και καταφέρνει να ελευθερώσει την Πάτρα και έτσι αυτή είναι η πρώτη ελεύθερη πόλη που υψώθηκε ή σημαία της Επανάστασης.
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στα απομνημονεύματα του γράφει για την μύηση στην Φιλική Εταιρεία από τον Παπαφλέσσα του Νικόλαου Σολιώτη και του Παναγιώτη Καρατζά :..Και εις μεν τον πρώτον βαθμόν εισήγαγον τους χυδαίους και απαίδευτους, εις δε τον β΄τους επισημοτέρους…Η ανδρεία και η εντιμότητα του «χυδαίου και απαίδευτου» Καρατζά ανταμείφτηκε δεόντως.
Οι πατρινοί κοτζαμπάσηδες ,που δεν τους άρεσε η λαϊκή αποδοχή που είχε ,έβαλαν δικούς τους και τον σκότωσαν στις 24 Αυγούστου!
Στις 22 Μαρτίου ο αδελφός του Πετρόμπεη ,Κυριακούλης Μαυρομιχάλης ύψωσαν την επαναστατική σημαία στο Μαραθονήσι-Γύθιο αφού προηγουμένως είχαν διασπείρει την φήμη ότι έρχονται ευρωπαϊκές δυνάμεις οπότε δημιουργήθηκε πανικός στους Τούρκους οι οποίοι εγκατέλειπαν τους πύργους τους.
Στις 23 Μαρτίου μετά από μεγάλη προσπάθεια του Παπαφλέσσα ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης κήρυξε την επανάσταση στη Μάνη και με 2500 άνδρες μαζί με τον Κολοκοτρώνη, τον Παπαφλέσσα ,τον Αναγνωσταρά ,τον Νικηταρά και πολλούς οπλαρχηγούς της Δυτικής Μάνης καταλαμβάνει την Καλαμάτα που γίνεται η δεύτερη ελεύθερη πόλη του Αγώνα χωρίς να δώσει μάχη γιατί παραδόθηκε με αντάλαγμα την διασφάλιση της ζωής των Τούρκων.
Το ίδιο μεσημέρι μπροστά στις όχθες του χειμάρρου Νέδωνος έγινε η σύσταση της επαναστατικής επιτροπής της «Μεσσηνιακής Γερουσίας» και ο Πετρόμπεης ονομάστηκε «αρχιστράτηγος των σπαρτιατικών δυνάμεων»Την ίδια μέρα έστειλε και το πρώτο ουσιαστικά διπλωματικό έγγραφο της Ελλάδας την «προειδοποίησιν είς τας ευρωπαϊκάς αυλάς» που ζητούσε την βοήθεια τους.
Στις 24 Μαρτίου ,και αφού η Πάτρα είχε ήδη ελευθερωθεί ήδη πριν 3 μέρες, μπαίνουν στην πόλη από τα Νεζερά καμαρωτοί καβαλαραίοι με τους ενόπλους τους ο Ζαϊμης , ο Χαραλάμπης ,ο Λούτος , ο Ρούφας και ο Γερμανός και αγνοώντας τον Καρατζά φτιάχνουν το Επαναστατικό η Αχαϊκό Διευθυντήριο.
Βέβαια χάρις σε αυτή την απόλεμη εξουσία η Πάτρα ξανάπεσε στα χέρια των Τούρκων, οι κοτζαμπάσηδες την κοπάνησαν και μόνο ο Καρατζάς μέσα στην γενική σφαγή που επακολούθησε κράτησε μια θέση κοντά στην πόλη και υπερασπίστηκε τα γύρω χωριά.
Όχι μόνο λοιπόν δεν σήκωσε κανένα λάβαρο ο Γερμανός ,ούτε και ήταν στην Αγία Λαύρα, αλλά και δεν είχε και καμία διάθεση προηγουμένως για εξέγερση.
Όταν τον Ιανουάριο του 1821 στην συνάντηση στη Βοστίτσα (Αίγιο), στο σπίτι του κοτζαμπάση Ανδρέα Λόντου, ο Παπαφλέσσας προσπαθούσε να ξεσηκώσει τους προεστούς και τους δεσποτάδες δείχνοντας τους το συστατικό γράμμα του Υψηλάντη, όλοι αρνήθηκαν και ο Γερμανός γράφει στα απομνημονεύματα του:
Ο δε Δικαίος ,άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος περί μηδενός άλλον φροντίζον ειμή τίνι τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του έθνους ,δια να πλουτίση εκ των αρπαγών ,τους εβεβαίωνε, ότι τα πάντα είναι έτοιμα.
Εδώ που τα λέμε ο Παπαφλέσσας τους είπε, με τον πειστικό τρόπο που είχε ,ένα σωρό ψέματα και υπερβολές. Έλεγε ότι η έναρξη της Επανάστασης είναι θέληση του Τσάρου ,ότι έχουν ήδη σταλεί στην Ύδρα τρεις χιλιάδες τουφέκια, τριακόσια βαρέλια μπαρούτι, τριακόσια σπαθιά και εξακόσιες χιλιάδες ρούβλια και ότι έρχεται και ένα παρόμοιο φορτίο για την Πελοπόννησο!
Φεύγοντας ο Παπαφλέσσας για την Μάνη φρόντισε να βάλει μερικούς φιλικούς να κάνουν επεισόδια που θα εξέθεταν τους προκρίτους στους Τούρκους. Μερικοί κοτζαμπάσηδες πρότειναν να τον καταδώσουν στους Τούρκους ενώ άλλοι να τον δολοφονήσουν για να ξεμπερδεύουν από αυτόν αλλά αυτό δεν ήταν εύκολο γιατί ποτέ δεν κυκλοφορούσε μόνος του. Η απειλή όμως του «εξωλέστατου» Παπαφλέσσα ότι θα ξεκινούσε την Επανάσταση με τους «χυδαίους» και «απαίδευτους» και ..σεις δε κάμετε ότι θέλετε με τους Τούρκους… έθετε σε κίνδυνο την εξουσία των κοτζαμπάσηδων στις επαρχίες γιατί έτσι και αλλιώς η οθωμανική διοίκηση θα τους θεωρούσε υπεύθυνους για την εξέγερση.
Από την άλλη μεριά οι Τούρκοι πίστευαν ότι χωρίς αυτούς καμία εξέγερση δεν ήταν δυνατή και γι΄ αυτό ο τοποτηρητής του Χουρσίτ Πασά κάλεσε τους κοτζαμπάσηδες και τους αρχιερείς στην Τριπολιτσά. Σχεδόν όλοι οι κοτζαμπάσηδες και αρχιερείς της Αχαΐας αρνήθηκαν να πάνε, όποτε έχοντας πλέον εκτεθεί στην τουρκική διοίκηση κατέφυγαν στην Αγία Λαύρα(10ή 13 Μαρτίου) για να δουν τι θα κάνουν. Εκεί πείστηκαν και οι επιφυλακτικοί ότι δεν έχουν πλέον δυνατότητα να αναβάλουν ή να αποτρέψουν την επανάσταση και σκόρπισαν στα Νεζερά ,στην Κερκινή,στην Ζαρούχλα και στο Διακοφτό ώστε να συντονίσουν την δράση τους με τα διάφορα ένοπλα σώματα που υπήρχαν πλέον στην περιοχή.
Πως όμως δημιουργήθηκε η πλαστογράφηση της ιστορίας με τον μύθο της 25 Μαρτίου ;
Μέχρι το 1834 δεν είχε κυκλοφορήσει τίποτα .
Άρχισε να κυκλοφορεί το 1840 και εδραιώθηκε το 1851 με την απόλυτα φανταστική ζωγραφική σύνθεση του Θ. Βρυζάκη.
Ήδη από την αρχή ο θρύλος αυτός διαψεύδεται από τους ιστορικούς της εποχής εκείνης όπως ο Σπυρίδων Τρικούπης ο Φιλήμων και ο Finlay.
Ακόμα και το διάταγμα του Όθωνα της 15-3-1838 που καθιέρωσε την 25 Μαρτίου 1821 σαν ημέρα έναρξης του Αγώνα δεν καθορίζει τον τόπο έναρξης.
Βέβαια ο Υψηλάντης ήδη από το 1820 είχε οραματιστεί την έναρξη της επανάστασης την 25η Μαρτίου για να έχει τον συμβολισμό ότι μαζί με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου γίνεται και ο ευαγγελισμός του έθνους.Όμως η πραγματικότητα τελικά ήταν διαφορετική. Ο Υψηλάντης αναγκάστηκε να την ξεκινήσει ένα μήνα νωρίτερα αντί για την Πελοπόννησο από τα ανατολικά σύνορα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ,στο Ιάσιο ,γιατί είχε πληροφορίες ότι η Πύλη είχε πληροφορίες σχετικά με την σχεδιαζόμενη επανάσταση.
Έτσι από τότε το ιερατείο και οι κοτζαμπάσηδες της εποχής δημιούργησαν τον μύθο της Παναγίας ως υπερμάχου στρατηγού που ξεκίνησε τον Αγώνα με ηγέτη τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και όλα αυτά που άλλού ;
στην μονή της Αγίας Λαύρας!

Όπως λέει και ο Κορδάτος : Η εθνική γιορτή έχανε τον επαναστατικό της χαρακτήρα και έπαιρνε θρησκευτική απόχρωση.

Τώρα ήδη από τον Γεννάδιο τον Β ,τον Σχολάριο μέχρι τον Γρηγόριο τον Ε το ιερατείο θεωρούσε θεόδοτη την δουλεία των Ελλήνων στους τούρκους και προσπαθούσε να τους πείσει ότι: Η αντίσταση ενάντια των Τούρκων είναι πόλεμος κατά του Θεού. Τους δε αγωνιστές τους χαρακτήριζε απονενοημένους φυγάδες και αποστάτες ,παραβάτες θείων νόμων και κανονικών διατάξεων.
Παρ΄ όλα αυτά , μετά την επικράτηση της, κατάφερε να εμφανίσει ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση της.
Ήδη την 23-3-1821 ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε αφόρισε την επανάσταση.Εκδόθηκε «συνοδικό επιτίμιο» (αφορισμός) κατά του Μιχαήλ Σούτσου και του Αλέξανδρου Υψηλάντη το οποίο συνυπέγραψε και ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Πολύκαρπος.Ακόμα και αν θεωρήσουμε τον αφορισμό της Επανάστασης από το Γρηγόριο τον Ε ως προσπάθεια να αποτρέψει την σφαγή των Ελλήνων στην Πόλη και αλλού, ένα είναι το γεγονός ,η εκκλησία δεν είχε συμμετοχή στην κήρυξη της Επανάστασης του 21 αλλά εκ των υστέρων έκανε κάθε προσπάθεια να την οικειοποιηθεί.
Είναι προφανές πάντως ότι ο Γρηγόριος ο Ε΄ δεν είχε και ιδιαίτερη συμπάθεια προς τα επαναστατικά ρεύματα της εποχής που σε μεγάλο βαθμό τα ενέπνεε η πρόσφατη Γαλλική Επανάσταση με τον έντονα αντικληρικό της πνεύμα.
Ήδη σε εγκύκλιο του προς τους κατοίκους των Ιονίων Νήσων ήταν καταδικαστικός για την Γαλλική Επανάσταση και προέτρεπε τους Επτανησίους να βοηθήσουν την απελευθέρωση τους από τους άπιστους Γάλλους και να δεχτούν την Ρωσική διοίκηση(προφανώς γιατί οι Ρώσοι ήσαν ορθόδοξοι).
Αν λοιπόν οι Έλληνες αρχίσουν να μαθαίνουν την αληθινή ιστορία θα μάθουν και την πραγματικότητα για τον μύθο της έναρξης του αγώνα στην Αγία Λαύρα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, για τον μύθο του κρυφού σχολειού, και για τον μεγάλο μύθο του ένδοξου Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού και θα καταλάβουν τότε γιατί το ιερατείο επιμένει φανατικά στην διατήρηση τους παραχαράσσοντας για τόσα χρόνια την ιστορία.

Το έγραψε ο αθεόφοβος ....
http://atheofobos.blogspot.com/

ΠΑΣΟΚ: καμία αλλαγή μετά το συνέδριο

Του Γιαννη Μαυρη / ymavris@publicissue.gr / http://www.publicissue.gr/

Στην ιστορία των πολιτικών κομμάτων υπάρχουν συνέδρια, που αποτέλεσαν τομή και άλλα που πέρασαν απαρατήρητα. Συνέδρια, που ανέτρεψαν τα δεδομένα και άσκησαν καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις και άλλα, που απλώς αναπαρήγαγαν ή και επιτάχυναν την κρίση των κομματικών οργανισμών.

Χωρίς αμφιβολία, το πρόσφατο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ συγκαταλέγεται στα δεύτερα.

Αν και το συνέδριο έγινε «ορατό» από την κοινή γνώμη (7 στους 10 ερωτηθέντες είδαν ή άκουσαν γι' αυτό στα ΜΜΕ), μόλις το 17% εξ αυτών, δηλαδή λιγότερο από το 1/5 του εκλογικού σώματος αποκόμισε θετική εικόνα από αυτό, ενώ σχεδόν οι μισοί πολίτες (52%) εκφράζονται γι' αυτό είτε αρνητικά είτε αδιάφορα.
Η εξαιρετικά περιορισμένη επίδραση που είχε το πρόσφατο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ συνάγεται και από το γεγονός ότι μόνο ο 1 στους 4 εκλογείς (27%) εκτιμά ότι το συνέδριο θα ασκήσει, μελλοντικά, θετική επίδραση στην εν γένει εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Οι προηγούμενες ενδείξεις μόνο δυσοίωνες για τις προοπτικές ανάκαμψής της μπορεί να χαρακτηριστούν.

Η εικόνα του ΠΑΣΟΚ, ως κόμματος διακυβέρνησης συνεχίζει να αποδομείται. Οι κοινωνικές προσδοκίες για επάνοδό του στην εξουσία απομακρύνονται.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο 1 στους 2 πολίτες (51%), θεωρεί σήμερα ότι το ΠΑΣΟΚ, για να είναι έτοιμο να αναλάβει εκ νέου τη διακυβέρνηση της χώρας, θα χρειαστεί περισσότερο από τέσσερα χρόνια.

Το αντίστοιχο ποσοστό περιορίζετο τον περασμένο Νοέμβριο, δηλαδή πριν από μόλις τέσσερις μήνες σε 39%.

Βαθύτατα διαιρεμένο.

Από την πλευρά της εκλογικής του βάσης, το ΠΑΣΟΚ παραμένει και μετά το πρόσφατο Συνέδριο ένα βαθύτατα διαιρεμένο κόμμα.

Τόσο η απόφαση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ για τη σύνθεση του πολιτικού Συμβουλίου (σε ποσοστό 55%), όσο και η πρόταση συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ (61%) φαίνεται να έχουν πλειοψηφική αποδοχή από τους οπαδούς του κόμματος.

Ωστόσο, οι προηγούμενες θετικές, για τη σημερινή ηγεσία του, διαπιστώσεις δεν αρκούν για να ανατρέψουν την παγιωμένη ιδεολογική και πολιτική διχοτόμησή του.

Τα σχετικά ευρήματα είναι συγκλίνοντα:

- Μόλις 37% των οπαδών του (ούτε 4 στους 10) αποκόμισε θετική εικόνα για το συνέδριο του κόμματος.

- Λιγότεροι από τους μισούς ψηφοφόρους του, 47% πιστεύουν ότι μετά το συνέδριο η εικόνα του κόμματος θα βελτιωθεί.

- Η κομματική αυτοπεποίθησή του παραμένει σοβαρά κλονισμένη. Μόλις το 42% θεωρεί ότι το ΠΑΣΟΚ θα είναι έτοιμο να ξανακυβερνήσει μέσα στην επόμενη διετία.

- Τέλος, το 45% εξακολουθεί να συμφωνεί με την άποψη ότι «χρειάζεται σήμερα να αλλάξει αρχηγό».

Δείχνει να παγιώνεται το πολιτικό σκηνικό

Σύμφωνα με τα ευρήματα δημοσκόπησης της Public Issue που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της «Καθημερινής της Κυριακής», αν γίνονταν σήμερα εκλογές, κανένα κόμμα δεν θα ήταν σε θέση να εξασφαλίσει την αυτοδυναμία.

Ειδικά για το ΠΑΣΟΚ, ούτε το πρόσφατο συνέδριο του κόμματος δεν κατέστη δυνατόν να αναστρέψει την αρνητική εικόνα του κόμματος.

Σύμφωνα με την δημοσκόπηση, μόνο το 37% των οπαδών του κόμματος αποκόμισε θετική εικόνα από το συνέδριο, ενώ το 45 % εκτιμά ότι το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται να αλλάξει αρχηγό. Αναφορικά με τα σενάρια συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, το 49% τάσσεται υπέρ, αλλά το 41% της κοινής γνώμης θεωρεί πιο πιθανή μια διακυβέρνηση κεντροδεξιός, έναντι του 35% που κρίνει ως πιθανότερο σενάριο ένα κεντροαριστερό κυβερνητικό σχήμα.

Σύμφωνα με την προηγούμενη δημοσκόπηση της Metron Analysis για το Mega,

υπέρ κυβέρνησης συνεργασίας τάσσεται το 54,9% των πολιτών.

Στην πρόθεση ψήφου, η ΝΔ προηγείται με 29,2% έναντι 25,2% του ΠΑΣΟΚ.

Ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με 17,8%, το ΚΚΕ με 6,8%, ο ΛΑΟΣ με 4,8% ενώ στο 16,2% είναι η αδιευκρίνιστη ψήφος.

Το 19,1% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ κατευθύνονται προς το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η ΝΔ έχει απώλειες 8,7% προς το κόμμα του Αλ. Τσίπρα.

Από:
http://www.blog.anti.gr/

Kορμί θανατηφόρο................

Ο Γ. Ραγκούσης νέος Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ...

Ε Λ Ε Ο Σ ........................

Μετά το συνέδριο

Ενδιαφέροντα (όπως τα αλίευσα από τον Τύπο):

- Το ΠΑΣΟΚ μοιάζει με τη διαλυόμενη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ολοι θα πάρουν από κάτι.- Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ έμοιαζε με το σαλόνι του Τιτανικού μεταξύ πρόσκρουσης και βύθισης. Επικρατούσε δηλαδή η απόλυτη απόγνωση πριν το οριστικό τέλος στο σκοτεινό και παγωμένο ωκεανό.

Ερώτημα:

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξε κατ' επανάληψη υπουργός και μάλιστα ελέω πατρικής εξουσίας; Κομματικά όργανα εκλεγόμενα κατ' απόλυτη προεδρική επιταγή στερούνται της δημοκρατικής νομιμοποίησης.

Διαπιστώσεις:

Είναι αργά για δάκρυα εκ μέρους των «βαρόνων». Στήριξαν όλοι με ιδιοτελή διάθεση και όχι λόγω ικανοτήτων την κληρονομική προεδρία. Νόμισαν ότι μπορούν να ξεγελάσουν τους πολίτες. Τώρα βυθίζονται μαζί με τους επιβάτες του ίδιου πλοίου.

Θα ακουσθεί μόνο η πρόσκρουση στο βυθό.

Υποθέσεις:

- Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα είχε ενδιαφέρον αν κάποιος έλεγε ότι οι ποικιλόμορφες συνδικαλιστικές συντεχνίες δεν μπορούν να δημιουργούν κατάσταση πολιορκίας για κράτος και κόμμα. Η μη καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος συγκροτεί ένα από τα στοιχεία της προστασίας του.

- Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα είχε ενδιαφέρον αν κρατούσε ίσες αποστάσεις μεταξύ «συντήρησης» και πολυποίκιλης αριστερής «προόδου». Τελειώνουν όχι εν αξιοπρεπεία, αλλά εν επαιτεία. Στο κάτω κάτω της γραφής, αν η ανάγκη της πατρίδας το απαιτούσε, πολιτικά φυσική θα ήταν μόνο η κυβερνητική συνεργασία Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ.

Για να μην κοροϊδεύουμε και τους εαυτούς μας.

Ελπίδα:

Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα είχε ιστορικό ενδιαφέρον αν ο πραγματικός και όχι εικονικός ηγέτης Ευάγγελος Βενιζέλος αποχωρούσε με τους υποστηρικές του και ίδρυαν σε άλλη αίθουσα του χώρου το νέο μεγάλο κόμμα της κεντρο(περισσότερο)-αριστεράς(λιγότερο).

Κάτι που με θαυμαστή επιμονή απαιτεί εδώ και καιρό σύμπασα η κοινωνία.

Δεν πειράζει.

Ισως μια άλλη φορά.

Του ΚΩΣΤΑ ΖΩΡΑ

Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Το ΠΑΣΟΚ και οι Τρώες

Εχουν πολύ δύσκολη δουλειά μπροστά τους οι του ΠΑΣΟΚ, μετά το 8ο συνέδριό τους. Να αποδείξουν ότι λάθευε εντελώς ο Κ. Π. Καβάφης στους «Τρώες» του ή ότι τέλος πάντων δεν αφορούν αυτούς οι στίχοι του:

«Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων· / είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων. / Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι /

παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε /

νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες. /

Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά».

Από τις αρχές του 2004 και τη λαϊκή παρότρυνση «Γιώργο, προχώρα, άλλαξέ τα όλα» έως την προχθεσινή «ιατρική» διάγνωση του κ. Mίμη Ανδρουλάκη (ο οποίος παραμένει άθυρμα της ψευδαίσθησής του ότι οι ατάκες του ισοδυναμούν με βαθυνούστατες φιλοσοφικοψυχαναλυτικές αναλύσεις), σύμφωνα με την οποία «είναι τρελός ο πρόεδρος», το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετράει τέσσερις σοβαρότατες ήττες (σε εθνικές εκλογές, ευρωεκλογές και δημοτικές εκλογές) και διπλάσια ή τριπλάσια «καινούργια ξεκινήματα», «νέες αρχές» και «ριζικές ανατροπές».

Αλλά ο ενθουσιασμός ξοδευόταν γρήγορα, ίσως επειδή ήταν επιπόλαιος ή εκβιασμένος, κι ο ένας κύκλος αυτοφαγικής ενδοστρέφειας έδινε τη θέση του στον αμέσως επόμενο, με αποτέλεσμα το ΠΑΣΟΚ να συνεχίζει όχι μόνο να μην κεφαλαιοποιεί την όποια φθορά του κυβερνώντος κόμματος αλλά και να μην πείθει ούτε καν τους δικούς του.

Πόσο επιδερμικός ή πλαστός, λόγω των επικοινωνιακών αναγκών, είναι ο τωρινός ενθουσιασμός και πόσο θα ανακόψει τη ραγδαία αποσυσπείρωση, θα φανεί στην επόμενη ή μεθεπόμενη δημοσκόπηση.

Σίγουρα πάντως δεν είναι και το πλέον παρήγορο για έναν κομματικό οργανισμό να απελευθερώνεται το μαζικότερο και ηχηρότερο χειροκρότημα όταν ανακοινώνεται η ηγεμονική απόφαση να τεθούν εκτός Πολιτικού Συμβουλίου όσοι διετέλεσαν υπουργοί και υφυπουργοί στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ:

επί της ουσίας, και πέραν του ότι με αυτήν την «ανανεωτική τεχνική» ο κ. Γ. Παπανδρέου νομιμοποιεί διά της ψήφου των συνέδρων την αυθεντία του, η συγκεκριμένη απόφαση σημαίνει ότι αποκηρύσσεται με τον επισημότερο τρόπο και συλλήβδην η πολιτική που άσκησε το ΠΑΣΟΚ στα πολλά χρόνια της εξουσίας του.

Δεν εξηγήθηκαν πάντως οι λόγοι της αποκήρυξης αυτής, δεν αποσαφηνίστηκε αν ήταν ιδεολογικοί, πολιτικοί, ηθικοί ή απλώς αισθητικοί («για να μπουν φρέσκα πρόσωπα», σαν επικοινωνιακό αντίδοτο στη νεότητα του κ. Αλέξη Τσίπρα).

Κατόπιν αυτού, δικαιολογείται, έστω εν μέρει, η υπόθεση ότι το να διατελείς υπουργός ή υφυπουργός (γιατί όχι και γενικός γραμματέας;) είναι πολιτικώς κολάσιμο.

Και μάλλον δικαιολογείται κι ο φόβος του Καβάφη:

«Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων. /

Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη /

θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά, /

κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε. /

Αλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει, /

η τόλμη κ’ η απόφασίς μας χάνονται».

Του Παντελη Μπουκαλα

Η αρχή του τέλους

Δεν ξέρω πόσες φορές μπορεί το ΠΑΣΟΚ να αντέξει την καταργησή του από τον αρχηγό του, αλλά φοβάμαι ότι η μεγάλη κρίση αυτού του κόμματος άρχισε μόλις χθες, αμέσως μετά την εκπνοή αυτού του κακέκτυπου ενός Συνεδρίου, κι είναι όλη μπροστά μας...
Στην προσπάθειά του να καινοτομήσει ο Γιωργάκης κενοτομεί συνεχώς.Το δις κενοτομείν ουκ ανδρός σοφού.Είναι η δεύτερη φορά που ο Γιωργάκης αποκτείνει πολιτικώς τους περί αυτόν συντρόφους του, το επιτελείο του...
«Οσοι διετέλεσαν έως τώρα υπουργοί», δεν «δικαιούνται για να εκλεγούν» - τι κριτήριο είναι αυτό;Αν ούτω πως ο αρχηγός υπαινίσσεται ότι όλοι οι άλλοι υπουργοί πλην του ιδίου φέρουν τις αμαρτίες του ΠΑΣΟΚ, μόνοι αυτοί στους ώμους τους, τότε δεν «τους τα φορτώνει» κατάτο κοινώς λεγόμενο, αλλά απλώς τα «φορτώνει στον κόκορα».
Και συνεπώς, μάλλον τα λούζεται ο ίδιος. Διότι πρέπεινα 'χεις ενός κοκόρου γνώση για να νομίζεις ότι όταν μειώνεις τους συντρόφους σου -τους πιο κοντινούς- αναγεννάται κάποιος φοίνικας απ' την τέφρα του. Οταν μάλιστα το έχεις ξανακάνει και σου έχει σκάσει η εξυπνάδα αυτεπίστροφη κατακέφαλα,είναι πλέον απορίας άξιον τι μπορεί να κουβαλάς μέσα σε αυτό το ανθεκτικό κεφάλι, για να ξανακάνεις μια «νέα αρχή» επί τα ίδια και τα αυτά.
Η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων είναι μια απολιτική (και δειλή) πρακτική, που με συνέπεια αποτυγχάνει αρχαιόθεν, πόσω μάλλον αν πρόκειται για ολόκληρο κοπάδι.Αλλά, αν είναι απογοητευτικό μια φορά το τόσο μικρό βεληνεκές του αρχηγού, είναι απογοητευτική δυο φορές η ευκολία με την οποίαν το πλήθος των συνέδρων επιδοκίμασε τον λαϊκισμό του πρίγκηπα-διαδόχου, χορεύοντας μαζί του τον «Χορό της Καρμανιόλας»...
Οταν μάλιστα η ίδια «βάση» έχει κάνει το ίδιο λάθος δυο και τρεις φορές. Καθότι δυο και τρεις φορές έως τώρα έχει καταργήσει διά βοής κάθε κομματική δομή, ως στοιχειώδη προϋπόθεση για την παραγωγή της όποιας πολιτικής που θα υπερέβαινε την ενός ανδρός αρχή.
Η αιτούμενη ανανέωση ενός κόμματος δεν μπορεί να επισυμβεί σε συνθήκες αρένας.
Τέτοια αποπολιτικοποίηση φαντάζει αφύσικη, κι όμως υπάρχει..!
Ισως καλύτερα όλων να απέδωσε την πραγματικότητα ο κ. Μίμης Ανδρουλάκης λέγοντας: «είναι τρελός ο αρχηγός!».
Ισως να 'ναι κι έτσι! Αλλωστε, όπως λέει κι ο λαός, «από μικρόν κι από κουζουλόν (στην περίπτωση του Μίμη) μαθαίνεις την αλήθεια». Ισως να 'χει δίκιο ο «κουζουλός» και να 'ναι «τρελός ο αρχηγός» του...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 18.ΙΙΙ.2008 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Ο χορός του Ζαλόγγου

(τελευταία δημοσκόπηση)

" Σουλιωτοπούλες" πριν το άλμα κάτω από το 20% ''

απο : http://erimitis.blogspot.com/

Κρίση στρατηγικής

''Στη μάχη των «κύκλων κυριαρχίας» είναι γεγονός ότι η Σοσιαλδημοκρατία περνάει κρίση - με την έννοια ότι χάνει περισσότερες μάχες από εκείνες που κερδίζει.
Γνωρίζω ότι αρκετοί από τον χώρο της αριστερίζουσας διανόησης θα αποδώσουν την κρίση αυτή σε «ιδεολογικούς λόγους», κάνοντας περίπλοκες αναλύσεις. Και όμως η πραγματικότητα είναι απλή:

Η κρίση της Σοσιαλδημοκρατίας δεν είναι ιδεολογική.

Αλλά στρατηγική.

Με δυο λόγια, αδυνατεί να προσαρμοσθεί στα δεδομένα της «εποχής του πραγματισμού» που απαιτούν συνεχείς προσαρμογές σε νέες προκλήσεις....

Τα τελευταία χρόνια, βλέποντας η Σοσιαλδημοκρατία ότι η Κεντροδεξιά έχει κατακτήσει τον μεσαίο χώρο, διαπράττει ένα τραγικό στρατηγικό λάθος:
Αντί υπομονετικά, με συγκρότηση και φαντασία να επαναδιεκδικήσει τον χώρο αυτόν, επιστρέφει στην ιδεολογική «καθαρότητα» και στρέφεται στα «αριστερά»!
Ετσι όμως εγκαταλείπει τον χώρο όπου κρίνονται οι εκλογές στους αντιπάλους της! Αυτό το ολέθριο λάθος διαπράττουν τώρα οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες, ενώ οι γάλλοι σοσιαλιστές δεν καταλήγουν στο αυτονόητο (όπου έχει από καιρό καταλήξει ο Θαπατέρο).

Οπως έγραφα στο πιο πρόσφατο βιβλίο μου («Η Μάχη του 2007: Η διαδρομή, η κάλπη, οι προοπτικές»):
« Οποια πλευρά (είτε κεντροαριστερή είτε κεντροδεξιά) καταφέρει στον άξονα "πραγματισμός" (που βρίσκεται στο ένα άκρο) και
"ιδεολογία" (που βρίσκεται στο άλλο) να μετακινηθεί ξεκάθαρα προς τον πρώτο,
θα έχει το στρατηγικό πλεονέκτημα».
Αυτή την απλή πραγματικότητα (που δίδαξαν οι Κλίντον - Μπλερ) όσο η Σοσιαλδημοκρατία την αγνοεί, τόσο θα οδηγείται σε στρατηγικά λάθη.
Και άρα σε πολιτικά αδιέξοδα. ''


Ο κ. Γιάννης Λούλης είναι πολιτικός αναλυτής.
Το ΒΗΜΑ, 16/03/2008

Διότι και το παπατζιλίκι έχει όρια.........

Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, από το 2003 ως το 2007 διπλασιάστηκε (αυξήθηκε 97,7%, για την ακρίβεια...) το φορολογικό βάρος μιας μέσης οικογένειας μισθωτών.
Μέσα σε τέσσερα χρόνια, δηλαδή, η διακυβέρνηση Καραμανλή διπλασίασε τους φόρους.
Είναι η μεγαλύτερη φορολογική επιδρομή που υπέστη η ελληνική οικογένεια αφότου υπάρχει η σύγχρονη Ελλάδα.
Και ξέρετε πώς το καταφέρνουν αυτό; Επειδή δεν υπάρχει αντιπολίτευση. ' Η, μάλλον, επειδή τη στιγμή που διπλασιάζονται οι φόροι, τη στιγμή που αποχαλινώνεται η ακρίβεια, η αντιπολίτευση του ΠαΣοΚ υπόσχεται «πράσινη οικονομία» (!), η αντιπολίτευση του Συνασπισμού προτείνει την επιστροφή στη... δραχμή(!) και η αντιπολίτευση του ΚΚΕ ζητάει «ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ενωση» (!!!).
Keep walking, που έλεγε και ο άλλος...

Δεν θα ήταν αυτοί λύκοι, αν οι άλλοι δεν ήταν πρόβατα, έγραφε ο Σαίξπηρ. Κακά τα ψέματα, αν οι παπατζήδες εξακολουθούν να υποθηκεύουν τη χώρα είναι επειδή έχουν βρει κορόιδα για να παίζουν τον «παπά».
Κάποια στιγμή, βεβαίως, θα σπάσουν τα μούτρα τους πάνω στην πραγματικότητα.
Να το δεχτώ. Αλλά, πολύ φοβούμαι ότι μαζί τους κινδυνεύει να τα σπάσει και η χώρα.

Το ΒΗΜΑ, 16/03/2008
Ι. Κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΑΣΟΚ:Τρείς μύθοι προς διερεύνηση.

''Το συνέδριο πρέπει να απεξαρτήσει το κόμμα από διάφορους βολικούς, αλλά παραισθησιογόνους μύθους.







Μύθος πρώτος, η ύπαρξη εσωτερικού εχθρού και υπονομευτών.

Μύθος δεύτερος: η συνωμοσία ΜΜΕ, εκδοτών και γενικώς τρίτων.
Και έτσι να ήταν, ο κόσμος θέλει μια ηγεσία που να αντιμετωπίζει το πρόβλημα, να μην είναι ευάλωτη και συνεχώς παραπονούμενη.

Μύθος τρίτος: η αναζήτηση λύσης σε μια ανέφικτη επιστροφή στις ρίζες και σε μια απροσδιόριστη -λεκτική και μόνο- αριστερή στροφή.''

Νίκος Μπίστης, Ελευθεροτυπία, 12/03/2008

Keep walking, Giorgos

Το ΠΑΣΟΚ φεύγει, o George Walker έρχεται

Keep Walking

◄ 20ος αιώνας 21ος αιώνας
◄◄ ◄ 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 ► ►►

Ένα κείμενο από το παρελθόν για ένα συνέδριο του μέλλοντος

Η «αριστερή» στροφή
Πέτρος Παπασαραντόπουλος, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 11/11/2007

Σε μια ιστορική ομιλία του, που θεωρείται η απαρχή της πλέον βάρβαρης περιόδου του σταλινικού φαινομένου, στις 19 Οκτωβρίου του 1928, ο Ιωσήφ Στάλιν, μιλώντας στην ολομέλεια της Επιτροπής Μόσχας του Κομμουνιστικού Κόμματος Μπολσεβίκων, αναφέρθηκε στον «δεξιό κίνδυνο» που απειλούσε το κόμμα, επισημαίνοντας:
«Είναι αδύνατον να υπερνικήσουμε τη δεξιά οπορτουνιστική παρέκκλιση αν δεν κάνουμε συστηματικό αγώνα ενάντια στο συμφιλιωτικό πνεύμα, που κρύβει κάτω από τις φτερούγες του τους οπορτουνιστές». Η επισήμανση ήταν σαφής: Ο αγώνας ήταν διμέτωπος. Τόσο απέναντι στους δεξιούς, που ήταν τα όργανα του εχθρού εντός του κόμματος, όσο και απέναντι στους συμφιλιωτές.

* Εξι μήνες μετά, τον Απρίλιο του 1929, σε ομιλία του στην ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής των Μπολσεβίκων, ο «δεξιός κίνδυνος» είναι πλέον «δεξιά παρέκκλιση» και η τοποθέτηση του Ιωσήφ Στάλιν είναι και πάλι σαφής: «Χρειάζεται ξεκαθάρισμα του μηχανισμού από τα σάπια και τα ξένα στοιχεία». Παράλληλα, «πρέπει να παρθούν μέτρα για να μην επιτρέπονται κανενός είδους παρεκκλίσεις από τη γραμμή του κόμματος». Αμέσως μετά αποφασίστηκε η καθαίρεση του ηγέτη της δεξιάς πτέρυγας Μπουχάριν από όλες τις θέσεις που κατείχε. Λίγα χρόνια αργότερα, στις διαβόητες δίκες της Μόσχας, ο Μπουχάριν μαζί με πλειάδα ηγετικών στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος, περιλαμβανομένων επιφανών «συμφιλιωτών», κρίθηκαν ένοχοι εσχάτης προδοσίας και εκτελέστηκαν.

* Εκτοτε, η πρακτική αυτή έγινε μέρος του γενετικού κώδικα των κομμουνιστικών κομμάτων. Σε περιόδους κρίσης και εσωτερικών διαφωνιών, η συνταγή επαναλαμβανόταν: Πάντοτε υπήρχε ένας εσωτερικός εχθρός, όργανο των ταξικών εχθρών, που ήθελε να στρέψει το κόμμα προς τα δεξιά. Μετά τη διάγνωση, η θεραπεία ήταν μονόδρομος: Στροφή του κόμματος στα αριστερά, σφιχτό κόμμα, εξοβελισμός των διαφωνούντων, συμπεριλαμβανομένων των «συμφιλιωτών», και, όπου αυτό ήταν δυνατόν, φυσική εξόντωσή τους.

Ήταν η αποθέωση των θεωριών της συνωμοσίας:
«Για όλα ευθύνονταν οι εχθροί και όχι εμείς!» Ήταν η φαντασιακή απόδραση από την πραγματικότητα.

* Οι ομοιότητες αυτής της πρακτικής με τα τεκταινόμενα στο ΠΑΣΟΚ μετά τη συντριπτική ήττα της 16ης Σεπτεμβρίου είναι πραγματικά εντυπωσιακές. Η ήττα μοιάζει να έχει ξεχαστεί.
Το πρόταγμα της αντιπαράθεσης, έτσι όπως τίθεται από την πλευρά της παρούσας ηγεσίας, είναι ένα «αριστερό» ΠΑΣΟΚ, απαλλαγμένο από τους υπονομευτές και την κηδεμονία των εξωθεσμικών κέντρων. Η λύση, οι «δίκαιες» διαγραφές και ο ανένδοτος στα εκδοτικά συγκροτήματα.

* Δυστυχώς, όπως εύστοχα παρατηρούσε ο Κάρολος Μαρξ, η Ιστορία επαναλαμβάνεται αρχικά ως τραγωδία και στη συνέχεια ως φάρσα.

Μόνο ως φάρσα, λοιπόν, μπορεί να θεωρηθεί η επίκληση της αριστερής στροφής του ΠΑΣΟΚ από εκείνους που αποφάσισαν τη συμπερίληψη νεοφιλελεύθερων πολιτικών στα ψηφοδέλτια επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Μόνο ως φάρσα μπορεί να θεωρηθεί η καταγγελία ιστορικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ όπως ο Αλέκος Παπαδόπουλος και ο Γιώργος Φλωρίδης ως υπονομευτών.

Τέλος, μόνον ως φάρσα μπορούν να θεωρηθούν καταγγελίες εναντίον συγκροτημάτων τύπου επειδή ζήτησαν την παραίτηση της ηγεσίας μετά την εκλογική ήττα, όταν το ίδιο είχαν ζητήσει στελέχη, όπως ο Κ. Λαλιώτης.

* Οι σχέσεις των ΜΜΕ με τα κόμματα είναι ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο θέμα, που απασχολεί την πολιτική επιστήμη και που έχει γεννήσει πλήθος έξοχων αναλύσεων. Πουθενά, όμως, δεν έχει υποστηριχθεί σοβαρά ο πολιτικός πρωτογονισμός ότι για την εκλογική ήττα ενός κόμματος μπορεί να ευθύνονται τα μέσα ενημέρωσης και ιδίως τα φίλα προσκείμενα.

* Το χειρότερο, όμως, είναι άλλο. Η χρήση των σταλινικών στερεοτύπων ως μοναδική πολιτική επιχειρηματολογία στην αιτιολόγηση μιας πρωτοφανούς εκλογικής ήττας και στην εσωκομματική σύγκρουση, ενσταλάζει στο κοινωνικό σώμα του ΠΑΣΟΚ το δηλητήριο των θεωριών συνωμοσίας.

Αφαιρεί την πολιτική από την αντιπαράθεση και οδηγεί το φαντασιακό στην απόδραση από την πραγματικότητα. Αυτή η φαντασιακή απόδραση αρνείται τον ορθό λόγο, την κοινή λογική και οδηγεί στο παράλογο. Οταν ένας πολιτικός οργανισμός δεν μπορεί να αντιληφθεί την πραγματικότητα, είναι προφανές ότι δεν έχει καμιά δυνατότητα να πείσει την κοινωνία ότι μπορεί να αναλάβει να κυβερνήσει μια χώρα.

* Εν τέλει, το ζητούμενο είναι:
- Θα ακούσει το ΠΑΣΟΚ τη φωνή της κοινωνίας που ρητά δηλώνει, όπως φαίνεται σε όλες τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ότι με αλλαγή ηγεσίας μπορεί να προσδοκά νικηφόρο αποτέλεσμα στις επόμενες εκλογές;

- Ή θα αποδράσει από την πραγματικότητα, οδεύοντας στον φαντασιακό παράδεισο του «καθαρού» κόμματος και της «αριστερής» στροφής;

* Στη σύγχρονη ιστορία των πολιτικών επιστημών έχει καταγραφεί μια κορυφαία περίπτωση πολιτικής αυτοκτονίας ενός σοσιαλιστικού κόμματος:
εκείνη των Εργατικών το 1983 που υιοθέτησαν την «αριστερή» στροφή, με αποτέλεσμα το Εργατικό Κόμμα να βρεθεί εκτός εξουσίας για 18 χρόνια στη Βρετανία.
Τότε, ο Εργατικός βουλευτής Γκέραρντ Κάουφμαν είχε χαρακτηρίσει το πρόγραμμα του Μάικλ Φουτ ως το «μακροσκελέστερο σημείωμα αυτοκτονίας που έχει ποτέ γραφεί» («the longest suicide note in history»).

* Ας ελπίσουμε ότι δεν θα έχουμε και εδώ μια επανάληψη της Ιστορίας.


* Ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ είναι εκδότης- δημοσιογράφος.
** Ολα τα εντός εισαγωγικών παραθέματα περιέχονται στην ελληνική έκδοση του θεωρητικού πονήματος του Ιωσήφ Στάλιν «Ζητήματα Λενινισμού» .

PS.: ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!